Η Γιορτή των Τριών Ιεραρχών στη Β. Ήπειρο

blog counter

Η Γιορτή των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε, πλέον, ως Γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων στη Βόρεια Ήπειρο. Δηλητηριασμένοι μέχρι το μεδούλι, επί πέντε δεκαετίες, δάσκαλοι, μαθητές και γονείς του χώρου μας πως η γιορτή της παιδείας και των γραμμάτων είναι η 7^η  Μαρτίου- με το άνοιγμα του πρώτου αλβανικού σχολείου στην Κορυτσά, που δεν έχει καμία σχέση με το άνοιγμα των δικών μας ελληνικών σχολείων- γιόρταζαν πανηγυρικά και στο χώρο μας την ημέρα αυτή κι ας είχε μερικές δεκάδες χρόνια νωρίτερα που λειτουργούσε το σχολείο της Δρόβιανης  και πολλά άλλα τέτοια στο χώρο μας.

Την τελευταία δεκαετία σύσσωμος ο δασκαλικός κόσμος της βορειοηπειρωτικής μας κοινότητας υπενθυμίζει και γιορτάζει μεγαλοπρέπως την δική μας γιορτή των Γραμμάτων. Την Ημέρα των Τριών Ιεροδιδασκάλων, των Τριών Ιεραρχών: του Βασιλείου του Μεγάλου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μαζί με τους Τρεις Μεγάλους Φωστήρες γιορτάζουν  οι μαθητές, οι δάσκαλοι κι όλος ο Ελληνισμός.

Έντονες ήταν οι δραστηριότητες αφιερωμένες στην Ημέρα αυτή στο χώρο της Βορείου Ηπείρου. Στο Αργυρόκαστρο οι μαθητές της Μέσης Σχολής Γενικής Εκπαίδευσης «Τίμιος Σταυρός» της Ιεράς Μητρόπολης, έδωσαν ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα αφιερωμένο στην Ημέρα αυτή. Ο Μητροπολίτης Ιεράς Μητρόπολης  Σεβασμιώτατος Δημήτριος έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα.

Στους Αγίους Σαράντα, στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους, οι μαθητές τουΤεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου «Απόστολος Παύλος», μετά τη θεια λειτουργία, παρουσίασαν στο  κοινό, που γέμισε την αίθουσα του Ναού, ένα πλούσιο πρόγραμμα με τραγούδια, μονόπρακτα και θεατρικά αφιερωμένα στη ζωή, το έργο και τις διδαχές των Τριών Ιεραρχών.

Εκτός από μαθητές, δασκάλους, παρευρέθηκαν διευθυντές ελληνικών σχολείων, ο Αντιπεριφεριάρχης των Αγ. Σαράντα Γιώργος Μάνος, ο οποίος και χαιρέτησε στην ελληνική, άνθρωποι των Γραμμάτων και πολλοί πιστοί.

ΣΦΕΒΑ-ΑΚΤΙΝΕΣ

Τιμή προς τους Τρεις Αγίους Προστάτες της Παιδείας στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης

blog counter

Αγαπητοί Φίλοι, χαίρετε!

Σήμερα ήταν μια επιπλέον αποκαλυπτική Κυριακή στον ελληνορθόδοξο ναό τού Μαπούτο. Γιορτάσαμε, με Αρτοκλασία και σχετική συνοπτική αναφορά στο κήρυγμα, τους Τρείς Μεγάλους Προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας.

Πολυπληθές το εκκλησίασμα: Έλληνες, Ρώσοι, Αμερικανοί και λοιποί! Όλοι συμμετείχαν -με τον δικό του ο καθένας τρόπο- στην ευχαριστιακή Σύναξή μας, μεταλαμβάνοντας μάλιστα οι πλείστοι των Αχράντων Μυστηρίων.

Αμέσως μετά, στο Επισκοπείο, απέναντι από τον μεγαλοπρεπή Ναό, έγινε η καθιερωμένη πλούσια συνεστίαση, με εδέσματα που έφεραν οι εντόπιοι Ορθόδοξοι από τα σπίτια τους. Ως γνωστόν, ο οικείος Επίσκοπος κ. Ιωάννης έχει από έτους ανοίξει τις θύρες της Επισκοπής στον λαό, οπότε όλοι έρχονται με την άνεσή τους, συμπεριφέρονται ωσάν στο σπίτι τους, επειδή ακριβώς είναι το σπίτι τους! Οι πρωτοχριστιανικές "αγάπες" σε ισχύ και πλήρη αποδοτικότητα! Θαυμάσια όλα αυτά, τα οποία συντελούν τα μέγιστα στην ενότητα των Ορθοδόξων δια της αλληλογνωριμίας εθνικοτήτων, γλωσσών και προσωπικοτήτων!

Ταυτόχρονα στο σχολείο, στην αυλή του Επισκοπείου και στην σκιά ενός πολυώροφου Υπουργείου,  η κ. Μάρω πασχίζει να δημιουργήσει μια Χορωδία Εκκλησιαστικής Μουσικής. Εκεί, αφού κάναμε λόγο για τους Τρεις Ιεράρχες ως Προστατών και του μικρού αυτού Σχολείου εδώ στον νότο της Γης, ο γράφων προσπάθησε να γνωρίσει στα παιδιά το ότι η Βυζαντινή Μουσική εκφράζεται με οκτώ ήχους, χρησιμοποιώντας όλα τα αναστάσιμα απολυτίκια. Εκτός των άλλων, που μαθαίνουν αυτό τον καιρό, έγινε προσπάθεια εκμάθησης και ερμηνείας του "Φως ιλαρόν".

Όλα καλά, "κατά πάντα και διά πάντα"! 
Σάς ασπάζομαι όλους από Μαπούτο
π. Π. Καποδίστριας

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΠΡΟΚ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ "ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΥΣ"

blog counter

Ο καθηγητής Σεμπάστιαν Μπροκ δίδαξε στην Οξφόρδη την άγνωστη σε πολλούς συριακή χριστιανική γραμματεία. Κατέστη αυθεντία, θα λέγαμε, στον τομέα αυτό.  Την περασμένη εβδομάδα βρέθηκε στην Αθήνα και παραχώρησε τέσσερα μαθήματα στο ελληνικό κοινό, προσκεκλημένος του ιδρύματος Άρτος Ζωής που διευθύνει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης. 

Ο καθηγητής παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Όλγα Σελλά και την Καθημερινή της Κυριακής. Σταχυολογούμε τις απόψεις του για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής και τον διάλογο Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων. 

- Ποιο θα είναι το μέλλον των Χριστιανών που ζουν σε αραβικές χώρες; 

«Πολύ δύσκολο, παρότι υπήρχαν καλές περίοδοι ανάμεσα στις θρησκευτικές κοινότητες, και άλλες με φανατισμό, διωγμούς και καταστροφή. Στις μέρες μας από τη μια έχουμε την ανάπτυξη μιας φανατικής εκδοχής του Ισλάμ και από την άλλη το ευρωπαϊκό και αμερικανικό ενδιαφέρον για τη Μέση Ανατολή που επικεντρώνεται στο πετρέλαιο. Το τρίτο στοιχείο είναι ότι η αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ, που ισοδυναμεί με επέμβαση στον ισλαμικό κόσμο. Κι αυτό έχει αλλάξει τις ισορροπίες.

Τώρα, για τους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, αυτό που έχει σημασία είναι μια σταθερή κυβέρνηση. Η αλλαγή συσχετισμών στην περιοχή έχει επιφέρει αβεβαιότητα που είναι το χειρότερο για τις μειονότητες. Υπάρχουν δύο στοιχεία κατά των χριστιανικών κοινοτήτων, το ένα είναι το φανατικό Ισλάμ και το άλλο είναι οι αμιγώς εγκληματικές ομάδες που δρουν σ’ αυτές τις χώρες. Έτσι, πολλά μέλη από τις χριστιανικές κοινότητες φεύγουν από τις χώρες όπου ζουν, παρότι είχαν λάβει μέρος στις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου ελπίζοντας σε μια κοσμική ηγεσία και σ’ ένα καθεστώς σταθερότητας».

Διάλογος

- Οι Αντιχαλκηδόνιοι, όσοι διαφώνησαν με τους Ορθόδοξους στη Σύνοδο της Χαλκηδόνος το 451 μ. Χ., έχουν περάσει μεγάλο διάστημα ιδεολογικής θρησκευτικής διαμάχης με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Υπάρχει σήμερα διάλογος ανάμεσα στους «Αντιχαλκηδόνιους», τους Χριστιανούς των χωρών της Μέσης Ανατολής, και τους Ορθόδοξους; 

«Για 16 αιώνες δεν υπήρξε κανένας διάλογος, με εξαίρεση κάποιες σποραδικές επαφές στους μέσους χρόνους, κυρίως με τους Αρμένιους.

Πρώτη φορά στη δεκαετία του ’60 ξεκίνησαν κάποιες επαφές, ανεπίσημα, που επισημοποιήθηκαν αργότερα. Όμως, για χρόνια κυριάρχησαν οι πολεμικοί χαρακτηρισμοί και από τις δύο πλευρές. Πρέπει να εγκαταλειφθούν αυτοί οι χαρακτηρισμοί και να υιοθετηθούν άλλοι, ουδέτεροι. Προς το παρόν, ο διάλογος έχει μπλοκάρει και υποθέτω ότι αυτό έχει να κάνει με την επικράτηση συντηρητικών απόψεων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, που επέστρεψαν στη χρήση των πολεμικών χαρακτηρισμών του παρελθόντος. Όμως στη Μέση Ανατολή οι σχέσεις μεταξύ Συρορθόδοξων και Ορθόδοξων είναι πολύ καλύτερες στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων».

ΠΗΓΗ.ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ

The New Martyr of Jesus Christ Father Basilios Nassar 1982-2012

blog counter

Orthodox Priest killed in Syria while giving medical aid

On January 25, 2012 Greek Orthodox Hieromonk Basilios Nassar was shot by an armed terrorist group in Hama, Syria on the second day of heavy fighting there. Fr. Basilios was at the Metropolis when he was informed by a phone call that a parishioner of his was shot and needed assistance. The Patriarchate of Antioch has reported that the 30-year-old priest was shot while giving medical aid to the wounded man who was previously shot. Fr. Basilios was shot in the chest and in the right armpit. Immediately another priest, Fr. Panteleimon Isa, who was with him dragged his bloody body to a nearby building to save him, but the martyr for Christ Father Basilios was dead within 30 minutes from hemorrhaging. His funeral took place today, January 26th, in the Church of Saint George in Hama. The blessed Father Basilios, known in the world as Mazin, was born in 1982 in the village of Kfarmpo in Hama and was a graduate of the Theological School of Balamand. He was also a teacher of Byzantine Music in the school Saint Kosmas the Melodist which he founded in the Metropolis. May his memory be eternal!

π. Δανιήλ Συσόγεφ, ο Ιεραπόστολος και Νεομάρτυρας Ένας ακόμα Χριστιανός άγιος Νεομάρτυρας, δολοφονημένος από το Ισλάμ .

blog counter

 Επιμέλεια: Θ

Μετά από χρόνια η ιστορία του ίσως μοιάζει με παραμύθι. Ένα παλικάρι γεμάτο αγάπη, που δε φοβόταν να μιλάει στους άλλους για το Χριστό, αν και είχε δεχτεί πολλές απειλές και η δολοφονία του ήταν αναμενόμενη. Όμως προχωρούσε μπροστά, μεταδίδοντας σε Ρώσους νεοπαγανιστές, μουσουλμάνους και άλλες ομάδες την αλήθεια της Ορθοδοξίας, αφού πίστευε πως «αν δεν κηρύξουμε σ’ αυτούς το λόγο της σωτηρίας, θα είμαστε άσπλαχνοι». Αυτό το παλικάρι ήταν ένας ορθόδοξος ιερέας – και, από τις 18 Νοεμβρίου 2009, ένας νεομάρτυρας.

Αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι καρπός όχι μόνο ευλάβειας προς το πρόσωπό του, αλλά και της βεβαιότητας ότι αποτελεί για όλους μας παράδειγμα προς μίμηση.

Είναι σίγουρο πως κάποιοι θα τον θεωρήσουν φανατικό και δε θα καταλάβουν την αγωνία του για το συνάνθρωπο, που προερχόταν από την ειλικρινή αγάπη, η οποία «ου ζητεί τα εαυτής» (=δεν επιδιώκει το συμφέρον της –αλλά, εννοείται, το συμφέρον του συνανθρώπου). Σήμερα είναι της μόδας η ιδέα ότι όλες οι θρησκείες είναι εξίσου καλές, εξίσου «αληθινές» ή εξίσου απατηλές, ανάλογα με τις φιλοσοφικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις του καθενός. Οι χριστιανοί κατηγορούμαστε ότι φοράμε παρωπίδες, αλλά δεν είναι έτσι, γιατί οι αυθεντικοί χριστιανοί, υπηρετούν με αγάπη το συνάνθρωπο και σέβονται την ελευθερία του, ακόμη κι όταν ασκούν ιεραποστολή, γι’ αυτό και η ορθόδοξη ιεραποστολή δεν ασκείται ποτέ με τη βία ή με την απάτη. Ευχόμαστε η θυσία του π. Δανιήλ να βοηθήσει κάποιους να δουν τα πράγματα πιο ανοιχτόμυαλα.

1. Φονικό στην Εκκλησιά

Πηγή: http://expaganus.wordpress.com/2009/11/22/murder-in-the-cathedral/

Ο τίτλος δεν αφορά το γνωστό έργο του Τόμας Στερνς Έλιοτ… Ο 34χρονος Ρώσος ιερέας Ντανίλ (Δανιήλ) Συσόεφ, έγγαμος και πατέρας τριών κοριτσιών, δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία του αγίου Θωμά στη νότια Μόσχα το βράδυ της Τετάρτης, μόλις είχε τελειώσει τον Εσπερινό. Ο δράστης, ο οποίος φορούσε τη γνωστή μάσκα κατά της νέας γρίππης, όπως κάνουν πολλοί Μοσχοβίτες, μπήκε μέσα στο ναό, ρώτησε ποιος είναι ο π. Συσόεφ και μόλις ο ιερέας απάντησε και προχώρησε προς το μέρος του, τον πυροβόλησε τέσσερις φορές στο κεφάλι και στο στήθος. Ο άγνωστος δράστης που ως τώρα παραμένει ασύλληπτος, πυροβόλησε επίσης στο στήθος και τον πρωτοψάλτη του ναού, Βλαντιμίρ Στρελμπίτσκυ.
Ο ιερέας και ο ψάλτης διακομίστηκαν σε νοσοκομείο. Ο π. Ντανίλ εξέπνευσε αργά το βράδυ, ενώ ο Στρελμπίτσκυ παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση.

Θεωρείται ότι η δολοφονία είχε θρησκευτικό κίνητρο, καθώς ο ιερέας με καταγωγή από τη ρωσική επαρχία Ταταρστάν, όπου ο πληθυσμός ασπάζεται κυρίως το Ισλάμ, είχε πλούσια ιεραποστολική δράση ανάμεσα σε μουσουλμάνους επί οκτώ συνεχή χρόνια. Είχε εκδώσει βιβλία όπως «Μια Ορθόδοξη απάντηση στο Ισλάμ», είχε μπλογκ (pr-daniil.livejournal.com) και κανάλι με βίντεο στο YouTube, και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Κομσομόλσκαγια Πράβδα είχε δηλώσει ότι βάπτισε 80 μουσουλμάνους, μεταξύ αυτών και Τατάρους, Ουζμπέκους, Τσετσένους και Νταγκεστανούς. Στην ίδια συνέντευξη, ο π. Ντανίλ αποκάλυψε ότι είχε δεχτεί 14 φορές απειλές για τη ζωή του μέσω τηλεφωνημάτων και e-mail, και ότι την περασμένη χρονιά η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας επικοινώνησε μαζί του, πληροφορώντας τον ότι είχε ανακαλυφθεί και προληφθεί μια απόπειρα φόνου εναντίον του. Είπε ακόμη ότι άλλοι ιερείς φοβούνταν να ακολουθήσουν το δρόμο αυτό, φοβούμενοι την εκδίκηση των μουσουλμάνων. Μάλιστα ο Ναφιγκουλά Ασίροφ του Συμβουλίου των Μουφτήδων της Ρωσίας τον είχε αποκαλέσει το 2007 «Ρώσο Σαλμάν Ρουσντί», επειδή είχε γράψει ένα βιβλίο που καταδίκαζε τον τρόπο μεταχείρισης των γυναικών στο Ισλάμ και προειδοποιούσε τις χριστιανές για τους κινδύνους που ενέχουν οι γάμοι με μουσουλμάνους.
Ας σημειωθεί ότι υπάρχει κάτι σαν άτυπη συμφωνία μεταξύ των μεγάλων θρησκειών στη Ρωσία, να μην ασκούν ιεραποστολική δράση η μια σε περιοχή όπου υπερτερεί η άλλη, κάτι που όμως ούτε οι μουσουλμάνοι το εφαρμόζουν απόλυτα.
Ο Κίριλ Φρόλοφ, ένας Ορθόδοξος ιεραπόστολος ακτιβιστής είπε στο Ίντερφαξ ότι τα τελευταία δυο-τρία χρόνια ο π. Ντανίλ είχε δεχτεί απειλές που τον καλούσαν να «αφήσει την θεολογική πολεμική κατά του Ισλάμ» αλλιώς «θα τον αντιμετώπιζαν ως καφίρ (άπιστο)». Σύμφωνα με άλλες πηγές, οι απειλές από ισλαμικούς κύκλους άρχισαν τέσσερα χρόνια πριν, μετά τη δημοσια αντιπαράθεση του π. Ντανίλ με τον Αλή (Βιατσεσλάβ) Πολόζιν, τον Ρώσο πρώην Ορθόδοξο ιερέα που έγινε μουσουλμάνος. Η τελευταία απειλή που δέχθηκε ήταν στις αρχές Οκτωβρίου, και τότε του ανήγγειλαν ότι ήταν “καταδικασμένος σε θάνατο”.
Όμως, ο π. Ντανίλ προσέγγιζε και διάφορες σέχτες που δρουν στη Ρωσία, όπως τους νεοπαγανιστές Ροντνοβέρ, ενώ είχε εχθρούς και μεταξύ των υπερεθνικιστών και των σταλινικών κομμουνιστών. Στο μπλογκ του είχε πρόσφατα ασκήσει κριτική στους τελευταίους επειδή κήρυτταν «τον Στάλιν αντί για τον Χριστό».
Σύμφωνα με το IslamNews.ru, Ρώσοι μουσουλμάνοι αξιωματούχοι και ακτιβιστές αποκάλεσαν το φόνο προβοκάτσια, που σε συνδυασμό με φόνους μουσουλμάνων κληρικών στο βόρειο Καύκασο έχει στόχο να προκαλέσει διαθρησκευτικές συγκρούσεις στη Ρωσία.
Μέχρι στιγμής, το Συμβούλιο Μουφτήδων της Ρωσίας έχει καταδικάσει τον φόνο, λέγοντας ότι οι διαφορές πρέπει να λύνονται πολιτισμένα, ενώ ο πατριάρχης Κύριλλος έχει δηλώσει ότι ο Θεός δεν θ’ αφήσει αυτή την αμαρτία χωρίς απάντηση, και ότι ώσπου να βρεθεί ο δολοφόνος δεν θα πρέπει να αποδίδονται κατηγορίες σε άτομα ή ομάδες.

(Πηγές: http://abcnews.go.com/International/russian-priest-gunned-church/story?id=9136444, http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article6925396.ece, http://lastochka-fromrussiawithlove.blogspot.com/ και http://www.pcusa.org/pcnews/2009/091010.htm)

Δείγμα γραφής του π. Ντανίλ

Από http://freerepublic.com/focus/f-religion/2390885/posts

«Ο παγανισμός συχνά μεταμφιέζεται με τη μάσκα του Χριστιανισμού στην Εκκλησία, και κρύβεται περισσότερο κάτω από ένα προσωπείο ευσεβισμού, παρά κάτω από φανερές εξωτερικές εκδηλώσεις. Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι ο σκοπός τους είναι να φτάσουν στην αγιότητα. Μερικοί πιστεύουν ότι είναι αμαρτία ακόμη και να το σκέπτονται την πιθανότητα ότι μπορούν να φτάσουν την αγιότητα, παρότι αυτή είναι η εκπλήρωση μιας άμεσης εντολής του Κυρίου. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να ξεπεράσουμε το πρόβλημα αυτό. Για να το ξεπεράσουμε, πρέπει να δώσουμε στους ανθρώπους μια εκ νέου κλήση για επιστροφή στην αγιότητα. Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να αναβιώσουμε την Κατήχηση σε όλη την Εκκλησία. Ακόμα κι αυτοί που είναι ήδη βαπτισμένοι θα έπρεπε να μελετήσουν την Πίστη. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν σε Ποιον πιστεύουν, και τι πρέπει να κάνουν με σκοπό να Τον πλησιάσουν. Οι άνθρωποι που έρχονται στην Εκκλησία τη βλέπουν σαν μια “γραμμή συναρμολόγησης” πνευματικών υπηρεσιών. Δεν τους προσφέρεται κάποια πνευματική ανάπτυξη, γι’ αυτό πηγαίνουν στους αιρετικούς.»

2. Απόσπασμα συνέντευξης του π. Δανιήλ Συσόγεφ
-Πώς εργάζεστε με τις κοινότητες των εκπατρισμένων; Ας πάρουμε για παράδειγμα την κοινότητα των Αζερμπαϊτζανών; Πώς διεισδύετε στην κοινότητα τους; Τι τους λέτε;
-Δεν μπορώ να σας πω για τους Αζερμπαϊτζανούς, δεν έχω εργαστεί μαζί τους. Μπορώ όμως να σας πω για τους Τατάρους. Πήγαινα συχνά στο πολιτιστικό κέντρο των Τατάρων. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη εθνότητα στη Μόσχα. Η αποστολή μας είχε επιτυχία. Πολλοί Τάταροι έγιναν χριστιανοί, κυρίως νέοι. Τους μιλούσα στην ταταρική γλώσσα.Σκοπός μας είναι να ρίξουμε τα τείχη που χωρίζουν την κουλτούρα της κάθε εθνότητας και που τους εμποδίζουν να έρθουν στην Ορθοδοξία. Το μήνυμα ότι η Ορθοδοξία είναι παγκόσμια πίστη, όπου όλα τα έθνη έχουν κληθεί, ακόμη σκανδαλίζει πολλούς.

-Πως πρέπει να συμπεριφέρεται ένας νεαρός ιεραπόστολος μιλώντας με κάποιον της ηλικίας του;

-…Είναι δύσκολο για έναν νέο να πάει κόντρα στην παρέα του, να γίνει το μαύρο πρόβατο, το ουσιώδες είναι να έχει θάρρος. Όταν ήμουν εγώ νέος θεωρούσαμε ότι σου ανεβάζει το πρεστίζ το να είσαι διαφορετικός από τους άλλους. Πιστεύω ότι πρέπει να επιστρέψουμε σ’ αυτήν την παράδοση. Το μαύρο πρόβατο είναι ένα ευγενές ζώο από καλή ράτσα. Ένας αληθινός χριστιανός πρέπει να το θυμάται αυτό. Αν δεν έχει τη δύναμη να ζητάει τη βοήθεια του Θεού. Ένας νεαρός ιεραπόστολος θα πρέπει να ετοιμαστεί: τα λόγια του θα προκαλέσουν σκάνδαλο και αγανάκτηση. Αλλά δεν πρέπει να φοβάται. Η αποστολή μας έγκειται στο να λέμε πράγματα δυσάρεστα. Παρατηρήσατε ότι όταν διαβάζετε την Βίβλο αισθάνεστε άβολα; Το βιβλίο αρχίζει να σας κρίνει. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να βάλετε την αλήθεια στην άκρη.

Άλλο λάθος που μπορεί να κάνει ο ιεραπόστολος είναι να απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Μία αποστολή για παιδιά, μία για νέους… Πολλοί καλλιεργημένοι και έξυπνοι νεαροί δεν το δέχονται αυτό. Γιατί; Επειδή όταν μιλάμε με τους νέους στη γλώσσα τους με συγκατάβαση, τους καθηλώνουμε σ’ αυτό το επίπεδο. Εμείς πρέπει να το ανυψώσουμε και όχι να τους κρατάμε σ’ ένα επίπεδο που ίσως να έχουν ξεπεράσει. Είναι καλύτερο να μιλάμε στα παιδιά σαν να είναι ήδη έφηβοι. Θυμάστε τι τραγουδάει ο χριστιανός τραγουδιστής Μακάρεφ: «Μην αφήνεις να σε καταπιέζει ο ευμετάβλητος κόσμος». Αυτό θα έπρεπε να είναι το σύνθημα όχι μόνο των ιεραποστόλων αλλά όλων των ορθόδοξων χριστιανών.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε την προσευχή και τον εκκλησιασμό επειδή μια λανθασμένη ιεραποστολική υπερβολή μπορεί να υποδουλώσει τόσο τον άνθρωπο που να πάψει να προσεύχεται και να εκκλησιάζεται.

-Γιατί πρέπει να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή;

-Επειδή έτσι είπε ο Χριστός. Έξι μέρες να εργάζεσαι και την εβδόμη να την αφιερώνεις στον Κύριο και Θεό σου. Εκείνος μπορεί να μας ζητήσει ως θυσία ένα μέρος του χρόνου μας.

Εάν το θέλετε, εμείς οι χριστιανοί είμαστε τρομοκράτες, είμαστε μέλη μιας επαναστατικής ομάδας που μάχεται τον άρχοντα του αιώνος τούτου, τον διάβολο.Οι εκκλησίες είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί. Εκεί δεχόμαστε πληροφορίες από την κυβέρνηση μας: κωδικούς (Καινή Διαθήκη), ενισχύσεις (Θ. Ευχαριστία) και στήριξη από την κοινότητα. Κατέχουμε πολλές τεχνικές για να κάνουμε τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια στον άρχοντα του αιώνα τούτου. Σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας όποιος λείψει αδικαιολόγητα τρεις Κυριακές στη σειρά στην εκκλησία τιμωρείται με ακοινωνησία.

Συχνά αυτοί που δεν συμμετέχουν στις ακολουθίες της εκκλησίας βαριούνται εύκολα. Αυτοί που νομίζουν ότι κοιμώμενοι την Κυριακή αναπληρώνουν τον ύπνο που έχασαν την υπόλοιπη εβδομάδα και δεν πηγαίνουν στη Θεία Λειτουργία, σύντομα θα καταλάβουν ότι ο κυριακάτικος ύπνος δεν προκαλεί ευχαρίστηση. Μπορείς να φας και να αισθάνεσαι πεινασμένος ή να κοιμηθείς 25 ώρες και να νυστάζεις. ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. Αν είσαι ερωτευμένος με κάποιον, θέλεις να τον βλέπεις συνέχεια, να επικοινωνείς μαζί του. Δεν πρέπει να σε καταναγκάσει κανένας να πας στη συνάντηση, έτσι δεν είναι; Ο χριστιανισμός ανυψώνεται πάνω σ’ αυτήν την αγάπη μεταξύ Θεού και ανθρώπου.
Είναι σημαντικό να μην ψάχνεις δικαιολογίες εάν λείψεις από μια ακολουθία. Μπορείς να βρεις χίλιες δικαιολογίας αλλά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χειροτερέψεις την κατάσταση. Πρέπει να παλέψουμε χωρίς έλεος ενάντια στην αμαρτία και στην ακηδία. Οι χριστιανοί είναι πλάσματα άλλης φύσεως. Υπάρχει ο Homo Sapiens και o Homo Christian.

-Ο κάθε άνθρωπος έχει τον τρόπο του να πλησιάσει την εκκλησία. Εσείς ως ιεραπόστολος θα ξέρετε πολλές ιστορίες ανθρώπων που έγιναν Ορθόδοξοι

-Γιατί να ψάξουμε μακριά; Έχουμε στην ενορία μας την Τατιάνα Ιμράνοβα, η οποία είναι βοηθός μου. Αυτή από τον ισλαμισμό πέρασε στον αποκρυφισμό και έπειτα έγινε Ορθόδοξη. Αρχικά ο Χριστός ήταν γι’ αυτή μία δίοδος σωτηρίας. Έπειτα άρχισε να γνωρίζει πιο καλά την Ορθοδοξία. Όσο πιο πολύ γινόταν αυτό, τόσο πιο πολύ την κατηγορούσαν οι γονείς της. Παράξενο: όσο πιο άσχημα της φέρονταν τόσο πιο μεγάλα προβλήματα είχαν. Για παράδειγμα την καταράστηκαν, της πέταξαν τις εικόνες και το ίδιο βράδυ έπιασε φωτιά το κατάλυμα τους.

