Φιλοπερίεργοι έμποροι από τη Βαλκανική και τη Μικρά Ασία, Xιώτες και Επτανήσιοι νησιώτες ναυτικοί και τυχοδιώκτες ήταν οι πρώτοι Έλληνες έποικοι που εγκαταστάθηκαν στισ Ινδίες. Ας αναφέρουμε και σε ταφόπετρες στο κοιμητήριο του Καθολικού Ναού της Παναγίας στο προάστιο Murghihatta της Καλκούτας, όπου είναι θαμμένοι αρκετοί απ' αυτούς.Ορισμένοι από τους 150 πρωτοπόρους Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην περίοδο 1770-1835 στην Καλκούτα των Ινδιών, όταν η πόλη άκμαζε ως πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Ινδιών, στην Dakha και στην ευρύτερη περιοχή της Begal, κατόρθωσαν να πλουτίσουν. Στην Καλκούτα των Ινδιών, οι 50 περίπου Έλληνες συνεργάστηκαν με τους Πορτογάλους και τους Αρμενίους εμπόρους, λειτούργησαν Ορθόδοξο ναό και κοινότητα, την οποία ευεργέτησαν με τέσσερα οικήματα μέχρι το 1781, που ιδρύθηκε ο ναός τους.
Ο συμπαγέστερος όγκος των πρωτοπόρων Ελλήνων προερχόταν από τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας και ήταν έμποροι και τεχνίτες. Ελάχιστοι ήταν εγγράμματοι, όπως ο Δημήτριος Γαλανός από την περιοχή της Αττικής, ο οποίος είχε μελετήσει τη Σανσκριτική στην Οξφόρδη. Στην Ντάκα είχαν εγκατασταθεί λιγότεροι, όπως ο Παναγιώτης Αλεξίου από τη Φιλιππούπολη, ο οποίος εποίκησε την Ντάκα το 1772.Από τα μέσα του 19ου αιώνα, Χιώτες κυρίως έμποροι της Βρετανίας, από τα εμπορικά κέντρα του Λονδίνου, της Γλασκόβης και του Μάντσεστερ εκδήλωσαν ενδιαφέρον να επεκτείνουν τα συμφέροντα των εμπορικών τους οίκων στις Ινδίες και στην Κίνα. Από τους πρώτους καταξιωμένους εμπόρους της περιοχής που εγκαταστάθηκαν στην Καλκούτα ήταν ο Ζαννής Σκυλίτσης (1845) και ο Παντιάς Ράλλης (1852). Ο τελευταίος ανέπτυξε μεγάλη εμπορική δραστηριότητα στις Ινδίες και δημιούργησε εμπορική αυτοκρατορία. Η εγκατάσταση των δύο Χιωτών εμπόρων προκάλεσε αλυσιδωτή μετανάστευση και εποίκηση Χιωτών εμπόρων στην Καλκούτα και στην Ντάκα, με αποτέλεσμα να λειτουργήσει ακόμη και Αδελφότητα Χιωτών στην περιοχή (1851). Αρκετοί που εγκαταστάθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1850 είχαν δοσοληψίες με τη βρετανική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών. Μετά το 1850 έχουμε την ανάδυση Ελλήνων εμπόρων, που επικράτησαν οικονομικά στην αποικία των Ινδιών, στις τάξεις των ευγενών της Βρετανίας. Ευαγή ιδρύματα, μνημεία και μουσεία στην Καλκούτα και στην Ντάκα προδίδουν την ανθρωπιστική και οικονομική παρέμβαση των Ελλήνων εμπόρων, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, με ευεργεσίες τους προς την ευρύτερη κοινωνία.Εκκλησιαστικά αποίμαντοι παρέμεναν οι πρωτοπόροι Έλληνες των Ινδιών. Στα 1760 στις Ινδίες οι Έλληνες έμποροι, οι οποίοι εξήγαγαν τα ντόπια προϊόντα στην οθωμανική αγορά, συνεργάσθηκαν με τους Αρμένιους του σιναφιού τους, προκειμένου να χρησιμοποιούν τον Ορθόδοξο ναό των Αρμενίων, καταβάλλοντας ετησίως, ο καθένας ένα rupee. Αργότερα, με προεξάρχοντα τον καφέμπορο Αλέξη Χατζηαργύρη, και σε συνεργασία με τους Πορτογάλους, λειτούργησαν Ελληνικό Ορθόδοξο ναό αφιερωμένο στο όνομα της Παναγίας (1772), ενώ μεταγενέστερα, το 1781, ίδρυσαν τον ανεξάρτητο πλέον Ελληνικό Ορθόδοξο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, με χρήματα που διέθεσαν η οικογένεια του ευεργέτη Α. Χατζηαργύρη και ο ευπατρίδης Δ. Παρθένιος από την Κέρκυρα. Την ίδια χρονιά οι 40 περίπου Έλληνες της Καλκούτας και περιχώρων συνέπηξαν Κοινότητα με το τίτλο Ελληνική Αδελφότητα Ελλήνων της Καλκούτας, ανακηρύσσοντας ως προστάτη του οργανωμένου Ελληνισμού το Βασιλέα της Αγγλίας. Τις πνευματικές ανάγκες των πιστών εξυπηρετούσαν ιερείς που απέστελνε αρχικά το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και στη συνέχεια το Οικουμενικό Πατριαρχείο.Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα τόσο η ελληνική όσο και η αρμενική κοινότητα παρέμειναν ισχυρές με πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση, σε όλο το διάστημα της αποικιοκρατίας στις Ινδίες.Η ανεξαρτησία των κρατών της Ασίας από τους Βρετανούς, Ολλανδούς, Γάλλους και Πορτογάλους αποικιοκράτες οδήγησε σε εθνικοποιήσεις και βέβαια σε απελάσεις, περιορισμούς και τελική έξοδο των Ελλήνων από την Ινδία, κυρίως μετά το 1955. Μετά το 1960, ελάχιστοι Έλληνες έποικοι παρέμεναν στην Καλκούτα και την Ντάκα, είτε ως υπερήλικες μαγαζάτορες, είτε ως μέλη ορθοδόξων ιεραποστολών και κληρικών. Το 2005, σύμφωνα με εκθέσεις διπλωματικών και ανωτέρων κληρικών, προξενικά έγγραφα και μαρτυρίες των εποίκων της περιοχής και αρχειακό υλικό, ο αριθμός των εποίκων ελληνικής καταγωγής που είναι εγκατεστημένος στις Ινδίες είναι 38 οικογένειες εκ των οποίων οι περισσότερες είναι επίγονοι παλαιότερων ελληνικών εγκαταστάσεων, κυρίως στην Καλκούτα.
Το μόνο που μας θυμίζει σήμερα την ένδοξη παρουσία της Ελληνικής κοινότητας στις Ινδίες, κατά το παρελθόν, είναι το Ελληνικό νεκροταφείο και ο νεοκλασικός Ελληνορθόδοξος ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που σήμερα έχει ανακαινισθεί με την φροντίδα του Αγιορείτη μοναχού Ιγνάτιου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και συνεχίζει το έργο του με την σύσταση της φιλανθρωπικής εταιρείας που έχει ιδρύσει τα τελευταία χρόνια ορφανοτροφεία, σχολεία και νοσηλευτικά κέντρα, παρέχοντας νέες δυνατότητες για την υποστήριξη ευρύτερων Ελληνικών και ευρωπαϊκών αναπτυξιακών προγραμμάτων στην περιοχή της Καλκούτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου