Αναζωπύρωση της θρησκευτικής βίας στην Ινδονησία / του Ντοριάν Μαλοβίτς

blog counter

Φεβρουάριος 12 2011

Un regain de violence religieuse frappe l'Indonésie © La Croix Θρυμματισμένο άγαλμα του χριστού μετά από επίθεση φανατικών μουσουλμάνων σε εκκλησία της Ιάβας(AP/Slamet Riyadi) «H κατάσταση εκεί είναι πολύ τεταμένη και σοβαρή, φοβόμαστε τα χειρότερα!». Από το γραφείο του στην Τζακάρτα, ο ιησουίτης π. Σέτιο Ουιμποουό (Setyo Wibowo) παρακολουθεί στιγμή προς στιγμή τις βιαιότητες που ξέσπασαν στην κωμόπολη Τεμανγκούνγκ, στην κεντρική Ιάβα, ότανένα πλήθος 1,500 εξοργισμένων μουσουλμάνων πυρπόλησε τις χριστιανικές εκκλησίες της «Βαιθήλ» και της «πεντηκοστής» και λιθοβόλησε εκείνη των «Πέτρου και Παύλου». «Μετά την καταδίκη σε πέντε χρόνια κάθειρξης του χριστιανού Ρίτσμοντ Μπαουενγκάν (RichmondBawengan) για υποτιθέμενη βλασφημία του κατά του Ισλάμ σε άρθρα και βιβλία του, ομάδες ριζοσπαστών μουσουλμάνων έφτασαν εδώ με πούλμαν και προκάλεσαν τις βιαιότητες», εξηγεί ο π.Ουιμποουό. «Σύμφωνα με τους διαδηλωτές, θα έπρεπε να του έχει επιβληθεί η θανατική καταδίκη».  Ο ιερέας, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως τα επεισόδια αυτά ήταν λεπτομερώς προσχεδιασμένα -καθώς η σχετική δίκη είχε ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 2010 και οι πάντες γνώριζαν ποια ήταν η προβλεπόμενη ποινή.  Ένα αρχιπέλαγος μουσουλμανικό κατά 90% Οι επιθέσεις αυτές καταγγέλθηκαν αμέσως από τις ινδονησιακές οργανώσεις υπεράσπισης του πλουραλισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας, που ανησυχούν σφόδρα από την επάνοδο της θρησκευτικής βίας σε αυτό το πελώριο αρχιπέλαγος των 7,000 νήσων και των 220 εκατομμυρίων κατοίκων, που είναι μουσουλμανικό κατά 90%. «Ακόμα κι αν το σύνταγμα ορίζει πως δεν υπάρχει κρατική θρησκεία και εγγυάται τη θρησκευτική ελευθερία, στην Ινδονησία τα πάντα είναι δυνατά», επιμένει ο π. Μπένι Σοεσετίο (BennySoesetyo), δραστήριο μέλος του «ινστιτούτου Σετάρα για την ειρήνη και τη δημοκρατία». «Απέναντι στην άνοδο του μουσουλμανικού ριζοσπαστισμού των τελευταίων ετών, η κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά», εξοργίζεται. Μιλάει για ανεκτικότητα και διάλογο μεταξύ των θρησκειών της χώρας, αλλά και για τους πολιτικούς και εκλογικούς λόγους που επιτρέπουν ακόμα την ελεύθερη δράση βίαιων ομάδων σαν το «μέτωπο υπερασπιστών του Ισλάμ» (FPI). Το FPI, που περιλαμβάνει χιλιάδες μέλη σε ολόκληρη τη χώρα, πρεσβεύει της «επανισλαμοποίηση» της -«παρακμιακής» κατά την οργάνωση- κοινωνίας της Ινδονησίας. Ο νόμος περί βλασφημίας Οι ταραχές αυτές συμβαίνουν ακριβώς μετά το αίτημα που κατέθεσαν πολυάριθμες μη-κυβερνητικές οργανώσεις και μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών, στο συνταγματικό