Υπάρχουν και περιπτώσεις θαυμάτων. Μια φορά ένα ζευγάρι Πεντηκοστιανών έφεραν το παιδί τους σ’ εμένα. Είχαν πάρει το παιδί τους σε κάθε είδους «γιατρούς». Αποτέλεσμα να έχει επί τρεις μήνες 39 πυρετό. Τίποτα δεν τον βοηθούσε. Τον βαπτίσαμε κατά τη Θεία Λειτουργία. Τον κοινώνησα και έφυγε για το σπίτι. Κοιμήθηκε και όταν ξύπνησε είχε 36,6. Από τότε δεν ξαναρρώστησε.

Συμβαίνει κάποιες φορές να εξηγείς σε κάποιον τα πάντα. Με τον νου του σου δίνει δίκιο, με την καρδιά του όμως δεν το δέχεται. Να προσευχόμαστε για αυτόν, για ν’ αλλάξει. Πάντοτε συμβαίνει όταν διαβάζουμε ειδικές προσευχές για την επιστροφή στην πίστη των απολωλότων, να έχουμε πολλές βαπτίσεις.

Αν θέλεις θαύματα πρέπει να γίνεις ή ιεραπόστολος ή μάρτυρας. Ενώ αν θέλεις να μιλήσεις στον άλλον για το Θεό, πρέπει να αισθανθείς πρώτα ο ίδιος τη δύναμη του.

Μετάφραση: proskynitis.blogspot.com Ολόκληρη η συνέντευξη στα αγγλικά εδώ: http://www.pravmir.com/article_793.html

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.com/2009/11/blog-post_29.html (οι επισημάνσεις δικές μας).

3. Ένα γράμμα της συζύγου του νέου ιερομάρτυρος Δανιήλ

Σας ευχαριστώ, αγαπητοί μου, για τη στήριξη και τις προσευχές. Δεν μπορώ να εκφράσω τον πόνο μου με λόγια. Είναι σαν τον πόνο να στέκεσαι κοντά στο σταυρό του Χριστού. Αλλά είναι και χαρά που δεν μπορείς να «κλείσεις» σε μερικά λόγια… σαν τη χαρά του να πηγαίνεις στο κενό μνημείο. «Πού σου, θάνατε, το νίκος;».

Ο πατέρας Δανιήλ είχε προείδει τη δολοφονία του πολλά χρόνια πριν (*). Πάντοτε ήθελε να είναι άξιος να μαρτυρήσει και ο Χριστός του έδωσε αυτόν τον στέφανο. Αυτοί που τον πυροβόλησαν ήθελαν να φτύσουν την εκκλησία κατάμουτρα, όπως προηγουμένως έφτυσαν τον Χριστό, αλλά δεν κατάφεραν αυτό που ήθελαν. Ο πατέρας Δανιήλ ανέβηκε τον Γολγοθά του στην εκκλησία που αυτός έχτισε δίνοντας όλες του τις δυνάμεις και την ενέργεια. Τον σκότωσαν σαν τους προφήτες της Π. Διαθήκης, στο ιερό βήμα, στο χώρο της αναιμάκτου θυσίας, γι’ αυτό δίκαια πήρε τον τίτλο του μάρτυρα. Πέθανε για τον Χριστό, τον Οποίον υπηρέτησε με όλη του την καρδιά.
Πολλές φορές μου έλεγε ότι φοβόταν ότι δεν θα τα καταφέρει, πίστευε ότι δεν ήταν αρκετά καλός. Σαν άνθρωπος είχε και αυτός τις αδυναμίες του και τις πτώσεις του, αλλά δεν έκανε λάθος σε ό,τι ήταν πιο σημαντικό, η ζωή του ήταν όλη αφιερωμένη στο Χριστό.

Δεν καταλάβαινα γιατί βιάζεται. Τα τελευταία τρία χρόνια εργαζόταν ασταμάτητα. Εγώ γκρίνιαζα. Ήθελα την απλή ευτυχία να έχω τον σύζυγο και πατέρα των παιδιών μου δίπλα μου. Αλλά αυτός ήταν προορισμένος για άλλους δρόμους.
Έλεγε ότι θα τον σκοτώσουν. Όταν τον ρωτούσα ποιος θα φυλάει εμένα και τα τρία παιδιά μας, μου έλεγε ότι μας αφήνει σε καλά χέρια, «στα χέρια της Παναγίας, αυτή θα σας φροντίζει». Είχα ξεχάσει αυτά τα λόγια. Μου είχε πει για τα ρούχα που θέλει να φορά στην κηδεία του. Εγώ του έλεγα αστειευόμενη ότι δεν πρέπει να μιλάμε γι’ αυτό γιατί δεν ξέρουμε ποιος θα πεθάνει πρώτος. Μου είπε ότι εγώ θα τον θάψω. Όταν του είπα μια φορά ότι δεν έχω πάει σε κηδεία ιερέως η απάντησή του ήταν: «Μην ανησυχείς, θα έρθεις στη δική μου».

Θυμάμαι τόσες συζητήσεις μας αλλά τώρα καταλαβαίνω το νόημα τους. Τώρα οι αμφιβολίες μου διαλύθηκαν.

Όχι, δεν είπαμε αντίο σ’ αυτή τη ζωή, δεν ζητήσαμε συγχώρεση ο ένας από τον άλλον, δεν αγκαλιαστήκαμε. Ήταν μια μέρα συνηθισμένη… εκείνος έφυγε για να λειτουργήσει, ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό.

Γιατί δεν πήγα εκείνη την ημέρα να τον συναντήσω στην εκκλησία; Πραγματικά ήθελα να πάω, αλλά σαν να με τραβούσε κάποιο χέρι. Συχνά πήγαινα και τον συναντούσα στην εκκλησία. Τις τελευταίες μέρες προσπαθούσα να είμαι όσο πιο πολύ μαζί του.

Μετάφραση: proskynitis.blogspot.com

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.com/2009/11/blog-post_9852.html (από το www.interfax-religion.ru )

(*) Εννοεί μάλλον την είχε προβλέψει, λόγω της επικινδυνότητας των πράξεών του.

Σύντομο οπτικό αφιέρωμα στον π. Δανιήλ Συσόγεφ: http://vardavas.blogspot.com/2010/01/blog-post_8669.html
Ο.Ο.Δ.Ε

Η αναβίωση της Ορθοδοξίας στην Ρωσία

blog counter

Η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Μεσοποταμία

blog counter

Σε συνεχή πολεμική αναταραχή βρίσκεται η Μεσοποταμία, η μυθική ανατολία, η χώρα της Εδέμ, της Βαβυλώνας, των Περσών και των Αράβων. Εκεί υφίσταται Εκκλησία, την οποία ίδρυσαν με το κήρυγμά τους το πρώτον οι Απόστολοι Θωμάς, Θαδδαίος κ.ά. εκ των Εβδομήκοντα. Στην Εκκλησία αυτή θα κάνουμε μια μικρή αναφορά - αφιέρωμα, ώστε η μνήμη να παρακινήση σε προσευχή και ευχή προς τον Κύριο και για τους εκεί αδελφούς μας.

* * *

Εξάπλωση του κηρύγματος

Μετά την Πεντηκοστή οι Απόστολοι διαμοιράστηκαν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, και πρώτα στις Εβραϊκές Συναγωγές, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού και μεταφέροντας το μήνυμα της ελεύσεως του Μεσσία, για τον οποίον μιλούσαν οι Γραφές.

Στην περιοχή της Μεσοποταμίας και της Ανατολής (όπου το σημερινό Ιράκ και η Περσία) υπήρχαν Εβραίοι από την εποχή της Βαβυλώνιας Αιχμαλωσίας. Στις συναγωγές τους κήρυξαν οι Απόστολοι Θωμάς, Θαδδαίος και άλλοι από τους Εβδομήκοντα. Στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο (325) συμμετείχε και Επίσκοπος από την Περσία, ενώ μαρτυρείται και Σύνοδος Επισκόπων στην Σελεύκεια-Κτησιφώντα (Πρωτεύουσα της Περσίας), της οποίας ο Επίσκοπος υπήγετο στο Πατριαρχείο Αντιοχείας.

Στην Μεσοποταμία κατοικούσαν κατά τον Α΄ μ.Χ. αιώνα μεταξύ άλλων Σύριοι, Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Πέρσες και Άραβες. Από αυτούς πολλοί έγιναν Χριστιανοί.

Περίοδος μαρτύρων

Κατά την διάρκεια των Περσοβυζαντινών πολέμων, τον 4ο αι. και μέχρι την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Πέρσες, (αρχές 7^ου αιώνος), έγιναν πολλές σφαγές (Σαπώρ Β`, βασιλεύς των Περσών) και ανεδείχθησαν πολλοί μάρτυρες της Εκκλησίας, όπως ο άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης, ο άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης και πολλοί άλλοι.

Αιρέσεις

Δυστυχώς, μετά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431), οι καταδικασθέντες Νεστοριανοί, οι περισσότεροι από τους οποίους κατοικούσαν στην Περσία, εκμεταλλεύτηκαν το μίσος των Περσών εναντίον των Ελλήνων και των Βυζαντινών και ανέπτυξαν την δική τους Ομολογία, προσηλυτίζοντας ή εκδιώκοντας τους προϋπάρχοντες Ορθοδόξους Χριστιανούς. Οι Νεστοριανοί έχασαν τη δύναμή τους μετά την κατάληψη της Μεσοποταμίας και της Περσίας από τους Άραβες, κυρίως δε κατά το διάστημα της παρουσίας των Οθωμανών Τούρκων. Σήμερα υπάρχουν ακόμη υπολείμματα της αιρέσεως αυτής, της οποίας μεγάλο μέρος κατέφυγε στην Δύση, όπως έγινε και με τις άλλες Χριστιανικές κοινότητες. Οι ομιλούντες την Ασσυριακή διάλεκτο είναι σήμερα ως επί το πλείστον Νεστοριανοί, ενώ όσοι ομιλούν την Συριακή ήταν στην αρχή Ορθόδοξοι (άγιοι Εφραίμ και Ισαάκ οι Σύροι), ενώ σήμερα είναι Μονοφυσίτες και η Εκκλησία τους αυτοκαλείται, μετά την παρουσία Δυτικών Ιεραποστόλων, Ορθόδοξη Συριακή Εκκλησία. Οι δε Ορθόδοξοι που ως επί το πλείστον σήμερα είναι Άραβες αποτελούν την Ελληνική (Greek ή Ρούμ) Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πατριαρχείο Αντιοχείας

Όλη αυτή η περιοχή της Ανατολής ανήκει στην πνευματική επικράτεια του Πατριαρχείου Αντιοχείας, της μεγάλης αυτής ελληνιστικής πρωτεύουσας της Συρίας επί Σελευκίδων (312-64 π.Χ.), που σήμερα βρίσκεται στην Τουρκία. Η έδρα του Πατριαρχείου έχει μεταφερθή στην Δαμασκό τον 14^ο αιώνα. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας τελούσε τις χειροτονίες των Επισκόπων. Επειδή όμως η έκταση ήταν αχανής και όχι πάντα στην ίδια πολιτική επικράτεια, ο Πατριάρχης Αντιοχείας έδωσε το προνόμιο σε τρεις Μητροπολίτες του να τελούν αυτοί τις χειροτονίες των Επισκόπων. Οι Μητροπολίτες αυτοί ονομάσθηκαν “Καθολικοί” και ήταν ο Σελευκείας Κτησιφώντος, ο Γεωργίας (Ιβηρίας) και ο Χορασάν (βορειοανατολικά της Τεχεράνης).

Η Μητρόπολη Βαγδάτης· ιστορία

Η ιστορία της Μητρόπολης Βαγδάτης διαιρείται σε τρεις περιόδους. Κατά το πρώτο στάδιο έχουμε την κήρυξη του Χριστιανισμού και την μετέπειτα επικράτηση των Νεστοριανών και των Μονοφυσιτών στην περιοχή, όπως είδαμε παραπάνω. Κατά το δεύτερο στάδιο η Βαγδάτη, που κτίσθηκε το 762 από τους Άραβες Αββασίδες και έγινε πρωτεύουσα του Αραβικού Κράτους, έγινε η έδρα του Μητροπολίτου του Πατριαρχείου Αντιοχείας, που έφερε τον τίτλο “Καθολικός. Όταν αργότερα η Βαγδάτη καταστράφηκε από τους Μογγόλους, εξέλιπε το Ορθόδοξο στοιχείο.

Ορισμένοι Νεστοριανοί που κατά τον 19^ο αιώνα βρίσκονταν βορειοδυτικά της Περσίας και έρχονταν σε επαφή με την Ορθόδοξη Ρωσία, έγιναν Ορθόδοξοι και είχαν αναφορά στην Εκκλησία της Ρωσίας, ενώ μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μετανάστευσαν οι Ορθόδοξοι από την Περσία στην Βαγδάτη. Σε αυτούς προστέθηκαν και Έλληνες Ορθόδοξοι της Μ. Ασίας. Το τρίτο στάδιο αρχίζει από το 1953, όταν εξελέγη ο πρώτος Μητροπολίτης Βαγδάτης της νέας αυτής περιόδου. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολλοί Ορθόδοξοι της Μ. Ανατολής (Συρία, Λίβανος, Παλαιστίνη) μετώκισαν στο Ιράκ και τα Κράτη του Αραβοπερσικού Κόλπου. Το 1969 δημιουργήθηκε η Μητρόπολη του Κουβέϊτ και απετέλεσε με την Μητρόπολη Βαγδάτης την Μητρόπολη Βαγδάτης και Κουβέϊτ. Ο πρώτος Μητροπολίτης με τον νέο αυτόν τίτλο είναι ο σημερινός Μητροπολίτης Κωνσταντίνος, ο οποίος είναι γεννημένος στην Δαμασκό από Έλληνες γονείς που κατάγονταν από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας.

Από τα Κράτη του Ιράκ και της Περσίας (Ιράν) δεν εξέλιπε ο Χριστιανισμός, παρά την αλλαγή καθεστώτων και οι Χριστιανοί έχουν όλα τα δικαιώματα των υπηκόων τους. Στην Αραβική Χερσόνησο ο Χριστιανισμός εξέλιπε τον 10^ο αιώνα, γι' αυτό και σήμερα τα Κράτη της Χερσονήσου αυτής δεν επιτρέπουν να τελούν οι Χριστιανοί τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να έχουν τους Ιερείς τους, δεν τους χορηγείται η υπηκοότητα και απλώς ανανεώνεται η άδεια διαμονής τους.

