Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΩΣ ΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ



blog counter



π. Ιερώνυμος Mayilyan
Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου (Χατζηκώστα)
(Παρεκκλήσιο Ι. Ν. Αγ. Ασωμάτων Θησείου)

[...] Στο Μηναίο του μηνός Σεπτεμβρίου διαβάζουμε: «Τη Λ΄ [30ή] του αυτού μηνός μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Γρηγορίου της Μεγάλης Αρμενίας...». Σήμερα δεν υπάρχει η Μεγάλη Αρμενία, η οποία είχε γεωγραφική έκταση άνω των 300.000 m². Η τωρινή Δημοκρατία της Αρμενίας κυριαρχεί μόνο στα 29.800 m² γεωγραφικά εδάφη, τα οποία είναι λιγότερα από το 1/10 της ιστορικής Αρμενίας χωρίς το Ναγκόρνο (=Ορεινό) Καραμπάχ, στο οποίο θα αναφερθούμε σε μια άλλη ευκαιρία.
Η Μεγάλη Αρμενία, πριν να κατακτηθεί από τους Οθωμανούς, περιε­λάμβανε ένα σημαντικό μέρος των εκτάσεων της Μικράς Ασίας ή σημερινής ανατολικής Τουρκίας με κοινά σύνορα με την Καππαδοκία 1, τον Πόντο, την Ασσυρία, την Γεωργία, την Αλβανία του Καυκάσου, την Περσία, την Μικρή Αρμενία και άλλες κατά καιρούς χώρες και εκτείνετο μέχρι την Κασπία θάλασσα. Ενώ η σημερινή Αρμενία περιορίζεται στο Νότιο Καύκασο, σ’ ένα πολύ μικρό κομμάτι της ιστορικής της έκτασης και συνορεύει ανατολικά με την Τουρκία, δυτικά με το Αζερμπαϊτζάν, βόρεια με την Γεωργία και νότια με το Ιράν.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, πρόκειται για την δεύτερη κοιτίδα της ανθρωπότη­τας, κατά την Βιβλική διήγηση, αφού μετά τον κατακλυσμό, που επέτρεψε ο Θεός για την αμαρτία του κόσμου, «...εκάθισεν η κιβωτός εν μηνί τω εβδόμη, εβδόμη και εικάδι του μηνός, επί τα όρη τα Αραράτ» (Γεν. 8,4), απ’ όπου και αρχίζει μια νέα ιστορία της ανθρωπότητας. Μέχρι σήμερα υπάρχουν γεωγραφι­κοί τόποι, των οποίων οι ονομασίες άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με τον ίδιο τον Νώε. Όπως π.χ. η πρώτη κατοικία της ευλογημένης οικογέ­νειας ονομάστηκε από τον Νώε Nakhijevan, δηλαδή «πρώτη κατοικία», ή το όνομα της σημερινής πρωτεύουσας της Αρμενίας Yeravan σημαίνει «τόπος εμφανίσεως».

Έτσι, μετά τον κατακλυσμό, ξαναρχίζει η ιστορία των εθνών από τους τρεις γιούς του Νώε, οι οποίοι διασκορπίστηκαν ανά την οικουμένη κυρίως μετά τον πύργο της Βαβέλ και την σύγχυση των γλωσσών.

Ένας από τους αρχαίους αρμενικούς θρύλους αναγνωρίζει ως προπάτορα των Αρμενίων τον Χάϊκ, ο οποίος ήταν ένας από τους γιούς του Torgom (=Θοργάμα), γιού του Γάμερ, γιού του Ιάφεθ. Ο Ιάφεθ ήταν τρί­τος γιός του Νώε (βλ. Γεν.10, 1-3).

Ο χριστιανισμός στην Αρμενία
Το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην Αρμενία συνδέεται αρχικά με τα ονόματα δύο Αποστόλων Του «εκ των Δώδεκα», του Θαδδαίου και του Βαρθολομαίου. Ο Θαδδαίος, αδελφός του Ιακώβου (Ματθ. 10.1-3, Μαρ. 3.13-19) μαρτυρείται ότι κήρυξε στην Αρμενία από το 43-66 μ.Χ και μαρτύρησε στην κωμόπολη Shavarshavan της επαρχίας Artaz (σήμερα στο βόρειο Ιράν). Ο Απόστολος Βαρθολομαίος κήρυξε στην Αρμενία από 60-68 μ.Χ. και μαρτύρησε στην πόλη Ourbanos (σήμερα στην Ανατολική Τουρκία). Οι Απόστολοι φυσικά ίδρυσαν τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες.

Αλλάζει εντελώς το σκηνικό στην Αρμενία στις αρχές του Δ΄  αι. με πρωταγωνιστή και Ισαπόστολο τον Γρηγόριο Πέρση (=άγ. Γρηγόριος ο Φωτιστής). Ο Αρμένιος βασιλιάς Tiridat ο Γ΄  (=Τιριδάτης, 287- 330 πε­ρί­που) το 287 είχε τιμωρήσει αυστηρά τον Γρηγόριο 2, πρώτα, επειδή εκείνος δεν ήθελε να θυσιάσει στην θεά Anahit ως ένδειξη ευγνωμοσύνης μετά την νίκη του κατά των Περσών, και κατόπιν, όταν έμαθε ο Τιριδάτης την καταγωγή του, ότι ήταν δηλαδή ο γιός του Anak του Πέρση, φονιά του πατέρα του βασιλιά Xosrov Α΄  (211-259). Για να τον εκδικηθεί, ο Τιριδάτης έριξε στο πηγάδι του Xor Virap 3, που ήταν προωρισμένο για τους καταδικασμένους σε θάνατο.

Στο πηγάδι αυτό παρέμεινε ο Γρηγόριος 13 (κατά μερικούς 15) ολόκληρα χρόνια! Φυσικά με θαυμαστό τρόπο και με θεϊκή παρηγοριά μπορούσε κανείς να παραμείνει ζωντανός σ’ ένα τέτοιο τόπο. Μια χήρα κρυφά του έριχνε ένα κομμάτι ψωμί καθημερινά και η παρουσία ενός Αγ­γέλου ενεθάρρυνε τον εκλεκτό μάρτυρα του Χριστού και τον ετοίμαζε για την μεγάλη αποστολή του να γίνει φωτιστής ενός λαού. 
Αγίες Ριψιμία & Γαϊανή
Στην αρχή της βασιλείας του ο Τιριδάτης ήταν φιλικά διατεθειμένος προς τους χριστιανούς υπηκόους του, αλλά μετά επηρεάστηκε από τον Διοκλη­τιανό στράφηκε εναντίον τους με διωγμούς και μαρτύρια. Έτσι εξηγείται και η στάση του απέναντι στους διωκομένους από τον Διοκλητιανό, όπως στην ομάδα παρθένων με επικεφαλής την Γαϊανή, που ήταν η καθηγουμένη, και την Ριψιμία (μνήμη στις 30 Σεπ. με τον άγ. Γρηγόριο τον Φωτιστή). Μετά τον μαρτύριο των 32 παρθένων στην πόλη Vagarshapat, ο Τιριδάτης και οι αυλικοί συνεργάτες του αρρωσταίνουν και σε λίγες μέρες ουσιαστικά δαιμονίζονται. Η αδελφή του Τιριδάτη, η Xosrovidoukht (=θυγατέρα του Xosrov), η οποία δεν συμφωνούσε με την στάση του αδελφού της έναντι των χρι­στιανών, σ’ αυτό το διάστημα ακριβώς βλέπει ένα όραμα επαναλαμβα­νόμενο 5 φορές, σύμφωνα με το οποίο τους δαιμονιζόμενους μπορούσε να θεραπεύσει μόνον ο Γρηγόριος. Έτσι εξέρχεται ο Γρηγόριος από το πηγάδι και θεραπεύει όλους τους δαιμονιζόμενους!
Από εδώ και στο εξής ο ήδη θεραπευμένος βασιλιάς σταματάει τους διωγμούς, ένα μεγάλο κομμάτι του λαού του ευαγγελίζεται από τον ίδιο τον Γρηγόριο και βαπτίζεται. Και όχι μόνο αυτός. Ο Τιριδάτης ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της βασιλείας του 4 το 301 μ.Χ. 5 και με την άμεση συμπαράστασή του, ο άγ. Γρηγόριος αναδιοργανώνει την επίση­μη πλέον Εκκλησία της Αρμενίας, της οποίας και καθίσταται πρώτος επίσκοπος (=καθολικός). Επειδή ο Γρηγόριος δεν ήταν ιερεύς, με τιμές και βασιλική πομπή οδηγείται στην Καισάρεια, όπου και χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον αρχιεπίσκοπο Καισαρείας άγ. Λεόντιο και πλέον ως επίσκοπος εγκαθί­σταται στο Vagarshapat (σήμερα Echmiadzin) ως συνεχιστής του έργου των αγίων Αποστόλων Θαδδαίου και Βαρθολομαίου.

Εδώ πρέπει να τονίσω ότι η λατρεία στην Εκκλησία της Αρμενίας μέχρι στις αρχές του Ε΄ αι. γινόταν ως επί το πλείστον στα Ελληνικά αλλά και στα Συριακά, κυρίως στις ανατολικές της περιοχές. Η ανάγκη της κατανόησης της λατρείας και, κυρίως, της Αγίας Γραφής, από τον απλό λαό οδήγησαν τον βασιλιά Vramshapuh και τον Καθολικό άγ. Sahak (=Ισαάκ) να σκεφθούν λύσεις του προβλήματος. Έπρεπε να μεταφρασθούν τα ιερά κείμενα στην γλώσσα του λαού.

Η Αρμενική γλώσσα ως προφορική παράδοση υπήρξε από πολύ νωρίς, αλλά δεν είχε γραπτή μορφή. Το ποθητό και δύσκολο έργο της δημιουργίας του αρμενικού αλφαβήτου ετέθη στους ώμους του Mesrop Mashtoc, ενός λογίου ασκητού κληρικού, με άριστη ελληνική παιδεία. Έτσι, μετά από πολλές περιοδείες στα γνωστά κέντρα της εποχής (Αμίντ, Έδεσσα της Συρίας, Σαμόσατα) ο Mesrop Mashtoc με κάποιους μαθητές του, μετά από θεία αποκάλυψη, το έτος 406 δημιούργησε το αρμενικό αλφάβητο με 36 γράμματα 6. Η πρώτη φράση, που μεταφράστηκε στα αρμενικά, ήταν το «Γνώναι σοφίαν και παιδείαν, νοήσαι τε λόγους φρονήσεως (Παροιμ. 1.2)». Αμέσως μεταφράζεται η Αγία Γραφή, πρώτα από τα συριακά και μετά ολοκληρώνεται από τα ελληνικά. Κατόπιν μεταφράζονται τα λατρευτικά βιβλία, έργα των Ελλήνων Πατέρων (Αποστολικοί Πατέρες, Μέγας Αθανασιος, Καππαδόκες κ.ο.κ) και των φιλοσόφων (Πλάτωνος, Αριστοτέλη κ.λ.π). Ο Ε΄  αι. για τον αρμενικό πολιτισμό θεωρείται ο «χρυσούς αιών».

Μονοφυσιτισμός & Αρμένιοι
Φθάνουμε στο 451 μ.Χ. Για την Αρμενία και το λαό της μια πολύ σημαντική χρονολογία. Οι Αρμένιοι καλούνται να υπερασπισθούν την πίστη τους στον Χριστό ενώπιον των αλλοθρήσκων. Οι Πέρσες με επικεφαλής τον βασιλιά τους Ισδιγέρδη Β΄ (438-457) θέλουν να επιβάλλουν τον Ζωρο­αστρισμό (=πυρολατρεία) στην Αρμενία 7. Οι Αρμένιοι ήδη είχαν αρνηθεί μια τέτοια πρόταση του Πέρση βασιλιά Σαπώρ του Β΄  (310-378) νωρίτερα και είχαν υπερασπισθεί με μάχη την πίστη τους το 339 με επικεφαλής τον στρατάρχη Vache Mamikonyan. Η δεύτερη μάχη υπέρ της πίστεως παίρνει πιο μεγάλες διαστάσεις το Μάϊο του 451. Αυτή τη φορά στο Avarayr, με επικεφαλής το στρατάρχη Bardan Mamikonyan, οι Αρμένιοι απέδειξαν στον αλλόθρησκο κατακτητή, ότι η πίστη του Χριστού είναι η ζωή τους και δεν μπορεί κανείς να τους την αφαιρέσει, όσο δυνατός και αν είναι. Η μνήμη των ηρωϊκώς πεσόντων μαρτύρων (1036) υπέρ της Πίστεως καθιερώθηκε αργότερα ως εορτή στην Εκκλησία της Αρμενίας.

Το δεύτερο σημαντικό γεγονός το 451 συνδέεται με την Δ' Οικουμενική Σύνοδο. Να πούμε επιγραμματικά ότι η Σύνοδος συγκλήθηκε για να αντιμετωπίσει τον Μονοφυσιτισμό, την αίρεση του Ευτυχούς, ο οποίος πίστευε, ότι ο Χριστός μετά την ενανθρώπηση δεν έχει πλέον δύο φύσεις, αλλά μόνο μια, την Θεία, μέσα στην οποία διαλύθηκε η ανθρώπινη φύση και απορροφήθηκε από την θεότητα Του, σαν σταγόνα στον ωκεανό. Η διδασκαλία αυτή του Ευτυχούς ήταν επικίνδυνη για την σωτηρία του ανθρώπου και έπρεπε να αντιμετωπισθεί συνοδικώς.

Στον Μονοφυσιτισμό κατάντησε ο Ευτυχής από μια ακραία ερμηνεία της Χριστολογίας του αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, του οποίου ήταν συνεργάτης στον αγώνα του εναντίον του Νεστοριανισμού. Η διδασκαλία του Νεστορίου καταδικάστηκε από την Γ΄Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου (431) με πρωτα­γωνιστή και πρόεδρο της Συνόδου τον άγιο Κύριλλο Αλεξαν­δρείας. Ο Νεστόριος πίστευε, ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά πρόσωπα στο Χριστό, εφ’ όσον έκανε διαχωρισμό των δύο φύσεων του Κυρίου (της θείας και της ανθρωπίνης) και δεχόταν, ότι οι φύσεις έχουν ενωθεί «ηθικώς» μόνο. Κατά τον Νεστόριο υπάρχουν δύο Χριστοί, ο Υιός και Λόγος του Θεού και ο Υιός του ανθρώπου, ο Ιησούς, και ότι η Μαρία γέννησε μόνο τον άνθρωπο Χριστό και οπωσδήποτε όχι τον Θεό Λόγο. Άρα, έλεγε ο Νεστόριος, δεν μπορούμε να αποκαλούμε την Μαρία Θεοτόκο, αλλά «ανθρωποτόκο» ή «Χριστοτόκο». Η Δ' Οικοιμενική Σύνοδος με το Χριστολογικό της Όρο ουσιαστικά αντιμετώπισε όχι μόνο τον Μονοφυσιτισμό, αλλά απέκλεισε και τον Νεστοριανισμό. Έτσι ο Χριστός, κατά την Σύνοδο της Χαλκηδόνας, έχει δύο φύσεις, οι οποίες «ασυγ­χύ­τως», «ατρέπτως» αχωρίστως και «αδιαιρέτως» έχουν ενωθεί στην υ­πό­στα­ση του Θεού Λόγου (καθ’ υπόστασιν ένωσις).

Συνήθως υποστηρίζεται από μια σημαντική μερίδα των Αρμενίων μελετητών, κυρίως ιστορικών, ότι στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν οι Αρμένιοι λόγω της μεταπολεμικής κατάστασης, που είχε επέλθει στην χώρα μετά από τον σφοδρό αγώνα τους κατά της περσικής εισβολής. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα 8. Δεν αποτελεί άλλωστε αυτό δικαιολογία για τη μη αποδοχή της Συνόδου. Είναι γεγονός, ότι οι Αρμένιοι δεν συμμετείχαν ουσιαστικά ούτε στις δύο προηγούμενες Οικουμενικές Συνόδους της Κωνσταντινουπόλεως (381) και της Εφέσου (431), αλλά αποδέχθηκαν τις Αποφάσεις των, επειδή, όπως αναφέρουν οι πηγές, δεν βρήκαν τίποτε, που να αντίκειται στην πίστη τους.

Οι Αρμένιοι παραμένουν στην ορθή πίστη των Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων μέχρι να αρνηθούν οριστικά, στην δεύτερη σύνοδο του Ντβίν 9 (553-555), το Χριστολογικό δόγμα της Χαλκηδόνας και έτσι να αποκοπούν από το Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού. Και εδώ σταματάει η Ορθοδοξία της Αρμενικής Εκκλησίας 10.

Βασικά, παρερμηνεύουν την διδασκαλία του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας και τη φράση του «μια φύσις του Λόγου σεσαρκωμένη» και υποστηρίζουν ότι μετά την ένωση των δύο φύσεων υπάρχει μια ενωμένη φύση στο Χριστό και έτσι καταλήγουν σε μια «σύνθετη φύση». Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τους Πατέρες της Εκκλησίας, επειδή ο όρος «σύνθετος φύσις» σημαίνει ότι χάνουν τα ιδιώματα οι δύο φύσεις που ενώνονται. Ακόμα και σήμερα οι Αρμένιοι θεολόγοι υποστηρίζουν ότι, λέγοντας «μια φύση», η Αρμενική ‘‘εκκλησία’’ εννοεί την «άρρηκτη ένωση των δύο φύσεων».

Γιατί όμως το μεγαλύτερο μέρος της Αρμενικής ‘‘εκκλησίας’’ δεν δέχθηκε την Δ΄Οικουμενική Σύνοδο; Επειδή:

α. κατ’ επίδρασιν των ήδη μονοφυσιτών Σύρων πίστευαν, ότι με την Σύνοδο της Χαλκηδόνας αναβίωσε ο Νεστοριανισμός.

β. ερμήνευσαν –και ακόμα δυστυχώς συνεχίζουν να ερμηνεύουν– λανθασμένα την Χριστολογία του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας και ιδίως την γνωστή του φράση «μια φύσις του Λόγου σεσαρκωμένη» 11.

γ. αγνόησαν τον «Όρο των Διαλλαγών» (433) μεταξύ του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας και Ιωάννη Αντιοχείας. Αυτό το τελευταίο έχει τεράστια σημασία για όλη την μετέπειτα αντιχαλκηδόνια-μονοφυσιτική πορεία της Αρμενικής ‘‘εκκλησίας’’.

