Ιεραποστολικό Χρέος

blog counter

Σεβαστοί Πατέρες. Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Ας δοξάσουμε τον Θεό και Πατέρα μας, που μας αξίωσε να αντικρίσουμε την ανατολή του νέου έτους 2006. Να τον ευχαριστήσουμε, γιατί παρατείνει την επίγεια ζωή μας και μας δίνει χρόνο μετανοίας και αγιασμού. Μας δίνει την ευκαιρία, εκμεταλλευόμενοι το χρόνο της επίγειας ζωής μας, να γίνουμε κατάλληλοι για την ουράνια Βασιλεία Του, για την αιώνια ζωή.

Σύμφωνα με τον απολογισμό και την αποτίμηση των σημαντικότερων γεγονότων, που σημάδεψαν το 2005, ο χρόνος αυτός υπήρξε τραγικός, στείρος και άγονος στο πέρασμά του. Τα γεγονότα που συνέβησαν μας γεμίζουν με θλίψη και μελαγχολία:

Τρομοκρατία, εμπόρια ναρκωτικών, εμπόρια λευκής σάρκας, πόλεμοι, προσφυγιά, θάνατοι, εκτρώσεις, πορνείες, μοιχείες, παιδεραστίες, ομοφυλοφιλίες, δολοφονίες, σκάνδαλα πολιτικά, σκάνδαλα δικαστικά, σκάνδαλα Εκκλησιαστικά, σκάνδαλα... σκάνδαλα και γενικά κάθε είδους παρανομίες κυριάρχησαν στην πατρίδα μας.

Αλλά και στις άλλες χώρες του πλανήτη η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Πεινάνε τα παιδιά... κλαίνε οι μανάδες στην δυστυχισμένη Αιθιοπία, οι γέροντες θρηνούν. Η πείνα και η δίψα δεν είναι μόνον υλική αλλά και πνευματική, καθόσον στον τόπο αυτό που μεγάλες μορφές Ελλήνων έζησαν, εργάστηκαν και άφησαν ζωντανά μνημεία Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, το Χριστιανικό στοιχείο χάνεται και αντικαθίσταται από τον Ισλαμισμό, αφού με τα χρήματά του δελεάζουν τους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους.

Καθημερινά χάνουν το χαμόγελό τους ενάμισι δισεκατομμύριο (1.500.000.000) άνθρωποι που δεν διαθέτουν πόσιμο νερό, και που δεν ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν. Ένα δισεκατομμύριο και εκατόν εβδομήντα πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν (!) με λιγότερο από ένα δολλάριο την ημέρα.

Την ίδια στιγμή, η δραματικά απίστευτη σχεδόν αντίθεση: Οι τρεις πιο πλούσιοι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου έχουν περιουσία μεγαλύτερη από τα εισοδήματα εξακοσίων εκατομμυρίων κατοίκων φτωχών χωρών. Στο Βόρειο Αφγανιστάν, οι εξαθλιωμένοι χωρικοί, αναγκάζονται να πουλήσουν σαν σκλάβους μερικά από τα αγόρια τους στους πλούσιους των μεγαλουπόλεων.

Στις φτωχογειτονιές των Νέγρων στη Νότια Αφρική κυκλοφορεί η απαίσια αντίληψη ότι η συνεύρεση με παρθένα κορίτσια, κυρίως νεαρά, θεραπεύει το AIDS! Αποκορύφωση της φρίκης (!) βιάστηκε ένα κοριτσάκι δυόμισι μηνών!!! Αυτά είναι μερικά στοιχεία από την κατάντια του κόσμου σήμερα.

Το κακό έφθασε στο απροχώρητο και είναι παγκόσμιο.

Δεν υπάρχουν περιθώρια άλλα για τον πλανήτη γη. Κάτι πρέπει να γίνει...

Η κοινωνική και οικονομική ανισότητα και η ηθική εξαθλίωση δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με νόμους. Κανένας νόμος δεν θα την εξαλείψει, αν δεν ριζώσουν στις συνειδήσεις και αν δεν καρποφορήσουν με εφαρμογή στη Χριστιανική ζωή. Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης, γιατί ο καθένας είναι ένα επί μέρους κομμάτι αυτού του κόσμου.