Η Μητρόπολη Βαγδάτης, σήμερα

Η σημερινή Μητρόπολη Βαγδάτης και Κουβέϊτ περιλαμβάνει τις ενορίες της Βαγδάτης, του Κουβέϊτ, της Περσίας (όπου υπάρχει μεν Ναός, όχι όμως Εφημέριος· απλώς ένας Ιερέας από την Ελλάδα επισκέπτεται τον Ναό 2-3 φορές τον χρόνο για να τελέση την θεία Λειτουργία κατά τις μεγάλες χριστιανικές εορτές) του Μπαχρέϊν, του Σουλτανάτου του Ομμάν, του Ντουπάϊ, του Αμπου-Ντάμπι.

Ναοί - λατρεία

Στην Βαγδάτη υπάρχουν δύο Ιεροί Ναοί. Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου, που είναι ιδιοκτησία της Ιεράς Μητροπόλεως και ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου. Στην Τεχεράνη υπάρχει ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού. Στην Αραβική Χερσόνησο (Κράτη του Αραβοπερσικού Κόλπου) το Κράτος δίνει οικόπεδα για ανέγερση Ιερού Ναού, αλλά κρατά την κυριότητα του οικοπέδου. Έτσι, οι Ορθόδοξοι ή ενοικιάζουν οικόπεδα ή λειτουργούν σε Ναούς ετεροδόξων, που προϋπήρχαν, όταν η περιοχή ήταν υπό ξένη κατοχή. Η λατρεία περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μεταφρασμένα στα αραβικά. Επειδή τυχαίνει να υπάρχουν μέλη των Ενοριών και από άλλες εθνότητες (Έλληνες, Ρώσοι, Ρουμάνοι κλπ.) οι ιερείς χρησιμοποιούν μερικές φορές και τη γλώσσα αυτών των εθνοτήτων.

Ιερείς

Οι Ιερείς είναι όλοι Άραβες, από τους οποίους ορισμένοι γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα, ως απόφοιτοι της Μπελεμέντειας Θεολογικής Σχολής του Θρόνου Αντιοχείας ή έχουν μετεκπαιδευτή στην Ελλάδα. Μισθοδοτούνται από τις ενορίες που διακονούν και τους παρέχεται αυτοκίνητο, οικία, τηλέφωνο, ιατρική περίθαλψη κλπ.. Αυτός είναι και ο λόγος που στην Μητρόπολη της Βαγδάτης δεν υπάρχουν τα λεγόμενα “τυχερά”. Οι Ιερείς, Επίσκοποι και Πατριάρχης μέχρι τον 19ο αιώνα ήταν όλοι Έλληνες ή Ελληνομαθείς. Σήμερα, εκτός από τον Μητροπολίτη Βαγδάτης Κωνσταντίνο, είναι Άραβες.

Οι Άραβες έναντι των Ορθοδόξων Χριστιανών

Η μετακίνηση των Ιερέων γίνεται με ευχέρεια, από την άποψη ότι τους σέβεται ο λαός, πλην ορισμένων ακραίων στοιχείων. Οι Άραβες σέβονται τους Ορθοδόξους και τους θεωρούν ντόπιους, γνήσιους Χριστιανούς, λόγω της ιστορικότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όσοι Άραβες γνωρίζουν και έχουν εμβανθύνει στην ιστορία ομολογούν αυτήν την αλήθεια, ότι οι Ορθόδοξοι είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί. Δυστυχώς όμως υπάρχει μεγάλη προπαγάνδα και διαβολή από Καθολικούς και Προτεστάντες.

Δυτικοί

Οι Καθολικοί και Προτεστάντες εξασκούν μεγάλη Ιεραποστολή, διαθέτοντας βεβαίως πολλά χρήματα, αλλά και την υποστήριξη ισχυρών Κρατών. Έτσι, στο Ιράκ οι Καθολικοί κατάφεραν να προσηλυτίσουν αρκετούς Νεστοριανούς και Συριάνους. Η λεγόμενη σήμερα Χαλδαϊκή Εκκλησία αποτελείται από Νεστοριανούς που ασπάσθηκαν τον Παπισμό.

Αποδυνάμωση

Από τις αρχές του περασμένου αιώνα, κυρίως δε από την δεκαετία του ’80 και εξής, οι δύσκολες συνθήκες εξανάγκασαν πολλούς Χριστιανούς να φύγουν από την περιοχή, κυρίως δε από το Ιράκ και την Περσία. Έτσι, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχαν 15.000 Ορθόδοξοι στην Βαγδάτη, ενώ σήμερα μόλις 200 οικογένειες.

Ελπίδα

Μέσα στις δύσκολες αυτές συνθήκες οι Ορθόδοξοι της Μεσοποταμίας, Αραβίας και Περσίας αγωνίζονται με τους Επισκόπους και Ιερείς τους, με την λατρευτική τους ζωή, και το ενοριακό τους έργο, να παραμείνουν πιστοί και να διατηρήσουν την φλόγα του Ορθοδόξου Χριστιανισμού αναμμένη και σε αυτήν την πληγωμένη γωνιά της υφηλίου.