Λεπτομερή ανάλυση δεν θα κάνω εδώ. Αν χρειασθεί θα δούμε στο μέλλον. Να τονίσω όμως, ότι οι μονοφυσίτες Αρμένιοι έχουν μια ιδιάζουσα μορφή Χριστολογίας, επειδή αρνήθηκαν να δεχθούν την διδασκαλία του Σεβήρου Αντιοχείας και τον καταδίκασαν ως αιρεσιάρχη στην αρμενο-συριακή ενωμένη σύνοδο του Manazkert (726). Επίσης δεν αναγνωρίζουν τον Διόσκορο ως «άγιο».

Όλες οι άλλες θεωρίες, που στηρίζονται στις πολιτικές σκοπιμότητες 12 της μη αποδοχής της Χαλκηδόνας από τους Αρμενίους, ναι μεν μαρτυρούνται στις πηγές, αλλά δεν συνέβαλαν στην οριστική απόφαση.

Οι προσπάθειες των βυζαντινών για την ένωση της αποκομμένης ήδη Αρμενικής ‘‘εκκλησίας’’ με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έφεραν καρπούς, όπως και οι ανεπίσημοι (1964, 1967,1970 και 1971) και οι επίσημοι διάλογοι (1985, 1989, 1990 και 1993) του 20ου αι. μεταξύ Ορθοδόξων και Αντι­χαλκηδονίων.

Πρώτη φορά γραπτώς σημειώνω και τονίζω την προσωπική μου άποψη και –γιατί όχι– και την εμπειρία μου για τα θέματα της πίστεως, κατ’ ακρίβειαν του δόγματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της εν γένει Παραδόσεως Αυτής ως δόγματος Αληθείας και τρόπου ζωής, σε σχέση με την πίστη της Αρμενικής ‘‘εκκλησίας’’.

Όποιος αμερόληπτα, απροϋπόθετα και αντικειμενικά μελετήσει τα κεί­μενα (δογματικά και μη) της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και της Αρμενικής παραδόσεως, από το σχίσμα (ουσιαστικά και οριστικά μετά το 553-555 μ.Χ. της συνόδου του Ντβίν) έως και σήμερα, δεν μπορεί να μην αντιληφθεί που βρίσκεται η αλήθεια και τι ουσιαστικά πρεσβεύει κάθε πλευρά. Δεν μπορεί να μην αντιληφθεί το χάσμα ερμηνείας του Χριστολογικού δόγματος μεταξύ Ορθοδοξίας και Αρμενικής παραδόσεως. Το γράφω και τονίζω αυτό με υπευθυνότητα γνωρίζοντας καλά την ζωή και την θεολογία της Αρμενικής ‘‘εκκλησίας’’.

Τελειώνοντας αυτό το μικρό μου άρθρο θα ήθελα να καταθέσω τη γνώμη μου επί του θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλ­κηδονίων Μονοφυσιτών, ότι όχι μόνο οι Ορθόδοξοι, με συνεχείς, δυστυχώς, υποχωρήσεις στην πίστη, όχι μόνο δεν βοήθησαν τους αδελφούς μας να καταλάβουν την βασική και οντολογικώς αληθινή και αμετάκλητη Χριστολογία των Οικουμενικών Συνόδων, της Δ΄  και ΣΤ΄, αλλά και της συνόλου Παραδόσεως και ζωής της Εκκλησίας, η οποία απορρέει φυσικά από τα σωτήρια δόγματα, αλλά μάλλον τους οδήγησαν στο μεγάλο αδιέξοδο της λεπτής και πολλές φορές ανεπανόρθωτης εκ δεξιών πλάνης.

 
Αρμένικη εκκλησία του αγ. Γρηγορίου
στη Σιγκαπούρη.

Κλείνοντας, θέτω μερικές παρατηρήσεις και προβληματισμούς.

1. Μήπως είναι τυχαίο, ότι μετά την οριστική άρνηση της Δ΄και των λοιπών Οικουμενικών Συνόδων (=άρνηση Ορθοδοξίας και κατ’ επέκτασιν ορθοπραξίας) σταδιακά έπαυσε να υφίσταται στην Ανατολική κυρίως Αρμενία13 ο ασκητικός και κυρίως ο ησυχαστικός μοναχισμός, που έχει σκοπό τον αγιασμό και τη θέωση, όπως παρατηρούμε από την αρχή της οργανωμένης Μοναχικής Πολιτείας (Δ΄  αι.) έως και σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία;

Σημειωτέον ότι η Ανατολική Αρμενία, σχεδόν πάντοτε μετά την άλωση της βασιλείας των Bagratouni (885-1045), εξ’ ολοκλήρου βρισκόταν υπό τον έλεγχο αλλοθρήσκων (Οθωμανών και Περσών) από την μια και αυστηρών αντιχαλκηδονίων 14 μονοφυσιτών από την άλλη. Η στάση αυτή είναι αντίθετη από αυτήν των δυτικών περιοχών της Αρμενίας, οι οποίες άμεσα και έμμεσα επικοινωνούσαν με τους βυζαντινούς και έτσι είχαμε όχι μόνο Ορθόδοξες επαρχίες με αρμενικό πληθυσμό κατά το πλείστον (π.χ. στη Θεοδοσούπολη) και μοναστικές αδελφότητες, αλλά και αγίους αρμενικής καταγωγής (καταγεγραμμένους ή μη) στο ορθόδοξο εορτολόγιο και στους Συναξαριστές π.χ ο Μέγας Ευθύμιος (20 Ιαν.). Οι άγιοι που δεν γιορτάζονται επίσημα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά ήδη ήταν στο αρμενικό εορτολόγιο, δεν είναι και λίγοι και μάλιστα εξέχουσες προσωπικότητες, όπως σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειας του Γρηγορίου Φωτιστή, όπως οι δύο γιοί του ο αγ. Αριστακές και ο αγ. Βροτανές μέχρι τον αγ. Σαχάκ.

2. Ποιός ισχυρίζεται  ότι τον 20΄ αι. ενδιέφερε σοβαρά τη διοίκηση της Αρμενικής ‘‘εκκλησίας’’, ο θεολογικός διάλογος, εκτός ελαχίστων μεμονωμένων φωνών, όπως του Αρχιεπισκόπου Tiran Nersoyan. Προσωπικά δεν τον γνώρισα. Γνωρίζω όμως από κάποια γραπτά του, ότι ήθελε πολύ την ένωση, βάσει του Χριστολογικού δόγματος των Δ΄  και ΣΤ΄  Οικουμενικών Συνόδων.

3. Πού υπάρχουν στην Αρμενική γλώσσα τα κείμενα των κοινών Δηλώ­σεων του διαλόγου για να ενημερωθεί ο λαός για το σοβαρό αυτό θέμα και να πει την γνώμη του; Πριν 6-7 χρόνια έψαχνα τα κείμενα των Δηλώσεων στα Αρμενικά για να μελετήσω σχετικά με το θέμα για μια πανεπιστημιακή μου εργασία και δεν βρήκα τίποτε πουθενά (!) ενώ η τελευταία κοινή Δήλωση είχε γίνει το 1993 στο Σαμπεζύ και η τελευταία επίσημη συνάντηση μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων έγινε το 1998 στη Δαμασκό. Έτσι έπρεπε να ενημερωθεί ο αρμενικός λαός και ιδίως οι ενδιαφε­ρό­μενοι;

4. Μήπως είναι τυχαίο, ότι σήμερα δεν υπάρχουν στα Αρμενικά ούτε καν τα Πρακτικά των αποφάσεων των τριών πρώτων Οικουμενικών Συνόδων; Ή μήπως είναι τυχαίο ότι δίνεται στις αποφάσεις αυτές μια πολιτικοφιλο­σοφική ερμηνεία;

5. Μήπως είναι πάλι τυχαίο, ότι με την άρνηση των Συνόδων η Αρμενική ‘‘εκκλησία’’ καταντάει μια εθνοφυλετική ομολογία στην οποία προστίθενται καινοτομίες όπως η χειροτονία και το χρίσμα του Αρμενίου καθολικού 15 και η χρήση του αζύμου κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας;

6. Μήπως είναι τυχαίο, ότι δεν τελείται ουσιαστικά το μυστήριο της Μετανοίας (=εξομολόγηση 16) και έπαψαν αιώνες τώρα τα κωλύμματα της ιερωσύνης;

Μπορούν να προστεθούν ακόμα πολλά «μήπως», αλλά για την ώρα θέλω να σταματήσω εδώ...

Οι προσωπικές μου μαρτυρίες (και όχι μόνο δικές μου) στο μέλλον θα καταγραφούν πιο επιστημονικά και με ανάλογες παραπομπές και σημειώσεις για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε πρώτα τους συμπατριώτες μας, πολλοί από τους οποίους όντως ψάχνουν κάτι αληθινό και γνήσιο στην πίστη και δεν είναι αυτοί λίγοι, που επιστρέφουν στην Ορθοδοξία, κυρίως στην Ρωσία και Γεωργία, αλλά και τους Ορθοδόξους θεολόγους που όντως θέλουν την ένωση, να αγωνισθούν υπέρ μίας ενώσεως αληθινής και όχι σύνθεσης με τους Μονοφυσίτες, όπως πολύ ορθά παρατηρούν αρκετοί ορθόδοξοι θεολόγοι (π.χ ο Παναγιώτης Ι. Μπούμης, Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών στο βιβλίο του «Η ένωση (όχι σύνθεση) με τους Μονοφυσίτες», εκδ. Αρμός 2007).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Σημειωτέον ότι οι Έλληνες και οι Αρμένιοι ζούσανε πλάϊ-πλάϊ πάνω από 40 αιώνες: άλλοτε φιλικά και αδελφικά διατεθειμένοι ο ένας στον άλλο με συνεργασία, αλληλοκατανόηση και αλληλοβοήθεια κατά του κοινού εχθρού, όπως οι Ρωμαίοι, Πέρσες, Άραβες, Μογγόλοι και Τούρκοι, αλλά και άλλοτε τα ξένα και δικά τους συμφέροντα τους κάνανε εχθρούς είτε σε πολιτικό επίπεδο στην αρχαιότητα, είτε σε πολιτικό-εκκλησιαστικό επίπεδο κυρίως στο Βυζάντιο μετά την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας είτε σε πολιτικό-εκκλησιαστικό επίπεδο κυρίως στο Βυζάντιο μετά την Δ΄  Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας.