Πως όμως θα συντελέσουμε, πως θα βοηθήσουμε στην αλλαγή, στη βελτίωση αυτού του κόσμου; Εκείνοι οι οποίοι είναι οι πρωταίτιοι, εκείνοι οι οποίοι έχουν το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης για το κατάντημα αυτό του κόσμου, μας καλούν σε συστράτευση με μέσα αναποτελεσματικά, για την καταπολέμηση των δεινών καταστάσεων. Η Εκκλησία μας όμως μας τονίζει ότι, για να γίνει ο κόσμος ωραίος, θα πρέπει ο κάθε άνθρωπος να γίνει ωραίος. Για να γίνουν ωραίοι οι άνθρωποι, πρέπει να γνωρίσουν τον Χριστό. Τα 2/3 της ανθρωπότητας, δεν τον έχουν γνωρίσει.

"Πώς όμως θα τον επικαλεστούν, αν δεν τον πιστέψουν; Και πώς θα τον πιστέψουν, αν δεν έχουν ακούσει γι' Αυτόν; Και πώς πάλι θ' ακούσουν γι' Αυτόν, αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει"; Είναι επιτακτική η ανάγκη του Ευαγγελισμού του κόσμου. Είναι ανάγκη Ιεραποστολής.

"Πορευθέντες ούν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς είς το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματ. 28,19) παρήγγειλε ο Κύριος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, στους μαθητές και Αποστόλους Του. Τους έδωσε ρητή και ξεκάθαρη εντολή, να τρέξουν παντού, να κηρύξουν και να παρουσιάσουν αυτά που είδαν και άκουσαν από τον ίδιο, σε όλες τις χώρες, σε όλες τις φυλές, σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από χρώμα, γλώσσα, εθνικότητα.

Και πράγματι, οι μαθητές τού Χριστού, μετά την Ανάληψη του Θεανθρώπου έγιναν "απόστολοι", ιεραπόστολοι δηλαδή που "εκήρυξαν πανταχού τον λόγον τοίς θαύμασι πιστούμενοι". Και ο μέγας των εθνών απόστολος Παύλος που εκήρυξε το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την επικράτεια της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχε ως καθημερινό σύνθημά του. "Ανάγκη γαρ μοι επίκειται, ουαί δε μοι εστίν εάν μη ευαγγελίζωμαι" (Α' Κορ. Θ.16)

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή λοιπόν ακολουθώντας με πιστότητα την ευαγγελική και Αποστολική αρχή της υπερτοπικότητας και οικουμενικότητας, εξάπλωσε τον Χριστιανισμό στο μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου.

Κατ΄αυτή την εποχή πολλές οι μορφές της Εκκλησίας που δραστηριοποιήθηκαν στον χώρο της Ιεραποστολής. Εξ΄ αυτών μεγαλύτεροι υπήρξαν ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Θαυματουργός και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος έστειλε Ιεραποστόλους στους Σκύθες του Κάτω Δούναβη, στους Γότθους, στους Φοίνικες οι οποίοι "θείω ζήλω πυρπολούμενοι" διέδωσαν το Ευαγγέλιο σ' αυτές τις περιοχές. Και από την εξορία ακόμη ο Χρυσόστομος εφρόντιζε γι΄αυτές.

Είναι αλήθεια ότι μετά τον 11ο αιώνα και ιδιαίτερα κατά την εποχή των Σταυροφοριών και μέχρι τις αρχές του 16ου αιώνα, το Ιεραποστολικό πνεύμα είχε σχεδόν εκλείψει από τον Χριστιανικό χώρο. Από τον 16ο μέχρι τον 19ο αιώνα το πνεύμα αυτό ξαναζωντάνεψε με πολύ πενιχρά και πρόσκαιρα αποτελέσματα. Η μεγάλη ιεραποστολική ανάπτυξη άρχισε στα τέλη του 18ου αιώνα και συνεχίστηκε ως έκρηξη πραγματική τον 19ο αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα.