δικαστήριο, προκειμένου να τροποποιηθεί ο νόμος περί βλασφημίας. Σύμφωνα με το νόμο, προβλέπεται κάθειρξη έως και πέντε ετών (όσο η ποινή που επιβλήθηκε στον Μπαουενγκάν) για κάθε «παραβίαση» ή «απόκλιση» από τις έξι νόμιμες θρησκείες της χώρας (το Ισλάμ, τον προτεσταντισμό, τον καθολικισμό, τον ινδουισμό, το βουδισμό και πρόσφατα τον κομφουκιανισμό). Ο π. Μπένι Σοεσετίο επιμένει πως «ο νόμος περί βλασφημίας αντίκειται στο σύνταγμα του 1945 και δεν εγγυάται τη θρησκευτική ελευθερία». Εδώ κι ένα χρόνο, το γεγονός και μόνο πως το συνταγματικό δικαστήριο εξέτασε το αίτημα αναθεώρησης του νόμου, προκάλεσε θύελλα στις μουσουλμανικές οργανώσεις της Ινδονησίας, συμπεριλαμβανομένων των μετριοπαθέστερων και των δύο μαζικότερων, της «ναντλατούλ ουλάμα» (NU, που διαθέτει τριάντα εκατομμύρια μέλη) και της «μουχαμαντία» (40 εκατομμύρια μέλη) που δήλωσαν την πλήρη αντίθεσή τους σε κάθε τροποποίηση του νόμου. Οι ριζοσπαστικές ισλαμικές οργανώσεις πολλαπλασίασαν τις διαδηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης, που έλαβε σαφώς αρνητική στάση στην τροποποίηση του νόμου. Ο φόνος τριών μελών της «αχμαντία» Από την πλευρά της, η Σίτι Μούσντα Μουλία (Siti Musdah Mulia), μια από τις σημαντικότερες γυναικείες μορφές του Ισλάμ στην Ινδονησία και επικεφαλής της «ινδονησιακής διάσκεψης για τη θρησκεία και την ειρήνη»  (ICRP), υποστήριξε πέρσι την αλλαγή του νόμου. Σε μια παρέμβασή της, που αναδημοσιεύτηκε στις «εκκλησίες της Ασίας», το ενημερωτικό έντυπο των «ξένων αποστολών των Παρισίων» (ΜΕΡ), δήλωνε: «δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί αν οι διατάξεις του νόμου αυτού αξιοποιούνται από ορισμένες ομάδες προκειμένου να ασκήσουν βία κατά των ετερόδοξων κοινοτήτων». Οι δηλώσεις της αναφέρονταν στις επιθέσεις κατά χριστιανικών εκκλησιών ή και στις διώξεις κατά της μειοψηφικής ισλαμικής αίρεσης «αχμαντία». Την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου τρία μέλη της «αχμαντία» δολοφονήθηκαν με μαχαιριές και λιθοβολισμό από ένα πλήθος χιλιάδων μουσουλμάνων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα διάφορων ισλαμικών οργανώσεων να αντιταχθούν στη διοργάνωση μιας συγκέντρωσης της αίρεσης στη δυτική Ιάβα. Ο νόμος απαγορεύει στην ειρηνιστική αυτή ισλαμική αίρεση, που διαθέτει περί τους 500,000 πιστούς στην Ινδονησία, να διαδίδει τις πεποιθήσεις της, σύμφωνα με τις οποίες ο ιδρυτής τηςΜίρζα Γκούλαμ Αχμάντ (Mirza Ghulam Ahmad) ήταν ο τελευταίος μουσουλμάνος προφήτης. «Εμείς οι χριστιανοί δεν ξέρουμε πια τι να κάνουμε» αναγνωρίζει ο π. Ουιμποουό. «Οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι, που είναι και η πλειοψηφία, προτιμούν να μείνουν σιωπηλοί...». Ο Dorian Malovic είναι Γάλλος δημοσιογράφος, εξειδικευμένος σα ζητήματα της Ασίας