2. Ο Γρηγόριος ήδη είχε βαπτισθεί στην Καισάρεια από μικρή ηλικία. Στο παλάτι του Αρμενίου βασιλιά Τιριδάτη είχε σπουδαία θέση, παρ’ όλο που ήταν χριστιανός.

3. Και σήμερα υπάρχει το πηγάδι αυτό ως τόπο πια προσευχής και προσκύνησης, αγιασμένο με τον αγώνα του αγ. Γρηγορίου. 

4. Δεν θα μιλήσω εδώ για τις αρνητικές πλευρές αυτής της πράξεως για την ζωή της Εκκλησίας ανά τους αιώνες (ανάμιξη του κράτους στα εσωτερικά και δογματικά ακόμα ζητήματα της Εκκλησίας πολλές φορές με οδυνηρά αποτελέσματα για την ίδια την Εκκλησία) με τα δικά μας κριτήρια σήμερα. Τότε τέτοιες πράξεις θεωρούνταν μια νίκη της Εκκλησίας κ.τ.λ.

5. Σημειωτέον, ότι στο Βυζάντιο μόνο στο τέλος του Δ΄ αι. ο Χριστια­νισμός κηρύχτηκε ως επίσημη θρησκεία του κράτους επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου. Ενώ ο Μέγας Κωνστα­ντίνος με το γνωστό διάταγμα των Μεδιολάνων (313) αναγνωρίζει τον Χριστιανισμό ως μια από τις θρησκείες της Αυτοκρατορίας του (ανεξιθρησκία).

6. Είναι χαρακτηριστικό, ότι με το πρώτο γράμμα του αρμενικού αλφαβήτου αρχίζει η λέξη Astvadz(=Θεός) και με το τελευταίο η λέξη Qristos (=Χριστός).

7. Η πολιτική αυτή των Περσών είχε βασικό στόχο μέσω της επιβαλλόμενης θρησκείας να αποκόψουν την Αρμενία από την Δύση, δηλαδή από το Βυζάντιο και έτσι να έχουν ένα πολύ σημαντικό σύμμαχο εναντίον των βυζαντινών.

8. Τα πρακτικά της Συνόδου αποδεικνύουν το αντίθετο. Αρκετοί επί­σκοποι της Βυζαντινής κυρίως Αρμενίας έχουν υπογράψει κάτω από τα πρακτικά της Συνόδου. Και επιπλέον στο διάστημα της Συνόδου βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη αρκετοί και σπουδαίοι μαθητές του αγ. Mesrop, μεταξύ των οποίων και πατέρας της Αρμενικής ιστοριογραφίας, μετέπειτα επίσκοπος και υπερασπιστής της Χαλκηδόνας ο άγιος Movses Xorenaci.

9. Κάποιοι υποστηρίζουν, ότι στη πρώτη σύνοδο του Ντβίν (506) η Εκ­κλησία της Αρ­με­νίας με τις Εκκλησίες ακόμα της Γεωργίας και της Αλβανίας του Καυκάσου πήραν μια αντιχαλκηδόνια στάση, αλλά δεν φαίνονται εκεί καθαρά τα πράγματα, αν όντως καταδίκασαν την Σύνοδο της Χαλκηδόνας και τον περίφημο Τόμο του Πάπα Λέοντα.

10. Στο εξής θα χρησιμοποιήσω την λέξη Εκκλησία εντός εισαγωγικών και μικρογράμματη γραφή, αναφερόμενος στο σύνολο των Αρμενίων ως μονοφυσιτών πια, επειδή με την άρνηση της Δ΄  Οικουμενικής Συνόδου αποκόπηκαν από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.
11. Είναι γνωστό, ότι ή φράση αυτή δεν ήταν αρχικά του Κυρίλλου, αλλά αποδίδεται στον Απολλιναριο Λαοδικείας, ο οποίος ερμήνευε αιρετικά τα λόγια αυτά.

12. Ότι δηλαδή οι Πέρσες και αργότερα οι Άραβες προσπαθούσαν συνεχώς να κρατήσουν μακριά τους Αρμενίους από την εκκλησιαστική ένωση με το Βυζάντιο.

13. Η ιστορική Ανατολική Αρμενία περιέλαβε όλη την σημερινή Δημοκρατία της Αρμε­νίας σύν το Ναγκόρνο (=ορεινό) Καραμπάχ, το Ναχιτζεβάν (βρίσκεται σήμερα στην έκταση του Αζερμπαϊτζάν), ένα κομμάτι του σημερινού βορείου Ιράν και άμεσες περιοχές γύρω από το όρος Αραράτ.

14. Πολλές φορές η απόκλιση τους από τον μετριοπαθή μονοφυσιτισμό σε ακραίες εκφάνσεις και ερμηνείες του (=Ευτυχιανισμός) αναγκαζε την επέμβαση της επίσημης Αρμενικής «εκκλησίας».

15. Συνήθως εκλέγεται από τους επισκόπους. Τον εκλεγμένο ήδη επίσκοπο καθολικό οι Αρμένιοι τον χειροτονούν και χρίουν.

16. Οι Αρμένιοι από τον 15΄αι. στην εξομολόγηση, που γίνεται ομαδικά, χρησιμοποιούν ένα κείμενο, στο οποίο καταγράφονται (ίσως;) όλες οι αμαρτίες και πρέπει όλοι να τις ακούσουν και στο τέλος κάθε παραγράφου να πούνε «ήμαρτον».

«Ενοριακή Ευλογία» Τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου Αριθμ. Τεύχους 108-109

Αναδημοσίευση: http://www.egolpion.com/armenioi_monofusites.el.aspx


ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Άγιος Γρηγόριος ο φωτιστής της Αρμενίας.(30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ)



blog counter




Ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας Διοκλητιανοῦ.
Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀνάκὁ ὁποῖος ἦταν συγγενὴς τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας ΚουσαρῶὉ πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας. Οἱ Ἀρμένιοι γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν σκότωσαν τὸν Ἀνὰκ καὶ τὴν οἰκογένειά του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Γρηγόριο καὶ ἕναν ἀδελφό του.
 Μετὰ ἀπὸ χρόνια ὁ γιὸς τοῦ Κουσαρῶ, ὁ Τηριδάτης, συνέλαβε τὸν Γρηγόριο ἐπειδὴ ἦταν χριστιανὸς καὶ τὸν βασάνισε σκληρά. Ὅταν δὲ ἔμαθε ὅτι πρόκειται γιὰ τὸ γιὸ τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος εὐθυνόταν γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ πατέρα του, διέταξε νὰ τὸν ρίξουν σὲ λάκκο μὲ φίδια καὶ ἄλλα ἑρπετά. Ὁ Γρηγόριος ὄχι μόνο δὲν ἔπαθε τίποτα ἀλλὰ ἐπέζησε γιὰ 15 χρόνια τρεφόμενος μὲ τὸ ψωμὶ ποὺ τοῦ πήγαινε κρυφὰ μιὰ χήρα.
Κάποια στιγμὴ ὁ Τηριδάτης παραφρόνησε. Ἡ ἀδελφή τοῦ βασιλιὰ ἄκουσε μία μέρα φωνή, ἡ ὁποία τῆς ἔλεγε πὼς ἂν ἤθελε νὰ θεραπευτεῖ ὁ ἀδελφός της θὰ ἔπρεπε νὰ ἐλευθερώσουν τὸν Γρηγόριο. Πράγματι ὅταν βγῆκε ἀπὸ τὸν λάκκο ὁ Ἅγιος θεράπευσε τὸν βασιλιά.
Ἐξεδήμησε εἰς Κύριον ἐν εἰρήνῃ.



Το μοναστήρι του Khor Virap βρίσκεται στα σύνορα Τουρκίας-Αρμενίας.Στην αρχαία πρωτεύουσα της Αρμενίας Αρτασάτ χτίστηκε τον 4ο αιώνα μία από τις πιο παλιές εκκλησίες της Αρμενίας.Όπως είδαμε στον βίο του Αγίου σε αυτόν τον τόπο φυλακίστηκε.Από το μοναστήρι έχει κανείς μία υπέροχη θέα του Όρους Αραράτ,όπου βρέθηκε -συμφωνα με αρχαιολογικές μαρτυρίες-η κιβωτός του Νωε.
ΠΗΓΗ.ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Βάπτιση Λευκορώσου στον αρσανά της Σιμωνόπετρας


blog counter

ΠΗΓΗ.Αγιορείτικες μνήμες

Οι φωτογραφίες είναι από τη χθεσινή (Σάββατο 29/9/2012) βάπτιση που έγινε στον αρσανά της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας.

Το Μυστήριο τέλεσαν ο ιερομόναχος π. Ιάκωβος Σιμωνοπετρίτης, ο Λευκορώσος ιερέας π. Αρσένιος και ο ιεροδιάκονος π. Γερβάσιος Σιμωνοπετρίτης.

Ο βαπτισθείς πήρε το όνομα Βασίλειος και είναι Λευκορώσος.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Ιάπωνας παλαιστής βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστ ιανός


blog counter


iaponas











Από τα παιδικά του χρόνια ασχολήθηκε με τις πολεμικές τέχνες, οι οποίες τον ώθησαν στην μελέτη των παραδοσιακών ανατολικών θρησκειών και ειδικά στον Βουδισμό.
Μετά από διάστημα πολλών χρόνων ο Τοκάσι Κίσι γνώρισε τον Χριστιανισμό, με αποτέλεσμα να διαβάσει πάρα πολλά βιβλία.
Ο Χριστιανισμός για τον Τοκάσι ήταν μια ακόμη ηθική διδασκαλία και φάνηκε σ΄ αυτόν κάτι σαν τον Βουδισμό.
Μετά από μια επίσκεψή του στην Ρωσία, ένιωσε εσωτερικά μια επιθυμία να μάθει περισσότερα για την ορθοδοξία.
Η επιθυμία του να γίνει Χριστιανός έγινε ακόμη πιο ισχυρή μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία, όπου μετά από Κατήχηση στην Ιαπωνική γλώσσα, αναγνώρισε την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Επισκεπτόμενος πριν λίγο καιρό ξανά την Ρωσία, ανακοίνωσε την επιθυμία του να βαπτισθεί Ορθόδοξος Χριστιανός.
Τελικά με ευλογία του Μητροπολίτη Μπέλγκοροντ κ. Ιωάννη, ο Ιάπωνας μαχητής πολεμικών τεχνών, βαπτίστηκε και έλαβε το όνομα του Αγίου και Βαπτιστού Ιωάννη.

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου στην Αριζόνα


blog counter

(πηγή: www.romiosini.org.gr 
 της κ. Αικατερίνης Διαμαντοπούλου-Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων)

Το προσκυνηματικό μας ταξίδι στη μακρινή Αριζόνα είχε τη χάρη του Θεού. Οι συμμετέχοντες είδαν με τα ίδια τους τα μάτια και βίωσαν θαυμαστά γεγονότα. Συγκινήθηκαν από τον τρόπο ζωής και τον αγώνα των Μοναχών να διατηρήσουν ανόθευτη την πίστη και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας στην Αμερικανική ήπειρο. Η έξωθεν καλή μαρτυρία τους, η πνευματική – λειτουργική τους ζωή, η αυτοθυσία τους, ο κόπος τους, η αγάπη τους για τον άνθρωπο ήταν ζωγραφισμένα στα φωτεινά πρόσωπα των Μοναχών. 
Τα ωραία έργα του Γέροντος Εφραίμ, οι Μονές που έχει ιδρύσει, αποτελούν θαυμαστές αποδείξεις της δράσεώς του.  Είναι έργα άμεσα και εκφραστικά της έντονης αγάπης του για τον άνθρωπο. Βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής βρήκε την ευκαιρία να μας διδάξει αλήθειες χριστιανικές. Υπήρξε προηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους, και πνευματικό  παιδί του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή. Ο ερχομός μας στην Ιερά Μονή έγινε αιτία πνευματικής προόδου για όλους εμάς, αλλά και για όσους από τους ανθρώπους, καταφεύγουν στην Εκκλησία για να βρουν παρηγοριά και προστασία. Όπως συμβαίνει, όταν ο πνευματικός μας πατέρας, αγαπημένος από τους πιστούς και αξιοσέβαστος μας δέχεται χαρίζοντας μας λόγους παρηγορητικούς και διδακτικούς.
Σε άλλους μίλησε για τη θλίψη και το φόβο. Είπε: «Η θλίψη, ο φόβος και οι άλλες δοκιμασίες είναι χρήσιμες, καθώς γίνονται κίνητρα βελτιώσεως του ανθρώπου, αλλά και όσοι νιώσουν την υπαιτιότητά τους, συνειδητοποιήσουν ότι γι’ αυτούς που αγαπούν το Θεό, τα πάντα συντελούν για το καλό τους». Μας μίλησε για την προσευχή και τη μετάνοια, αφήνοντας να διαφανεί ότι η αμετανοησία είναι χειρότερο κακό και από το θάνατο. Συνέδεσε την έννοια της θλίψεως με την αγάπη του Χριστού μας. Τόνισε: «Τους καρκινοπαθείς πολύ τους αγαπά ο Κύριος. Δίδεται σε αυτούς χρόνος μετανοίας».
Συμβούλευσε να είμαστε προσευχόμενοι, να μην αμελούμε αυτό το ωραίο και ιερό καθήκον και κρατώντας στο χέρι το κομποσκοίνι μας να λέμε την ευχή: «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. ΥΠΕΡΑΓΙΕ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΜΕ
Μας γεννήθηκαν πολλές σκέψεις βλέποντας την έντονη αυτή δημιουργικότητα και δραστηριότητα των Μοναχών. Τη μετατροπή με τη χάρη του Θεού της ερήμου σε πραγματική όαση. Με οπωροφόρα δέντρα, λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές, αμπελώνες, κήπους με λαχανικά, όμορφα λουλούδια. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν τον ερχομό του Γέροντα υπήρχε ανομβρία, τοπίο τραχύ και δύσβατο. Η χάρη του Μεγάλου Αντωνίου οδήγησε θαυματουργικά το Γέροντα να βρεθεί και να αποφασίσει εκεί τη σύσταση Μοναστηριού, ο οποίος το καλοκαίρι του 1995 ήρθε με έξι Αθωνίτες Μοναχούς στην έρημο του Σόνοραν, στη Νότια Αριζόνα.
Και πράγματι το θαύμα έγινε. Παράτο αφιλόξενο της ερήμου και τις αναμφισβήτητα δύσκολες συνθήκες επέτρεψε ο Κύριος και βρέθηκε τόσο πολύ νερό, που με αυτό καλύπτονται οι ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης της Ιεράς Μονής, αλλά και της γύρω περιοχής, που ανήκει στη δικαιοδοσία του Μοναστηριού.Βλέπουμε χαρακτηριστικά το λόγο του Ευαγγελίου «όταν θέλει ο Κύριος αλλάζει η της φύσεως τάξις» να ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Γέροντος Εφραίμ και στον αγώνα του. Μετά τον Καναδά βρέθηκε στην Αμερική. Η πνευματική συγκομιδή όλου του έργου του είναι ευλογημένη και αξιοθαύμαστη. Απαριθμεί σήμερα 15 Ιερές Μονές στην Αμερική, 2 στον Καναδά και 20 στην Ελλάδα, στις οποίες είναι Πνευματικός πατέρας.  
Η προσευχή, ο αγώνας, το φωτεινό πρόσωπο του Γέροντος Εφραίμ, του Ηγουμένου Παϊσίου και των άλλων Μοναχών, η ευταξία και η ομορφιά το χώρου άφησαν έκπληκτούς τους συμμετέχοντες στην προσκυνηματική αυτή εκδρομή.  Στο χώρο της Ιεράς Μονής υπάρχουν παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, τον Άγιο Γεώργιο το Μεγαλομάρτυρα, τον Άγιο Νικόλαο το Θαυματουργό και τον Άγιο Παντελεήμονα το Θεραπευτή, καθώς και σε κοντινό λόφο το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία.Αξιοπρεπείς ξενώνες, τόσο όμορφα σχεδιασμένοι με χρώμα και φως, προσέφεραν πραγματική ανάπαυση και ηρεμία στις ψυχές των ανθρώπων, που σπεύδουν κατά χιλιάδες να πάρουν την ευχή του Γέροντα. 
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας είχαμε την εξαιρετική ευλογία να προσκυνήσουμε Τίμιο Ξύλο, καθώς και την εικόνα της Αγίας Άννας, μητέρας της Παναγίας μας, κρατώντας στην αγκαλιά της την Υπεραγία  Θεοτόκο, καθώς και να παραστούμε στον εορτασμό της Υπαπαντής του Χριστού μας. Έγινε ολονυχτία που διήρκησε από την 12 μ.μ. έως το πρωί 06.00 π.μ.
Συναντήσαμε εκεί άλλους προσκυνητές από διαφόρους προορισμούς, Αυστραλία, Καναδά, Νέα Υόρκη, Έλληνες ομογενείς που είχαν στόχο να βρεθούν στον ευλογημένο αυτό τόπο. Κοπιόντες και πεφορτισμένοι, βασανισμένοι, αγχωμένοι, σηκώνοντας ο καθένας μας το δικό του σταυρό βρεθήκαμε στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου, προσδοκώντας ο καθένας από την πλευρά του να συναντήσει το Γέροντα Εφραίμ, τον άνθρωπο αυτό για τον οποίο έχουν γραφεί τόσα και τόσα θαυμαστά γεγονότα. Ήταν για εμάς αποκάλυψη. Πραγματικά ήταν μέγιστη ευλογία που καταφέραμε όλοι οι συμμετέχοντες στην εκδρομή μας να ακούσουμε παραινέσεις και ευχές από τα χείλη του υπέροχου αυτού πνευματικού αναστήματος, που είναι ο Γέροντας Εφραίμ. Οι ευχές πολλές, οι συμβουλές του επίσης. Από το χώρο που εξομολογούσε έβγαιναν άνθρωποι με δακρυσμένα μάτια, με πρόσωπα χαρούμενα, συγκινημένοι που τους αξίωσε ο Θεός να πάρουν τη ευχή του ιδιαίτερα  πνευματικού αυτού ανθρώπου.
Τη φιλοξενία μας παρείχαν δωρεάν, σύμφωνα με  το αγιορείτικο πρότυπο και ήταν αβραμιαία. Τράπεζα ήταν προγραμματισμένη το πρωί μετά την ακολουθία και το απόγευμα μετά τον εσπερινό. Οι προσκυνητές άνδρες και γυναίκες συνέτρωγαν μετά των μοναχών, ακούγοντας το ανάγνωσμα από πατερικά κείμενα, όπως συνηθίζεται στις μοναστηριακές πολιτείες. Το καθημερινό πρόγραμμα περιλάμβανε Ιερές Ακολουθίες, Εσπερινό, Τράπεζα, επίσκεψη στους Ιερούς Ναούς του Μοναστηριού, όπου φυλάσσονται ιερά λείψανα. Έτσι και εμείς ακολουθήσαμε τον  κύκλο των πρωινών προσευχών και της Θείας Λειτουργίας. Η ημέρα τελείωνε με τον Εσπερινό και ακολουθούσε το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς στην Παναγία.  Επιπλέον είχαμε την εξαιρετική ευλογία να προσκυνήσουμε την κάρα του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Οι Μοναχοί είναι σήμερα 49 και Ηγούμενος είναι ο αγιορείτης ιερομόναχος Παΐσιος, που είχε έρθει από το Άγιο Όρος για να επανδρώσει την Ιερά Μονή.Το Μοναστήρι, εκτός από την φιλοξενία, παρέχει και φιλανθρωπικό έργο. Έχει συσσίτια για φτωχούς και προσφέρει βοήθεια σε όποιον του ζητήσει.
Οι ευλογίες πολλές, η συγκίνηση μεγάλη, η θεοσέβεια που εξέπεμπε ο τόπος και η ασκητική μορφή του Γέροντα συγκλονιστικές. Εκείνο που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι αν και αφιερωμένοι οι άνθρωποι αυτοί στο Θεό, αναφέρομαι στη δυναμική παρουσία των Μοναχών και Μοναζουσών, δεν παύουν να μεριμνούν τόσο ζωηρά για το συνάνθρωπό τους. Αλλά θα μπορούσε να λογιστεί κανείς πόσο πιο πιστοί στον πάνσοφο Θεό θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα που έχουμε αποκαλύψει τόσα μυστήρια του φυσικού κόσμου και απολαμβάνουμε τόσα αγαθά;
Η δημιουργία τόσο σημαντικών έργων ενισχύει την πίστη μας στον παντοδύναμο Θεό και ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζει το Πάσχα, η μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, που ο άνθρωπος  εορτάζει την πνευματική του ελευθερία, την απαλλαγή του από το φόβο του θανάτου, που του χάρισε ο αναστημένος Κύριος. Η μορφή και η δράση του Γέροντα διδάσκει, παρηγορεί, ενθαρρύνει την ταραγμένη εποχή του τεχνοκρατικού πολιτισμού που ζούμε κινημένοι από υλιστικά κίνητρα και εγωπάθεια, δυναμώνοντας έτσι το θόρυβο και την ταραχή που μας στερεί κάθε ευτυχία. Θα ολοκληρώσουμε με σκέψεις του Γέροντα Εφραίμ: "Η βαθιά αίσθηση της ανομίας μας και η απόφαση να εκτελέσουμε το θέλημα του Παντοκράτορος Θεού θα μας συγχωρήσει και θα μας λυτρώσει. Με τη χάρη του Θεού μπορεί να επανέλθει η χαρά στον άνθρωπο που είναι δυστυχισμένος, μέσα στην υλιστική του ευμάρεια και να απομακρυνθεί από κάθε πράξη που απειλεί άμεσα τη ζωή του, εάν η ζωή του καθενός μας γίνει Χριστοκεντρική".  

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

23 παιδιά τα οποία πάσχουν από φυματίωση βαπτίστηκαν στην Σιβηρία


blog counter


Στο σανατόριο για παιδιά στο Καρασούκ της Σιβηρίας δεν επίτρέπεται η είσοδος σε κανέναν λόγους υγιεινής αλλά και λόγω των παιδιών τα οποία πάσχουν από φυματίωση .Η θνησιμότητα των παιδιών έχει αυξηθεί σημαντικά.
 Στις 13 Σεπτεμβρίου ωστόσο ο επίσκοπος Φίλιππος,ο π.Σέργιος και ο ιερομόναχος Μωυσής τέλεσαν στο σανατόριο το Μυστήριο του Βαπτίσματος.
Εδώ στέλνονται παιδιά από την περιοχή του Νοβοσιμπίρσκ τα οποία υποφέρουν από πνευμονική ή οστική φυματίωση.Τα περισσότερα προέρχονται από πολύ φτωχές οικογένειες και αρκετά από αυτά είναι πολύ μικρής ηλικίας.Το σανατόριο έχει πολύ μεγάλες ελλείψεις.Οι γονείς φέρνουν εδώ τα παιδιά τον Σεπτέμβριο και τα ξαναπαίρνουν τον Μάη.Ουσιαστικά είναι σαν ορφανά.
 Ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Φίλιππος επισκεπτόνταν τα παιδιά και πριν την χειροτονία του,τους προσέφερε υλική βοήθεια και τελούσε την Θεία Λειτουργία.Πολλά από αυτά τα παιδιά περιμένουν εγχείρηση,άλλα πεθαίνουν και γι'αυτό ήταν απαραίτητο να βαπτιστούν.
www.orthodoxie.com

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

The Word’s First Self-Propelled Boat Church


blog counter


22ΣΕΠ

Orthodoxy is not only ‘on track,’ but is ‘riding the wave’ of opportunity!
No matter what religion you follow, praying always means going to the holy shrine and worshiping the almighty. But, here is a place of worship that doesn’t await the devotees, instead it itself goes to the worshipers.
The Prince Saint Vladimir is basically an old boat converted into a floating church that could make the sacred relics on board accessible to people in remote areas along the Volga River.
This isn’t the world’s first floating church, communities living on water have built plenty of them all around the world, but the Prince Saint Vladimir (named after the saint who baptized Russia) is the world’s first self-propelled chapel boat. Built back in 2004, the unique church was designed to reach even the shallowest waters, so that all the people of the Volvograd region could have access to a church and priest. There were two other similar churches built before, but because they were practically converted barges, they could only be moved by tugboats. The Prince Saint Vladimir is, however, a self-propelled craft.
On September 13, 2010, the great river voyage of the Prince Saint Vladimir began. The floating church will travel around 3,000 kilometers along the shores of the Volga, from the river mouth, all the way to Moscow. It will make stops in both cities and small communities along the shores, allowing people access to relics of eight great saints from the era of the Undivided Church. Its voyage will take the sacred ship to areas that have suffered from drought and terrible wildfires, and the Russian Church hopes it will bring comfort to locals.
Along with the captain and ship crew, a priest will be on board the Prince Saint Vladimir at all times, and he will celebrate the Sacred Liturgy at every stop.
prince saint vladimir self propelled church boat 5
prince saint vladimir self propelled church boat 1
prince saint vladimir self propelled church boat 2
prince saint vladimir self propelled church boat 4
prince saint vladimir self propelled church boat 6
prince saint vladimir self propelled church boat 7
prince saint vladimir self propelled church boat 8
Source:  Oddity Central

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Πρόσβαλε τον “προφήτη”, πρέπει να εκτελεστεί!


blog counter


Μάθετε για την Αζία Μπίμπι στο YouΤube: http://www.youtube.com/watch?v=pRFTxiaz2tE-
Χριστιανοί του Πακιστάν: μεταξύ σιωπής και φόβου / του Φρανσουά Ντ’ Αλανσόν   
Τρία από τα παιδιά της Αζία Μπίμπι στη Σεϊχουπούρα, όπου κρατείται η μητέρα τους