Κατ' αυτή την εκδοχή κανένας άλλος μεμονωμένος σκοπός δεν διήγειρε την φαντασία και τις προσπάθειες των Διαμαρτυρομένων και των Ρωμαϊοκαθολικών όσο η υπόθεση της Ιεραποστολής στο εξωτερικό. Για το ίδιο φαινόμενο ομιλεί και ο Αγγλικανός καθηγητής και επίσκοπος Stefen Nill, που σημειώνει ότι η ιεραποστολική κατάληψις που διεξήχθη μεταξύ 1792 μέχρι και 1914 ήταν πολύ εκτεταμένη και αποτελεσματική. Ήταν εκπληκτική η εξάπλωση του ιεραποστολικού έργου γεωγραφικά και πολιτιστικά. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε τις ιδιάζουσες συνθήκες διεξαγωγής του καθώς και την πληθώρα και το μέγεθος των προβλημάτων που είχε να αντιμετωπίσει. Πείνα, ασθένειες, ληστρικές επιδρομές, αγριότητες, διωγμοί, ακόμη και θάνατος, απειλούσαν σε κάθε βήμα μέλη των Ιεραποστολών.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητον ότι έγιναν σημαντικές ιεραποστολικές προσπάθειες των προτεσταντών και των Ρωμαιοκαθολικών και σε μικρότερο βαθμό των Ρώσων Ιεραποστόλων να βγει ο Χριστιανισμός έξω από τα όρια της Ευρώπης και να γίνει μια παγκόσμια θρησκεία.

Οι προσπάθειες όμως αυτές στην ουσία δεν καρποφόρησαν, επειδή ήταν συνδεδεμένες με την αποικιοκρατία, με το ενδιαφέρον των ιεραποστόλων για τον αριθμό των οπαδών και όχι για την ουσιαστική μεταστροφή και αναγέννηση των λαών, με την ασυνέπεια στον τρόπο ζωής τους και με το φρόνημα ανωτερότητας από το οποίο διαπνέονταν.

Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνουν τα λόγια ενός Αφρικανού φυλάρχου προς τους Δυτικούς Ιεραποστόλους "Πριν έρθετε εσείς, τους είπε, δεν είχαμε το Ευαγγέλιο, αλλά κρατούσαμε την γη μας. Τώρα που ήρθατε, μας δώσατε το Ευαγγέλιο, αλλά μας πήρατε τη γη μας".

Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να συνεργασθούν στον τομέα της ιεραποστολής, οι ετερόδοξες "Εκκλησίες" με αυτό το φρόνημά με την Ορθοδοξία που ακολουθεί την Αποστολική παράδοση και τι νόημα είχε το Διεθνές Συνέδριο Ιεραποστολής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στην Αθήνα τον περασμένο Μαΐο;

Είναι ανάγκη, λοιπόν, να παρουσιάσουμε το επιτυχές μοντέλο της Ιεραποστολής το οποίον ακολουθείται από την Ορθοδοξία και αυτό δεν είναι άλλο από το Αποστολικό.

Το μεγάλο αυτό θέμα θα αναγκασθούμε όχι μόνο να το εκθέσουμε επιγραμματικά αλλά και να το σχηματοποιήσουμε ασφυκτικά στα παρακάτω σημεία:

α) Το φρόνημα των Αποστόλων. Αυτό ήταν πρωτίστως φρόνημα μαρτυρίας. "Ου δυνάμεθα γαρ ημείς α είδομεν και ηκούσαμεν μη λαλείν" και ο Απ. Παύλος: "Ανάγκη γαρ μοι επίκειται. Ουαί μοι εστίν, εάν μη ευαγγελίζωμαι". (Α' Κορ. Θ΄16) Ήταν ακόμη φρόνημα μαρτυρίου. Επήγαιναν στην αποστολή τους βαδίζοντας προς το μαρτύριο και το θάνατο. Εκτός αυτών, το Αποστολικό φρόνημα ήταν φρόνημα διακονικό και υπηρετικό των ανθρώπων. Δεν επήγαιναν με αυτό το φοβερό αίσθημα ανωτερότητας "των πολιτισμένων" δυτικών μισσιοναρίων, αλλά ως δούλοι και υπηρέτες βαθύτατα σεβόμενοι τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε λαό.

β) Το περιεχόμενο του Αποστολικού κηρύγματος. Αυτό ήταν απαλλαγμένο από κάθε στοιχείο πολιτικής, πολιτιστικής ή άλλης επιβολής. Το κήρυγμά τους ήταν μόνον ένα, η Ανάσταση του Κυρίου. Ο θάνατος, ο ανίκητος εχθρός του ανθρώπου, έχει πλέον νικηθεί για πάντα. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, "κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις ημών".

γ) Ο τρόπος εργασίας των Αποστόλων. Ο τρόπος αυτός δεν ήταν αποτέλεσμα ενός κεντρικού σχεδιασμού για την κατάκτηση του κόσμου, αλλά μια απόλυτη υποταγή στην πνοή του Πνεύματος του Αγίου. Επρόκειτο για μια ολοκληρωτική παράδοση στο θέλημα του Πνεύματος.

δ) Στο Ιεραποστολικό τους έργο, οι Απόστολοι χρησιμοποίησαν πολλούς συνεργούς άνδρες και γυναίκες, κυρίως Έλληνες ή Ελληνίζοντες Ιουδαίους. Χρησιμοποιούσαν ως ορμητήρια, μεγάλες πόλεις στις οποίες παρέμειναν αρκετό χρόνο κηρύττοντας - βαπτίζοντας - θαυματοποιώντας και καθιστώντας αντιπροσώπους (κληρικούς που χειροτονούσαν) ιδρύοντας έτσι πλήθος τοπικών εκκλησιών.

Στην Καινή Διαθήκη και περισσότερο στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου αναφέρονται τα ονόματα 68 ανδρών συνεργατών του Αποστόλου και 17 γυναικών. Εκτός από τους επώνυμους συνεργάτες του, υπάρχουν και οι ανώνυμοι. Και είναι και αυτοί πολλοί. Είναι και άνδρες και γυναίκες. Σε κάθε εκκλησία. Όλοι αυτοί στάθηκαν πλάϊ στον μεγάλο Απόστολο του Χριστού και πρόσφεραν τον εαυτό τους στην διακονία του Ευαγγελίου, εκεί πού μπορούσαν και όσο μπορούσαν και πάντα όπως όριζε ο Απόστολος του Χριστού. Σε μια αναφορά του στους ανώνυμους αυτούς συνεργάτες του, ο Απόστολος Παύλος γράφει: "Και των λοιπών συνεργών μου, ων τα ονόματα εν βίβλω ζωής" (Φιλιπ. δ,3)

Ευλογημένοι και οι λοιποί αυτοί συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου! Ευλογημένοι, γιατί συνήθλησαν με τον μεγάλο αθλητή, τον πρωταθλητή του Χριστού. Γιατί κακοπάθησαν κι αυτοί μαζί του. Υβρίσθηκαν για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Χλευάσθηκαν και εδάρησαν. Πόσοι και ποιοί είναι όλοι αυτοί οι "λοιποί", οι άλλοι, οι ανώνυμοι, συνεργάτες του Αποστόλου των Εθνών, τα ονόματά τους και τον αριθμό τους θα τα γνωρίσουμε τότε που θα ανοιχθή το άλλο βιβλίο, όπως παραστατικά αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψή του, "και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ο έστι της ζωής" (Άποκ. 20,12) Το βιβλίο στο οποίο είναι γραμμένοι όλοι όσοι διέπρεψαν στην αρετή και στην αγιότητα και συνήργησαν με κάθε κακουχία στη διάδοση του Ευαγγελίου στον κόσμο.

Κριτήριο για την επιλογή των συνεργατών του ήταν το φρόνημα μαρτυρίας και μαρτυρίου που αναφέραμε παραπάνω, καθώς και το διακονικό και υπηρετικό των ανθρώπων. Οι συνεργάτες του άνηκαν σε κάθε κοινωνική και επαγγελματική τάξη. Επιλεκτικά θα αναφέρουμε τον Λουκά τον ιατρό, τον Κρίσπο και τον Σωσθένη αρχισυνάγωγους, τον Πούδη, Ρωμαίο Συγκλητικό, τον Διονύσιο Αεροπαγίτη, τον Ονήσιμο δούλο, κλπ. Αλλά και ολόκληρες οικογένειες ετάχθησαν στην υπηρεσία του Αποστόλου των Εθνών, όπως π.χ. η οικογένεια του Στεφανά, του Ανδρονίκου κ.α.

Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφερόμασταν και στις γυναίκες συνεργάτριες της Ιεραποστολής. Από της ιδρύσεως της Εκκλησίας και καθ' όλη την διάρκεια της ιστορίας της η γυναίκα συμμετέχει και στο ιεραποστολικό έργο της.

Πρώτες γυναίκες ιεραπόστολοι -"απόστολοι των αποστόλων" όπως ονομάστηκαν ήσαν, η ισαπόστολος Μαρία η Μαγδαληνή και οι λοιπές Μυροφόρες. Ισαπόστολος και μάρτυρας αναδείχθηκε η αγία Φωτεινή η Σαμαρίτισσα, η οποία ευθύς μετά τον αποκαλυπτικό διάλογό της με τον Ιησού, χρημάτισε Ευαγγελίστρια εν μέσω των συμπατριωτών της. (Ίωάν. 4, 28-30)

Οι γυναίκες στην αποστολική και μεταποστολική εποχή έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στο ιεραποστολικό έργο του Χριστιανισμού. Η Δάμαρις είναι η πρώτη Αθηναία ιεραπόστολος. Η Λυδία η πρώτη Ευρωπαία ιεραπόστολος. Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας, συνεργοί του Αποστόλου Παύλου, στο ιεραποστολικό έργο του στην Κόρινθο, Έφεσο και Ρώμη. (πράξ. 18,2,18,26), τους οποίους ασπάζεται και ευχαριστεί όχι μόνον εκείνος αλλά και πάσαι αι εκκλησίαι των εθνών.

Ακολούθως ασπάζεται χορεία συνεργατών και συνεργατριών ονομαστικώς αναφερομένων (Ρωμ. 16,3-5). Ιεραποστολικώς εργάσθηκαν η Αγία Ειρήνη η Αγία Αικατερίνη και η Αγία Παρασκευή.

Στην σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας εφώτισαν, ως αναστάσιμες λαμπάδες, οι ηρωικές και αδούλωτες ψυχές πολλών επωνύμων και αφανών νεομαρτύρων και ομολογητριών της πίστεως με προεξάρχουσα την Αγία Φιλοθέη.

Από το σύγχρονο μαρτυρολόγιο αναρίθμητοι "αλιείς ανθρώπων" είναι γυναίκες είτε στις χώρες του αθεϊστικού ολοκληρωτισμού, είτε στις χώρες της πρακτικής αθεϊας. Με την αναζωπύρωση της Εξωτερικής Ιεραποστολής από το 1958 και μέχρι τώρα, γυναίκες ιεραπόστολοι συμμετέχουν στο ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας σε όλο τον κόσμο. Στην Κορέα, στις Ινδίες, Καλκούτα, Κένυα, Ουγκάντα, Ταγκανίκα, Κανάγκια, Κολουέζι κ.λ.π.

Αυτό το ιεραποστολικό μοντέλο των Αποστόλων μιμήθηκαν πολλοί Έλληνες Ιεραπόστολοι τον 20ο αιώνα. Πρώτος Έλληνας Ιεραπόστολος είναι ο μακαριστός πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος (+1903-1972) του οποίου η παράτολμη κίνηση ήταν η απαραίτητη πέτρα για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της ανυποψίαστης μακαριότητας της Ελλαδικής Ορθοδοξίας.