ΕΦΗΜ.ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ

Αγγλικανός Ιερέας-Καθηγητής προσχωρεί στην Ορθοδοξία

blog counter

του Πρωτοπρεσβυτέρου Δρ Ιωάννη Μεσολωρά, Εφημερίου Ι. Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Αργοστολίου Στο τελείωμα του χρόνου την 31 Δεκεμβρίου του 2011 ο Wayne Burke τελείωνε τη θητεία του στην Αγγλικανική Εκκλησία και η 1 Ιανουαρίου 2012 τον βρήκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εγκριθείσης της αιτήσεώς του για εισδοχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Σπυρίδωνα και κατηχηθείς υπό του Πρωτοπρεσβυτέρου Δρoς Ιωάννου Μεσολωρά εχρίσθη υπό του ιδίου δι΄ Αγίου Μύρου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Αργοστολίου το εσπέρας της 31ης Δεκεμβρίου 2011 και την 1η Ιανουαρίου του 2012 στον ίδιο Ναό δέχθηκε την πρώτη του Θ. Κοινωνία. Ο Wayne βαπτίστηκε νήπιο στην Επισκοπελιανή Εκκλησία του Σαν Φραντζίσκο της Καλιφόρνιας. Υπηρέτησε σαν παπαδοπαίδι και μέλος εκκλησιαστικής συμφωνικής χορωδίας. Πήρε πτυχίο και μεταπτυχιακό στην επικοινωνιακή ρητορική στο πανεπιστήμιo του Σαν Φραντζίσκο και διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Cardiff της Ουαλίας. Τις θεολογικές και ιερατικές του σπουδές, προκειμένου να χειροτονηθεί ιερέας, τις έκανε στο St. Stephen’s House της Οξφόρδης. Έγινε και αναγνώστης της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Στην Οξφόρδη γνώρισε τον Ορθόδοξο Επίσκοπο και καθηγητή στο εκεί Πανεπιστήμιο Κάλλιστο Ware του οποίου και μελέτησε τα περίφημα βιβλία: The Orthodox Church, The Orthodox Way και Lenten Triodion. Η Αγγλικανική εκκλησία του πρότεινε να γίνει ιερέας πράγμα που απεδέχθη, ζήτησε όμως να κάνει την πρακτική του στην Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδος στην Οξφόρδη, όπως και έγινε. Εδώ έμαθε πολλά για την Ορθόδοξη λατρεία και την εκκλησιαστική Μουσική. Εν συνέχεια διάκονος και ιερέας της Αγγλικανικής εκκλησίας χειροτονήθηκε από τον Επίσκοπο Γιβραλτάρ Geoffrey Rowell και υπηρέτησε ως αναγνώστης, διάκονος και ιερέας στην Αγγλικανική Εκκλησία του St. Paul’s στην Αθήνα. Εδώ έρχεται σε επαφή στο Αγιορείτικο Μετόχι της Αναλήψεως στο Βύρωνα με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο στην πνευματική καθοδήγηση του οποίου τον είχε αναθέσει ο Αγγλικανός Επίσκοπoς τοῡ Γιβραλτάρ. Ο Wayne υπήρξε μέλος του Αγγλικανικού–Ορθοδόξου Διαλόγου, ιδρυτικό μέλος της Κοινότητος του St. Alban και St. Sergius στην Αθήνα, συμμετείχε σε μία αποστολή στον Οικουμενικό Πατριάρχη της Leadership 100 society της Αμερικής. Σήμερα διδάσκει Ρητορική και επικοινωνία στο DEREE, το Αμερικανικό Κολλέγιο της Αθήνας. Είναι νυμφευμένος με ορθόδοξο γάμο (του μυστηρίου τελεσθέντος υπό του υποφαινομένου και του π. Χαραλ. Χαρίτου στα Σπήλια Κεφαλλονιάς) με την Κεφαλλονίτισα φιλόλογο καθηγήτρια Άννα- Μαρία Κωνσταντάκη και έχουν μία θυγατέρα την Μαρία – Ουρανία. Έτσι γνώρισε και τον Άγιο Γεράσιμο, ο οποίος σε κάποια κρίσιμη στιγμή της ζωής του παρουσιάστηκε στο όνειρό του συνοδευόμενος από μία καλόγρια, του έτεινε το χέρι και τον κάλεσε κοντά του. Η πρόσκληση του «των Ορθοδόξων προστάτη» Αγίου Γερασίμου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην τελική του απόφαση να εγκαταλείψει την Αγγλικανική εκκλησία, της οποίας παρακολουθούσε με θλίψη την συνεχή «απόκλιση από την παράδοση», και να ζητήσει καταφύγιο στην Ορθόδοξη Εκκλησία Η τελετή της εισδοχής έγινε στην Εκκλησία μου του Αγίου Σπυρίδωνος Αργοστολίου στα αγγλικά από το SERVICE BOOK OF THE HOLY ORTHODOX-CATHOLIC APOSTOLIC CHURCH της Antiochian Orthodox Christian Archdiocese of New York and all North America και περιλαμβάνει δυό μέρη: Την Ακολουθία Αποδοχής-«The office for receiving into the Orthodox faith such persons as have not previously been Orthodox» και την Ακολουθία του Χρίσματοs - «The office of Anointment with the Holy Chrism into the Orthodox faith of those who have been converted and have united themselves with the Holy Orthodox - Catholic Church of the East». Στο πρώτο μέρος ο υποψήφιος ευρισκόμενος προς την είσοδο του Ναού, ερωτάται εάν απορρίπτει τις εσφαλμένες διδασκαλίες της Ομολογίας εις την οποίαν ανήκε και εάν επιθυμεί να εισέλθει και να παραμείνει στην Ορθόδοξη πίστη. Μετά την καταφατική του απάντηση δέχεται ευχή υπό του τελετουργού θέτοντος την χείρα του επί της κεφαλής του. Και πάλιν ερωτάται αν επιθυμεί την ένωσή του με την Ορθόδοξη πίστη και απαγγέλλει το Σύμβολο της Πίστεως μετά το οποίο ο τελετουργός αναφωνεί: «Ευλογητός ο Θεός ο φωτίζων και αγιάζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Εν συνέχεια ο Ιερουργός του θέτει ερωτήσεις περί το δόγμα, την παράδοση και την τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον ερωτᾱ εάν τα δέχεται. Μετά την κατάφασή του κρατώντας με το δεξί του χέρι την άκρη του Επιτραχηλίου του Ιερουργού εισέρχεται μετ’ αυτού στο Ναό ενώπιον τραπεζίου στο οποίο έχει τεθεί το ιερόν Ευαγγέλιο, του Ιερουργού προσκαλούντος τον ως εξής: «Enter thou the Orthodox Church; And cast away all the errors and false doctrines wherein thou dwelt: and honour the Lord God, the Father Almighty, and his Only-begotten Son Jesus Christ, and the Holy Spirit, one true and living God, the Holy Trinity, one in Essence and inpisible», ενώ ψάλλεται ο 66ος ψαλμός «Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς,…» μετά από τον οποίο ο ιερουργός απαγγέλει προσφυείς στην περίπτωση ψαλμικούς στίχους. Ο υποψήφιος γονατίζει έμπροσθεν του Ευαγγελίου και ο ιερουργός απαγγέλει μία θαυμάσια ευχή με μεγάλη κατάνυξη. Στην φράση: « …and dost show unto them that have wandered from the truth the right path unto knowledge of the only true God …»Ο πλανημένος και περιπλανώμενος Wayne ένοιωσε, όπως μου είπε, ευγνωμοσύνη και αγαλλίαση που τώρα περπατά τον δρόμο της αλήθειας του μόνου αληθινού Θεού. Και στην πιο κάτω φράση: «…thou hast graciously enabled him to have recourse unto thy Holy Apostolic Orthodox-Catholic Church» ένοιωσε την απανεμιά στην αγκαλιά της Ορθόδοξης–Καθολικης Εκκλησίας. Κατόπιν ανιστάμενος ο υποψήφιος υπόσχεται ότι την αληθινή πίστη της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα κρατήσει ακεραία και θα την ομολογεί πλήρη μέχρι τελευταίας του αναπνοής. Ο Ιερουργός επιλέγει το: «Ευλογητός ο Θεός ο πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθεῑν» και διαβάζει στον γονατισμένο υποψήφιο συγχωρητική των αμαρτιών του ευχή. Ακολουθεί με το «Ευλογητός…» και το «Βασιλεύ ουράνιε» η ακολουθία του Χρίσματος η οποία περιλαμβάνει τα «Ειρηνικά», την ευχή «Ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός ο Παντοκράτωρ…» από την Ακολουθία του Βαπτίσματος, την Χρίση, μία ακόμη μικρή ευχή, την απόλουση, το «Εδικαιώθης, εφωτίσθης, ηγιάσθης … εχρίσθης δι Αγίου Χρίσματος…», μία μικρή ευχή μυστικώς, λεγόμενη από τον Ιερουργό, το «Ελέησον ημάς ο Θεός…» και την Απόλυση. Ανάδοχος παρέστη η κυρία Ελένη Κωνσταντάκη και στον Wayne δόθηκε, κατά την επιθυμία του, και το όνομα Γεράσιμος. Ας αποδειχθεί άξιος της μεγάλης ταύτης χάριτος.