Η μπλε σιδερένια πόρτα παραμένει κλειστή στη γωνία του τοίχου. Εδώ βρίσκεται το σπίτι της Αζία Μπίμπι (Asia Bibi) της χριστιανής που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για βλασφημία. «Η Αζία έβρισε τον Προφήτη (ευλογημένο το όνομά του), γι’ αυτό είναι φυλακή», μας πληροφορεί σκυθρωπός ο Φακίρ Μοχάμεντ (Fakir Mohammed), που μένει ακριβώς απέναντι. «Όλο το χωριό μαζεύτηκε για να την ακούσει κι εκείνη τα ομολόγησε όλα. Της είπαμε πως αν δεχόταν να γίνει μουσουλμάνα, θα της συγχωρούνταν όλα, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Για όσα είπε, της αξίζει να τιμωρηθεί».
Περίεργη ατμόσφαιρα αλήθεια στο Ιτάν Βαλί, ένα χωριό της επαρχίας Πεντζάμπ, χαμένο μέσα στα σιταροχώραφα και τις καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου, μια ώρα δρόμο από τη Λαχώρη, όπου κατοικούν 200 οικογένειες. Τα σπίτια είναι φτιαγμένα από πηλό και δε διαθέτουν τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό.
Αντί να σκύψει το κεφάλι η Αζία Μπίμπι αντιμιλάει
Το χωριό ήταν ήρεμο ως τις 14 Ιουνίου 2009, όταν σε ένα χωράφι ξεσπάει ένας τσακωμός μεταξύ της Αζία Μπίμπι -όπως είναι το παρατσούκλι της Αζία Νορίν (Asia Noreen)- και τριών ακόμα γυναικών. Μαζεύουν «φάλσα», ένα ασιατικό φρούτο. Μια γυναίκα διψά. Η Αζία πάει σπίτι να φέρει νερό. Όταν γυρίζει, οι μουσουλμάνες συνάδερφοί της αρνούνται να πιουν από το ίδιο ποτήρι με εκείνη. Εκτός, της δηλώνουν, αν γίνει μουσουλμάνα: η Αζία θεωρείται «μιαρή».
Αντί να σκύψει το κεφάλι και να μην πει τίποτα, όπως οφείλουν να κάνουν οι μειοψηφικοί Πακιστανοί χριστιανοί-«παρίες», καθώς προέρχονται από μια χαμηλή ινδουιστική κάστα  που προσηλυτίστηκε στο χριστιανισμό όταν ανεξαρτητοποιήθηκε το Πακιστάν, ηΑζία Μπίμπι αντιμιλάει: «και γιατί να εξισλαμιστώ; Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες  όλων των ανθρώπων. Τι έκανε ο Μωάμεθ;»
Οργισμένες οι τρεις μουσουλμάνες χτυπούν και σπρώχνουν την Αζία, που καταφεύγει στο σπίτι της, Η μια από τις γυναίκες, σύζυγος του γείτονά της Μοχάμεντ Τουφάιλ(Mohammad Tufail), έχει προηγούμενα με τη χριστιανή. Είναι ήδη τσακωμένες για μια ιστορία μιας ταΐστρας που την έσπασε μια κατσίκα. Τούτη τη φορά μπορεί να πάρει την εκδίκησή της: σπεύδει στον ιμάμη του χωριού και καταγγέλλει τη γειτόνισσά της.
Από τις τρεις χριστιανικές οικογένειες του χωριού, οι δύο έφυγαν
Πέντε μέρες αργότερα, η βεντέτα ξεσπάει. Υποκινούμενοι από μουσουλμάνους ιερείς και τα μεγάφωνα του τζαμιού, οι πρεσβύτεροι του Ιτάν Βαλί, συνοδευόμενοι από έναν όχλο χωρικών, κατευθύνονται στην κατοικία της βλάσφημης χριστιανής.
Κατηγορούμενη δημόσια για βλασφημία, η Αζία αρνείται να εξισλαμιστεί. Ορισμένοι θέλουν να τη διαπομπεύσουν, δένοντάς την από το λαιμό πίσω από ένα γαϊδούρι και περιφέροντάς την έτσι σε όλο το χωριό. Η αστυνομία επεμβαίνει. Φυλακίζεται «για την ασφάλειά της» στο κρατητήριο της Σεϊχουπούρα, της επαρχιακής πρωτεύουσας.
Η συνέχεια είναι γνωστή: η Αζία Μπίμπι κατηγορείται για βλασφημία με βάση τη σχετική διάταξη του άρθρου 295c του πακιστανικού ποινικού κώδικα και στις 8 Νοεμβρίου 2010 καταδικάζεται από τον τοπικό δικαστή Ναβίντ Ικμπάλ (Naveed Iqbal) σε θάνατο δι‘ απαγχονισμού .
Θλιβερός απολογισμός: από τις τρεις χριστιανικές οικογένειες του χωριού, οι δύο το εγκαταλείπουν. Υπό το κράτος των διαρκών απειλών, ο Ασίκ Μασίχ (Ashiq Masih), ο σύζυγος της Αζίααναγκάζεται να ζει κρυμμένος με τα πέντε τους παιδιά. Ο ξάδερφός του πούλησε το σπίτι του κι έφυγε για τη Φαϊσαλαμπάντ. Η αδερφή του Ναντίμα(Nadjma) σκοπεύει να τον ακολουθήσει.
«Αφού είχε κρίνει “άδικο” το νόμο περί βλασφημίας, ο θάνατός του ήταν δικαιολογημένος»
Τρεις μήνες αργότερα, ο βασικός δράστης του δράματος διαβεβαιώνει πως έχει ήσυχη τη συνείδησή της. Λίγες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της Αζία, δεσπόζει το τζαμί του χωριού, που πρόσφατα ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε. Καθισμένα στο πάτωμα, τέσσερα πιτσιρίκια αποστηθίζουν στίχους του Κορανίου.
«Ο σύζυγος της Αζία έφυγε από το χωριό με τη θέλησή του. Κανείς δεν τον ανάγκασε», ισχυρίζεται ο ιμάμης Μοχάμεντ Σαλίμ (Muhammad Salim), 31 ετών, που έφθασε στο χωριό εδώ και πέντε χρόνια, αφού σπούδασε επί οκτώ έτη στο φονταμενταλιστικό ιεροδιδασκαλείο (μαντράς) «Χαΐρ-Ουλ» στο Μουλτάν, στο νότιο Πεντζάμπ. Κάθε μέρα, πλην Παρασκευής, 150 παιδιά ηλικίας 4 ως 15 ετών φοιτούν εδώ, στο κορανικό του σχολείο.
«Οι χριστιανοί οφείλουν να προσαρμοστούν στην πακιστανική νομοθεσία, που απαγορεύει κάθε αρνητικό χαρακτηρισμό κατά του Προφήτη», μας εξηγεί, ατάραχος οΜοχάμεντ ΣαλίμΌσο για το Σαλμάν Τασίρ (Salman Taseer), τον κυβερνήτη της επαρχίας που δολοφονήθηκε στις 4 Ιανουαρίου, είχε προσπαθήσει να ανατρέψει τη δικαστική ετυμηγορία και είχε χαρακτηρίσει «άδικο» τον νόμο περί βλασφημίας.Εξυπακούεται πως «ο θάνατός του ήταν δικαιολογημένος».
«Το παράπτωμά της είναι απόλυτα στοιχειοθετημένο»
Χάρη στην υπόθεση αυτή, ο νεαρός «γκαρί» (επικεφαλής της προσευχής) με τη φροντισμένη μαύρη γενειάδα και τα κομψά του ρούχα, απέκτησε μια κάποια φήμη, ένα όνομα. Εξάλλου είναι υπό το δικό του αίτημα που ο SSP (senior superintendent of police, αστυνομικός διευθυντής) συνέταξε την FIR (first investigative report, πρώτη ανακριτική έκθεση, ή αλλιώς την έκθεση των γεγονότων, που απαιτεί η δικαστική διαδικασία). Εκείνος παρότρυνε τους μάρτυρες (το σύνολο σχεδόν του κοινοτικού συμβουλίου) να καταθέσουν κατά της βλάσφημης.
«Οι ξένοι υπερασπίζονται την Αζία και διατείνονται πως είναι αθώα, αλλά οι κατηγορίες εναντίον της είναι απόλυτα στοιχειοθετημένες. Οι μάρτυρες επιβεβαίωσαν πως καταφέρθηκε εναντίον των μουσουλμάνων και του Προφήτη. Η ίδια η Αζία παραδέχτηκε τα γεγονότα και ζήτησε συγγνώμηΜαθαίνω πως επανέλαβε την ομολογία της ενώπιον του δικαστηρίου της Σεϊχουπούρα, που χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο για να τεκμηριώσει τις κατηγορίες εναντίον της. Τώρα άσκησε έφεση στο ανώτατο δικαστήριο της Λαχώρης (LHC)Όσον με αφορά, είμαι απολύτως βέβαιος πως η ποινή της πρέπει να επικυρωθεί».
 