Ο μακαριστός π. Χρυσόστομος υποτασσόμενος ολοκληρωτικά στην πνοή του Πνεύματος του Αγίου πορεύθηκε στα ενδότερα της Αφρικής προς Ευαγγελισμό της μαύρης Ηπείρου, χωρίς να πτοηθεί, ούτε από το προχωρημένον της ηλικίας του, ούτε από τις αρρώστιες του, ούτε από την φτώχεια του, ούτε από τη διακοπή του μισθού του, ούτε από την άγνοια ξένων γλωσσών, ούτε από την αποθάρρυνση των φίλων του, ούτε και από τις κοροϊδίες ακόμη μερικών ούτε... ούτε... ούτε.

Η απάντηση που έδινε προς όλους ήταν ίδια και στερεότυπη: "Μνήματα υπάρχουν και στην Αφρική". Και πράγματι το ιερό σώμα του έμεινε στην Αφρική, ευλογία για την Αφρική.

Ένας άλλος μεγάλος Ιεραπόστολος που άφησε και αυτός το σώμα του στην Αφρική, ήταν ο αείμνηστος π. Κοσμάς Γρηγοριάτης που σύμφωνα με την βασική πίστη του: "Ιεραποστολή είναι να πεθάνεις ανάμεσα στους ιθαγενείς".

Το παράδειγμά του το ακολούθησαν και άλλοι Ιεραπόστολοι. Ενδεικτικά θ' αναφέρουμε μόνον τους κοιμηθέντες 1) Τον πατέρα Χαρίτωνα Πνευματικάκι, 2) τον π. Αθανάσιο Ανθίδη (+1993) 3) τον π. Νεκτάριο Μαδαγασκάρης και πολλούς άλλους, Σήμερα δίνουν την μαρτυρία του Ευαγγελίου αρκετοί Έλληνες Ιεραπόστολοι οι οποίοι συνεργάζονται με τους επισκόπους των μητροπόλεων που ιδρύθηκαν στην Αφρική, την Ασία και την Αμερική.

Είναι δύσκολο όμως αλλά και πολύ ωραίο να κάνεις Ιεραποστολή, όπως λέγει και ο πατήρ Ίωνας, Ιεραπόστολος στην Ταϊβάν. Τα προβλήματα είναι πολλά, δεν είναι ίδια σε όλες τις χώρες. Θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε μερικά από τα κοινά προβλήματα:

1) Η ανασφάλεια από τις ταραχές και την αναρχία που επικρατεί στις διάφορες περιοχές του κόσμου.

2) Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, φαγητού, νερού, ύπνου.

3) Οι πικρίες που δοκιμάζουν οι ιεραπόστολοι όχι τόσο από τους αιρετικούς αλλά από τους ψευδαδέλφους, οι οποίοι σπείρουν ζιζάνια.

4) Οι συνήθειες των ιθαγενών που είναι βαθειά ριζωμένες και δεν αλλάζουν ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα.

5) Η λατρεία που πρέπει να μυηθούν

6) Η γλώσσα που παίζει ένα σπουδαίο ρόλο στο όλο έργο τους

7) Η μαγεία, οι δεισιδαιμονίες κ.λ.π κ.λ.π

Τα πολεμικά όμως μέτωπα, χρειάζονται οπωσδήποτε και τα "μετόπισθεν". Την ολόψυχη και πολύπλευρη συμπαράσταση των αμάχων. Η συμπαράσταση που προσφέρουν σήμερα τα ιεραποστολικά σωματεία και οι κατά τόπους ορθόδοξοι χριστιανοί στα ιεραποστολικά μέτωπα είναι ασφαλώς κάτι πολύ σημαντικό και απαραίτητο.

