Η Ορθοδοξία στην Αλάσκα σήμερα.

blog counter

Ό όσιος Γερμανός παραμένει ολοζώντανος για τους χριστιανούς της Αλάσκας και για την Ορθόδοξο Εκκλησία της Αμερικής, με τα θαύματα του. Σήμερα δυο ορθόδοξα μοναστήρια συνεχίζουν των αγώνα του αγίου Γερμανού στα νησί του SPRUCE.

«Ανάμεσα στα νησιά Kodiak και του Herman Spruce ,

μέσα στα κρύα νερά Αλάσκα, βρίσκεται ένα σμαραγδένιο νησάκι,

δασώδη από πανύψηλα δέντρα ερυθρελάτης, που δέρνεται από ισχυρούς ανέμους.

Με μυριάδες-αετούς πτηνά, χελιδόνια, γλάρους, και άλλα πουλιά που βρίσκουν καταφύγιο .

Υπάρχει ένας μεγάλος Ορθόδοξος σταυρός που στέκεται πάνω από την κεντρική

ακτή ως ένα σημείο προσεγγίσεις του νησιού με καραβάκι.

Πίσω από τα δέντρα είναι μια ξύλινη εκκλησία που διαμορφώθηκε μετά από τον δέκατο πέμπτο αιώνα. Είναι ρωσική εκκλησία του Αγίου Νείλου του Sora.

Σε αυτό το μικροσκοπικό νησί ζουν μοναχές γυναίκες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο Θεό και προσπαθούν να έχουν μια ζωντανή κοινωνία μαζί Του, μακριά από περισπασμούς. Σε Κοντινή απόσταση είναι το Lagoon Monk στο νησί Spruce Island όπου ο Αγ. Γερμανό της Αλάσκας έζησε στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα.

Αυτός ο αγαπημένος άγιος έφερε την Αγία Ορθοδοξία και το μοναχισμό στην Αμερική το 1794 από την μονή Valaam στη βόρεια Ρωσία.

Περιτριγυρισμένο από την ομορφιά της δημιουργίας του Θεού και συχνά εντελώς αποκομμένο από τον κόσμο και από βίαιες καταιγίδες το χειμώνα, οι συνθήκες εδώ είναι ιδανικές για τη μοναξιά. Έτσι έχουν τον εαυτό τους ελεύθερο από την κίνηση της σύγχρονης ζωής και μπορούν να ριγούν το βλέμμα τους στην καρδιά, προς τα μέσα να αναζητήσουν τον Θεό και να τον αγαπήσουν.

Ο τρόπος της μοναστικής ζωής

Με τον άγιο Νείλο ως οδηγό και προστάτη, οι μοναχές προσπαθούν να μιμηθούν τη μοναστική ιδεώδη της φτώχειας, την άσκηση και ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΉ προσευχή.

Γνωστός για την απλότητα του και την ακραία φτώχεια την εθελοντική, Αγίου Νείλου τόνισε την εσωτερική ζωή της μοναστικής ζωής και την πρακτική άσκηση της προσευχής του Ιησού. Ο άγιος Νείλος στον κανόνας ζωής του αποτελείται από δύο έως δώδεκα μοναχούς που ζουν στα με ησυχία και συγκεντρώνονται γύρω από την εκκλησία, προτιμά την ασκητική μορφή του μοναχικού βίου. Καλούσε την οδό αυτή βασιλική, και απόφευγε τα μεγάλα κοινόβια.

Κάθε καλόγρια συμμετέχει σε πνευματικό αγώνα έντονο εσωτερικό. Το πιο απαραίτητο όπλο είναι η αδιάλειπτη επανάληψη της προσευχής του Ιησού, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». με αυτό τον τρόπο προσπαθεί, μέσω της

προσευχής και της ανάγνωσης της πνευματικής, να αποτυπώσει στην ψυχή της από μια εικόνα της παραδεισένιας ομορφιά και την επίτευξη των καθαρότητα της καρδιάς. Η μοναστική κοινή ζωή βασίζεται στις εντολές του Κυρίου και στις μοναστικές αρχές της υπακοής, ταπεινότητας, αγάπης, και η αποκοπή των ιδίων

θελημάτων, προσπαθώντας πάντα να απαντά με «συγχώρεσέ με» και «ευλόγησον».

Ο ρυθμός στην ζωή στο νησί.

Η ζωή στη Σκήτη του αγίου Νείλου είναι γύρω από τις διακονίες της εκκλησίας της γιορτές και νηστείες, και σε μια ζωή προσευχής.

Οι αδελφές ξυπνούν κατά τις πρώτες πρωινές ώρες για τον κανόνα της προσευχής τους και στη συνέχεια θα συγκεντρωθούν στην εκκλησία για το Όρθρο. Τα πρωινά συνήθως ασχολούνται με ήσυχες δραστηριότητές, όπως η χειροτεχνία. Σύμφωνα με την αρχαία μοναστική πρακτική, οι μοναχές προσπαθούν να επιβιώσουν από την εργασία του με χέρια-κυρίως μέσω της λήψης κομποσκοινιών.