Πακιστανή χριστιανή στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία του 2010, στο Ισλαμαμπάντ
«Προκειμένου να αποφευχθούν καταχρήσεις, ο νόμος πρέπει να αλλάξει»
Στη Σεϊχουπούρα η Αζία σαπίζει στο κελί της, πίσω από τους κόκκινους τούβλινους τοίχους της φυλακής με τους εξώστες. Σε αυτή τη βιομηχανική πόλη των 350,000 κατοίκων, βορειοδυτικά της Λαχώρης, τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας κρατούν χαμηλό προφίλ. Σχεδόν 1,800 χριστιανικές οικογένειες ζουν σκόρπιες στην πόλη, Η πλειοψηφία εργάζεται σε υποδεέστερες θέσεις εργασίας (οικοδόμοι, εργάτες καθαριότητας ή οικιακοί βοηθοί).
Την Κυριακή, καμιά εκατοστή ήρθαν στη Θεία Λειτουργία που τελεί ο π. Σαμουήλ Ντιλαβάρ (Samson Dilawar) στον ιερό ναό της Αγίας Θηρεσίας, που ανεγέρθηκε το 1905 από Βέλγους καπουτσίνους ιεραπόστολους. Στην αίθουσα του πρεσβυτερίου που είναι ακόμα διακοσμημένη με χριστουγεννιάτικες γιρλάντες, η ατμόσφαιρα μόνο εορταστική δεν είναι. Ο Χαλίντ Ματού (Khalid Mattoo), ο χριστιανός τοπικός υπεύθυνος του «συμβουλίου για τη διαθρησκευτική αρμονία», κραδαίνει ένα αντίγραφο της FIR.Στο κείμενο αναφέρονται οι βλάσφημες εκφράσεις που αποδίδονται στην Αζία Μπίμπιγια την υγεία του Μωάμεθ, τις τελευταίες του ημέρες στη Γη και το γάμο «συμφέροντός» του με τη Χαντιτζά (Khadija), την πρώτη του σύζυγο. «Έκανα κι εγώ την έρευνά μου» μας διαβεβαιώνει ο Χαλίντ Ματού«Αυτή η υπόθεση είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πώς οι εξτρεμιστές αξιοποιούν το νόμο περί βλασφημίας ενάντια σε αθώους. Δεν αντιτιθέμεθα στην ουσία του νόμου, αλλά θέλουμε να τροποποιηθεί, ώστε να αποφεύγονται οι καταχρήσεις»
«Λέω στα τέσσερα παιδιά μου να κρατούν το στόμα τους κλειστό στο σχολείο»
Αβάσιμες προσδοκίες, που δεν τολμούν ούτε καν να τις εκφράσουν δημόσια. «Μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη της επαρχίας, ζούμε σε καθεστώς τρομοκρατίαςΚανείς μας δεν τολμάει να πει ανοικτά τι σκέφτεται», υπογραμμίζει ο Κασίφ (Kashif), ένας χριστιανός 32 ετών που εργάζεται σε μια τοπική «μη-κυβερνητική οργάνωση» (ΜΚΟ) κι έχει εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος. «Οι περισσότερο μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων των αστυνομικών, βρίσκονται υπό την επιρροή των εξτρεμιστών». Όσοι διαφωνούν, προτιμούν τη σιωπή. Όσο για την εκκλησία μας, εκτός από το να προσεύχεται δεν κάνει και τόσα για την Αζία Μπίμπι και την οικογένειά τηςΘα έπρεπε να της έχει παράσχει νομική συνδρομή, προστασία και οικονομική στήριξη».
Στη «χώρα των ευσεβών» το να είσαι μειοψηφία είναι μάλλον επικίνδυνο, και στοιχίζει ανασφάλεια, διακρίσεις και βίαιους εξισλαμισμούς. Το Δεκέμβριο, στην πόλη απήχθηκαν δύο νέα κορίτσια ηλικίας 13 και 17 ετών. Αλλού, ένας γαιοκτήμονας προσπαθεί να εκτοπίσει από τη γη του τέσσερις χριστιανικές οικογένειες, που κατοικούν εκεί εδώ και πολλές γενιές, με το πρόσχημα ότι δεν εργάζονται πια στη δούλεψή του.
«Κάθε μέρα» μας λέει η σαραντάχρονη Μάνσα Μάζι (Mansha Masi) που εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα δημόσιο Γυμνάσιο, «λέω στους τέσσερις γιους μου να κρατούν το στόμα τους κλειστό στο σχολείο και να μην μπλέκουν σε καυγάδες. Αλλά τους υποχρεώνω να συνεχίζουν τις σπουδές τους, παρά τις διακρίσεις που κυριαρχούν στην εκπαίδευση».
«Η μισαλλοδοξία γίνεται τρόπος ζωής»
Στις 20 Νοεμβρίου του 2010, ο μουσουλμάνος κυβερνήτης του Πεντζάμπ επισκέφθηκε την Αζία Μπίμπι στο κελί της, προς μεγάλη αγαλλίαση της χριστιανικής κοινότητας. «ΟΣαλμάν Τασίρ μου είχε ζητήσει να τον συνοδέψω στο επισκεπτήριό του», μου εξομολογείται ο 47χρονος Σαμψών Ντιλαβάρ (Samson Dilawar) ο εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Θηρεσίας. Εκ μέρους ολόκληρης της χριστιανικής κοινότητας, του μετέφερα τα αισθήματα ευγνωμοσύνης μαςΑτυχώς, μετά τη δολοφονία του τα πράγματα επιδεινώθηκαν κατά πολύ. Ένοπλοι, πάνω σε δύο αυτοκίνητα, πολυβόλησαν τις προάλλες την εκκλησία μας. Δέχτηκα τηλεφωνικές απειλές κατά της ζωής μουΤο χειρότερο είναι πως μέσα στη φυλακή η σωματική ακεραιότητα της Αζία Μπίμπι δεν είναι εξασφαλισμένη. Μπορεί να της συμβεί το οτιδήποτε, ανά πάσα στιγμή».
Στο γραφείο του επί της οδού «Ουόλτον Ρόουντ» της Λαχώρης, ο Πίτερ Τζέικομπ(Peter Jacob), ο εκτελεστικός διευθυντής της «εθνικής επιτροπής δικαιοσύνης και ειρήνης» της πακιστανικής ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, εκφράζει την ανησυχία του για την αναιμική αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών στη δολοφονία του κυβερνήτη. «Η μισαλλοδοξία γίνεται τρόπος ζωήςΔεν μπορούμε να κάνουμε δημόσιες παρεμβάσεις σε θέματα σαν τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων του Πακιστάν, ούτε να οργανώνουμε τις εκδηλώσεις μας τόσο άνετα όσο στο παρελθόν».
«Η χώρα χάνει την θρησκευτική της ποικιλομορφία»
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η ατμόσφαιρα τρομοκρατίας επηρεάζει τους εθελοντές και τα στελέχη των χριστιανικών οργανώσεων. «Στο Καράτσι, έχουν δολοφονηθεί επτά συνεργάτες μουΑπό έλλειψη θάρρους και ηλιθιότητα, στο ζήτημα του νόμου περί βλασφημίας η κυβέρνηση υπέκυψε στην πολιτική δυναμική που προκάλεσαν τα θρησκευτικά κόμματα και οι ακραίοι ισλαμιστέςΤο καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε για την Αζία Μπίμπι είναι να μετατραπεί στο ανώτατο δικαστήριο της Λαχώρης, το πολύ σε ένα χρόνο από σήμερα, η θανατική της ποινή σε ισόβια δεσμά. Δεν προκαταλαμβάνω τι θα αποφασίσει στη συνέχεια το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, ούτε αποκλείω να της δοθεί τελικά χάρη από τον πρόεδρο».
Αυτός ο μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατηγορεί την κυβέρνηση που εξελέγη το 2008 πως δεν έπραξε τίποτα για να αντιταχθεί στις αιτίες του θρησκευτικού εξτρεμισμού. «Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες αγνοούν την ιδεολογική διάσταση ενός τέτοιου αγώναΗ κυβέρνηση απέτυχε να εξηγήσει στον πληθυσμό την ανάγκη διαχωρισμού μεταξύ θρησκείας και πολιτικήςΔεν αναλήφθηκε καμία πρωτοβουλία για να απαλειφθούν οι θρησκευτικές διακρίσεις από το σύνταγμα, τη νομοθεσία και την κρατική πολιτικήΤο αποτέλεσμα είναι πως η χώρα χάνει τη θρησκευτική της ποικιλομορφίαΟι μειονότητες βρίσκονται υπό εξαφάνιση, ανίκανες να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση».
Στο κέντρο της Λαχώρης, ο καθεδρικός ναός της Αγίας Καρδιάς παραμένει το προσωρινό λιμάνι των 100,000 ρωμαιοκαθολικών της πρωτεύουσας του Πεντζάμπ. Το Μάρτιο του 2008, δέκα βιτρό του ναού καταστράφηκαν μετά από μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε ένα γειτονικό κτίριο.
«Οι περισσότεροι παραμένουμε εδώ ζώντας υπό τρομερή πίεση»
Ο σ. Λόρενς Σαλντάνα (Lawrence Saldanha) επίσκοπος της περιοχής από τις… 11 Σεπτεμβρίου 2011, δεν κρύβει την αμηχανία του. «Δε γνωρίζω ποια μπορεί να είναι η λύσηΚανείς δε μας ακούει. Το υπουργείο μειονοτήτων καταργήθηκε στη νέα κυβέρνησηΟ αγώνας κατά του εξτρεμισμού απαιτεί πολύ χρόνο και πολύ παιδείαΗ φτώχεια και η αμάθεια δεν ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται ανεξάρτητα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ντόπιοι χριστιανοί αισθάνονται πως δεν υπάρχει εδώ μέλλον για τα παιδιά τους. Οι λίγοι τυχεροί που βρίσκουν έναν τρόπο να  διαφύγουν στον Καναδά ή το Ηνωμένο Βασίλειο δεν επιστρέφουν. «Οι περισσότεροι από όσους παραμένουν εδώ, το κάνουν ζώντας υπό φοβερή πίεσηΤο 2010 προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ περί τους 400 χριστιανούςΗ μόνη ελευθερία που μας απομένει, είναι της προσευχής».
Κάθε Σάββατο όμως, οι γάμοι συνεχίζονται στο επιβλητικό νεογοτθικό κτίριο, που αναγέρθηκε το 1907 σε σχέδια ενός Φλαμανδού αρχιτέκτονα. Στο τέλος της τελετής, οι νεόνυμφοι ραίνονται με ροζ ροδοπέταλα. Σκιά και φως: η ζωή συνεχίζεται.
Ο σύζυγος και δυο από τα παιδιά της Αζία.

AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ «ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2020 ΚΑΙ 2021.

blog counter Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί «ο Χριστός είη εν τω μέσω ημών». Ευχαριστηριακές δοξολογίες οφείλουμε στον «ενανθρωπήσαντα» Θεό μας...