Τους συνεργάτες των μετόπισθεν ο π. Χρυσόστομος τους χαρακτήριζε "ιεραποστολείς". Ο π. Κοσμάς δεν παραλείπει να υπογραμμίσει την αποφασιστική σημασία τους, ιδιαίτερα την σπουδαιότητα της οικονομικής προσφοράς τους. "Όλοι από κοινού στον Θεάρεστο αγώνα, προσφέρονται και θυσιάζονται με χαρά και διάθεση. Από τον αρθρογράφο του περιοδικού, ως τον γενναιόδωρο χορηγό. Από τον προμηθευτή και αγοραστή προϊόντων, ως τον διεκπεραιωτή. Από τον πρώτο συντονιστή ως το "υποζύγιο του Χριστού" που με απέραντη προθυμία θα φροντίσει για την αποστολή".

Θα ήταν άδικο αν δεν αναφέραμε και τους συνεργάτες- άνδρες και γυναίκες του εκλεκτού επιτελείου των ιεραποστόλων, -οι οποίοι είτε ισόβια, είτε κατά μεγάλα χρονικά διαστήματα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο έργο του Ευαγγελισμού των Εθνών είτε ως διδάσκαλοι στα σχολεία της Ιεραποστολής, είτε ως γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, είτε ως υπεύθυνοι για τα καλλιεργητικά προγράμματα και την κτηνοτροφία, είτε ως οικοδόμοι και μηχανικοί και τεχνικοί επισκέπτες, είτε για την προώθηση των κοινωνικών και φιλανθρωπικών έργων, είτε ως διευθύντριες οικοτροφείων, είτε ως καθαρίστριες, είτε ως διάκονοι και αποστολικοί συνοδοί των ιεραποστόλων στις εξορμήσεις και περιοδείες και στα πιο απόμακρα μέρη, είτε ως αγιογράφοι, ιεροράπτριες, κ.λ.π.

Όλοι μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, οι οποίες είναι απαραίτητες και πολύτιμες. Κανένας μας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί επικαλούμενος γηρατειά, ασθένειες, οικονομικά προβλήματα, οικογενειακές, επαγγελματικές υποχρεώσεις ή οποιεσδήποτε άλλες δικαιολογίες. Είναι ζήτημα θέλησης. Με την προσευχή μας, με τον άβολο μας, με την προσφορά ειδών ένδυσης, τροφίμων, ιατροφαρμακευτικού υλικού, με την κατά μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα παραμονή μας για προσφορά οποιασδήποτε υπηρεσίας μπορούμε να προσφέρουμε στους ιεραπόστολους των πρόσω.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι η σύγχρονη τεχνολογία δίνει την ευκαιρία να επιτελέσουμε το ιεραποστολικό μας χρέος και από το γραφείο μας εφόσον δεν είναι δυνατόν για όλους να "πορευθούν προς πάντα τα έθνη". Είναι γνωστό το παράδειγμα συνεργατών της ιεραποστολής, οι οποίοι σχεδιάζουν, συντηρούν και πλουτίζουν τον δικτυακό τόπο στο διαδίκτυο (internet) με περιεχόμενο την Ορθοδοξία. Έκπληξη προκαλεί το παράδειγμα μητέρας Ιεραποστόλου αλλά και άλλων συνεργατριών με μεγάλο Ιεραποστολικό ζήλο που από το κρεββάτι του πόνου χρησιμοποιώντας ιεραποστολικά το τηλέφωνο, έκαναν κοινωνούς του ιεραποστολικού πνεύματος πλήθος ανθρώπων συντελούντες στην προώθηση του Ιεραποστολικού έργου.

Θαυμασμό προκαλούν οι ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Κωνσταντίνου Σακελλαρόπουλου που παρότι για 32 ολόκληρα χρόνια είναι εξόριστος στην ίδια του την χώρα έφερε πάρα πολλούς στο έργο της ιεραποστολής, γιατί ο ίδιος, ποτέ δεν ησυχάζει, αλλά πυρετωδώς εργάζεται για την επιτυχία του ιεραποστολικού έργου των ιεραποστόλων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, οργανώνοντας και αποστέλλοντας ιεραποστολικές "λογίες" για την βοήθεια του έργου τους.