Το μεσημέρι, έχουμε το κύριο γεύμα που σερβίρεται ακολουθούμενη από την κοινή προσευχή.. Μετά την διακονία έχουμε την ενάτη ώρα, εσπερινός και Απόδειπνο,

οι μοναχές σιωπηλά αποσύρονται στα κελιά τους για την πνευματική ανάγνωση, την προσευχή και ανάπαυση.

Ο ρυθμός της ζωής έχει προκύψει, σύμφωνα με τις εποχές του χρόνου.

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, οι αδελφές αφιερώνονται στο νηστεία και προσευχή, με λίγες περισπασμούς.

Η ευπρόσδεκτη επιστροφή πολλών ωδικών πτηνών δάσους προαναγγέλλει την άνοιξη.

Οι προετοιμασίες του κήπου αρχίζουν, το Μάιο . Φυτεύονται προσεκτικά σπορόφυτα.

Στο τέλος της άνοιξης ο κόκκινος σολομός αρχίσει να επιστρέφει για λόγους αναπαραγωγής, και αρχίζει η καθαρή αλιεία. ο χωρισμός σε φιλέτα

και σε κονσερβοποίηση Έτσι για να υπάρχει η ετήσια προμήθεια ιχθύων.

Οι αδελφές μαζεύουν βατόμουρα και κορινθιακή σταφίδα που τους καλοκαιρινούς

μήνες έχουν συλλέξει και άγρια μανιτάρια για την ξήρανση. Στα τέλη του

καλοκαιριού, η μεγάλη επιστροφή του ασημί σολομού γίνεται νέα αλιεία.

Προσκυνητές έρχονται τους καλοκαιρινούς μήνες-όταν οι θάλασσες είναι η πιο ήρεμη και το φως

της ημέρας είναι περισσότερο για να προσκυνήσουν τον άγιο Γερμανό, και το ιερό Spruce Island. πίνουν αγιασμό και προσεύχονται.

Η φιλοξενία παρέχεται από τις αδελφές, και τον ξενώνα του Αγίου Σεργίου. Είναι ένα μεγάλο δωμάτιο είναι διαθέσιμο για τις γυναίκες προσκυνητές που

επιθυμούν να παραμείνουν περισσότερο.

Το Πλοίο γίνεται πιο δύσκολο, από τον Σεπτέμβριο, λόγω θυελλωδών ανέμων.

Ο ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ είναι υπό τη δικαιοδοσία του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Maxim της Δυτικής Αμερικής Μητρόπολη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.»  ΠΗΓΉ:ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΑΣΚΑ

Τo Άνκαρατζ είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκα εκεί όπου κατοικούν και οι περισσότεροι Έλληνες της πολιτείας. Αριθμούν περίπου στις 50 οικογένειες και οι περισσότεροι από αυτούς ασχολούνται με τα εστιατόρια.

Η ιστορία της κοινότητας πηγαίνει πίσω στο 1953 όταν για πρώτη φορά τελέσθηκε λειτουργία στο υπόγειο ενός διαμερίσματος με Ρώσους ιερείς, στην προσπάθεια των Ελλήνων της εποχής να διατηρήσουν την Ελληνική και ορθόδοξη ταυτότητά τους.

Αρχικά ως Κοινότητα του Σωτήρος, αργότερα την ίδια χρονιά υπό την καθοδήγηση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μετονομάστηκε σε Ιερό ναό της Μεταμορφώσεως και μέχρι φέτος λειτουργούσε στην σάλα ενός σπιτιού που είχε αγοραστεί από τα μέλη της κοινότητας.

Φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνισμού της Αλάσκα, το καλοκαίρι οι πιστοί θα έχουν την δική τους εκκλησία. Ολοκληρωτικά από δωρεές αλλά και έσοδα του ετήσιου φεστιβάλ ο o ναός βυζαντινού ρυθμού θα αποτελέσει τον οίκο όχι μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για πολλούς άλλους ορθόδοξους της περιοχής, όπως Γάλλους, Σέρβους, Άραβες, Αρμένιους, Ρουμάνους, Σλάβους, Ουκρανούς και Αμερικάνους.

Η δασκάλα του Ελληνικού σχολείου της κοινότητας του Σωτήρος, κ. Μαρία Βάσκους, με την συνεργάτιδα μας Αθηνά Κρικέλη

Μιλώντας στην Φωνή της Αμερικής μετά την Κυριακάτικη Λειτουργία ο Ιερέας είπε: «Βρίσκομαι εδώ 8 χρόνια και αγαπώ κάθε στιγμή που περνώ εδώ. Η λειτουργία μας εδώ θυμίζει κάπως την έννοια της Αμερικής. Εδώ έρχονται Ορθόδοξοι από κάθε χώρα, και όταν φτάνει η ώρα του πάτερ ημών, όσοι ξένοι βρίσκονται εδώ λένε με την σειρά τους την προσευχή στην δική τους γλώσσα. Είναι η εκκλησία που κρατά όλους αυτούς τους ορθόδοξους ενωμένους. Πιστεύω πως κάθε Χριστιανός, όπου κι αν αυτός βρίσκεται, αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα αυτής της ορθόδοξης κοινότητας, θα βοηθήσει με κάθε τρόπο για την αποπεράτωση του ναού» κατέληξε ο ιερέας Λίο Σέφε.

Αξίζει τέλος να αναφερθεί πως στην κοινότητα διδάσκονται Ελληνικά και παραδοσιακοί χοροί.