Τελειώνοντας θα πρέπει να τονισθεί ότι με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ο λόγος του Θεού εξαπλώνεται και στις πέντε Ηπείρους της γης, παρά τα φτωχά υλικά μέσα που διαθέτει η Ορθοδοξία συγκριτικά με τις ετερόδοξες Ιεραποστολές. Αλλά δυστυχώς, παρ' ότι ο θερισμός πολύς, οι Ορθόδοξοι εργάτες είναι λίγοι. Αγωνιώδεις είναι οι εκκλήσεις των Ιεραποστόλων για εργάτες προς θερισμό. "Έχουμε μεγάλη ανάγκη βοηθείας κληρικών και λαϊκών και δεν βλέπουμε ακτίνα βοηθείας από πουθενά" λένε οι ιεραπόστολοι της Αφρικής.

"Ο κόσμος διψάει εδώ αλλά είναι τόσο δύσκολο να βρει το ύδωρ το ζων. Δεν υπάρχουν αυτοί που θα το προσφέρουν" λέγει ο π. Ιωνάς από την Ταϊβάν. Έκκληση για βοήθεια κάνει ο πατήρ Μεθόδιος της Εκκλησίας της Ιάβα της Πολυνησίας. "Βοήθησον ημίν" λέγει η νεοσύστατη εκκλησία της Τρίπολης της Λιβύης. Παντός είδους ενίσχυση ζητούν οι Νέοι πυρήνες Ορθοδόξου ζωής και μαρτυρίας στη Νότια Ιταλία. Διαβάς εις Ευρώπην βοήθησόν ημίν, φωνάζουν οι λαοί της. Βοήθεια ζητάει η Λατινική Αμερική. Εντύπωση προκαλούν τα λόγια κάποιου Μεξικανού: "Εσείς οι Ορθόδοξοι έχετε ένα θησαυρό και εμείς στη Λατινική Αμερική λαχταρούμε να τον γνωρίσουμε. Η Ορθοδοξία είναι ένα παπούτσι που ταιριάζει σε μας τους Λατινοαμερικάνους. Αρκεί να ξέρετε πως να μας το φορέσετε"!

Είναι ανήσυχοι οι Λατινοαμερικανοί και δεν βρίσκουν ανάπαυση στο Χριστιανισμό της Δύσης. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό. Έχει εγκαταλείψει η Δύση την πίστη και την παράδοση των Αγίων Πατέρων.

Συγκινητικό είναι ότι εμείς οι Ορθόδοξοι δεν ψάχνουμε να τους βρούμε αλλά εκείνοι μας ψάχνουν. "Χαρήκαμε που ήρθε η Ορθοδοξία στην Κούβα. Σας χρειαζόμαστε" λένε οι Κουβανοί.

Είναι εγκληματικό και θα δώσουμε λόγο στον Κύριο στις τόσες εκκλήσεις για γνωριμία της Αλήθειας που υπάρχει στην Ορθοδοξία, εάν αδιαφορήσουμε. Γράφει χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος: "Οι δωρεές του Θεού, δεν είναι δυνατόν να κατακρατούνται εγωιστικά. Πρέπει να τίθενται στη διάθεση όλων. Οι επιμέρους ενέργειες του Θεού, έστω και αν αναφέρονται σ΄ ένα λαό ή σ' ένα άτομο, αφορούν στην όλη ανθρωπότητα, όπως συμβαίνει με τα εμβόλια, τα οποία γίνονται σ' ένα σημείο του σώματος, αλλά, προορίζονται για ολόκληρο το σώμα. Αλίμονο στο άτομο ή στον λαό, ο οποίος θα κρατήσει τον θησαυρό αποκλειστικά για τον εαυτό του. Βαρύνεται με την τρομερή ενοχή του σφετερισμού και τελικά θα τον χάσει". Ευχή και προσευχή των ιεραποστόλων αλλά και όλων μας, θα πρέπει να είναι, στον Κύριο και Θεό, να εκβάλει εργάτες στα ίχνη των Ιεραποστόλων.

Μαρία Δημ. Γεωργούλα

Θεολόγος-Φιλόλογος