Εμπειρίες από την Ιεραποστολή στην Νότια Μαδαγασκάρη

blog counter

Ολοκληρώσαμε μια ακόμα ποιμαντική επίσκεψη στα απομακρυσμένα χωριά της Επισκοπής μας. Μια επίσκεψη δύσκολη, κάτω από τον καυτό ήλιο, συγκινητική, ως σαν να βρίσκεις αδάμαντα πνευματικότητας στη λάσπη του κόσμου και αρχοντική ως αυτοκρατορική φιλοξενία σε αχυρένιο παλάτι. Το σημαντικότερο όλων είναι οι κρουνοί πίστης που ρέουν από τα μάτια των ντόπιων. Κόμποι δακρύων μόλις αντικρίζουν ράσο, όσο ανάξιο και να είναι το περιεχόμενο του. Συνεχείς σταυροί, αναζήτηση ευλογιάς, φιλήματα στα χέρια, μετάνοιες καλογερικές στη μέση της ερήμου και δώρα, δώρα από το υστέρημα τους, δώρα που για τους αδελφούς μας αυτούς θα εξασφάλιζαν τροφή για αρκετές μέρες. Όπως αυτός ο κόκορας, αυτό το πτηνό που ενδόμυχα όλοι το έχουμε συνδέσει με την προδοσία του Αθώου, οι άνθρωποι όμως αυτοί το καθαγιάζουν, ταυτίζοντας στην προσφορά του όλο τους το είναι ως πρόσφορο στο Χριστό, ως ένα ιδιόμορφο «τα Σα εκ των Σων».

Στιγμες από την επισκέψή μας στο χωριο Ankilifolo.

             

Η ενορία, με κέντρο της τη μικρή αχυρένια προσωρινή εκκλησία, είναι πλησίον του Ιεραποστολικού Κέντρου στην πόλη της Τολιάρας και είναι από τίς πρώτες ενορίες τής περιοχής τής φυλής Masikoro. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι κάτι που ξεπερνά την φαντασία του μέσου δυτικού ανθρώπου. Οι θερμές καρδιές μικρών και μεγάλων όμως μας δεσμεύουν στο ότι πρέπει να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τους αδελφούς μας αυτούς.

Επίσκεψη στην περιοχή Ankilive.

   

Το απόγευμα της 11ης Απριλίου είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία να βρεθούμε στην παραθαλάσσια περιοχή Ankilive. Μικροί και μεγάλοι προσευχηθήκαμε στον πρόχειρο Ιερό Ναό της Επισκοπής μας, μια παράγκα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα η οποία όμως αρκεί ούτως ώστε το Πανάγιο Πνεύμα να κατέρχεται και να καθαγιαζει την τοπική ορθόδοξη κοινότητα και συνάμα την οικουμένη άπασα. Στη συνέχεια τα μικρά παιδιά με τις αγγελικές φωνές τους μας έψαλαν ύμνους στην τοπική διάλεκτο. Κατάνυξη στην εσχατιά αυτή της γης. Μας δόθηκε η ευκαιρία να ακούσουμε τα προβλήματα της κοινότητας και να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους αδελφούς. Λίγο πριν την αναχώρηση μας μοιράσαμε ελάχιστα κεράσματα και ακούσαμε τα πιο εγκάρδια, ζεστά και ειλικρινή ευχαριστώ της ζωής μας. Ένα κομμάτι της καρδιάς μας έμεινε για πάντα εκει!

Τα γαλόνια της Ορθοδοξίας.

Όταν κάνουμε λόγο περί γαλονιών της Ορθοδοξίας, δε μιλάμε για παράσημα τιμής ή διακριτικά υπεροχής και ανωτερότητας παρά για πράξεις ταπεινές που αναβλύζουν ζωή. Τα γαλόνια της Ορθοδοξίας είναι η μονάδα μέτρησης της Αγάπης στην άνυδρη Νότιο Μαδαγασκάρη, είναι το νερό που η δική σας αγάπη προσφέρει μέσω της υδροφόρας της Ιεράς Επισκοπής μας στα πιο δύσβατα χωριά, εκεί όπου το ημερομίσθιο μετά βίας εξασφαλίζει ένα λίτρο νερό.

Δίψα.

  

Μοιάζει με απόκοσμο όνειρο ή καλύτερα εφιάλτη για τον άνθρωπο του δυτικού κόσμου. Να τρέχει διψασμένος και να μη μπορεί να βρει σταγόνα νερού. Στη Νότιο Μαδαγασκάρη αυτό είναι η καθημερινή πραγματικότητα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και δυστυχώς πολλά παιδιά ανάμεσα τους διανύουν τεράστιες αποστάσεις για να βρουν ελάχιστα λίτρα νερό. Νερό το οποίο δεν είναι πάντοτε διαυγές και κρυστάλλινο όπως το γνωρίζουμε, πάρα λιμνάζει σε κοιλώματα τα οποία δημιουργούν στους χωματόδρομους τα βαριά φορτηγά. Η ανάγκη όμως για ζωή, η φρικτή δίψα, σε σπρώχνει να ρουφήξεις λαίμαργα κάθε σταγόνα από τα λασπόνερα.
Κάθε φορά που αντικρίζουμε αυτή την κατάσταση δεχόμαστε το μεγαλύτερο συνειδησιακό ράπισμα. Δεν υπάρχουν επιλογές πάρα μόνο μια, να παλέψουμε ούτως ώστε κάθε άνθρωπος να διασφαλίσει τουλάχιστον τα βασικά.

Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τολιάρας και Νότιας Μαδαγασκάρης κ.κ.Προδρόμου

Δύο νεοφώτιστοι Ανάργυροι.

Τη Μάνα, με το «Μ» κεφάλαιο, της φωτογραφίας τη συναντήσαμε να επαιτεί στην πόρτα του νοσοκομείου με τα δύο αγγελούδια στην αγκαλιά της. Όταν την ρωτήσαμε τι συμβαίνει μας έδειξε τα μωρά τα οποία ψηνόταν στον πυρετό και λόγω της μη ύπαρξης δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης στη Μαδαγασκάρη δεν μπορούσαν να λάβουν την απαραίτητη για τη ζωή τους θεραπεία.
Ο Θεός μας έδειξε για ακόμα μια φορά ποια είναι η αποστολή μας. Την πήγαμε στους γιατρούς και ως Επισκοπή καλύψαμε τα νοσήλια για τις τρεις ημέρες, από τις προσφορές των απλών ανθρώπων ανά τον κόσμο.
Μόλις πήραν εξιτήριο η Μάνα ήρθε δακρυσμένη λέγοντάς μας πώς πλέον τα παιδιά της ανήκουν στην Εκκλησία η οποία τα έσωσε. Ζήτησε να βαφτιστούν και λόγω ότι ήταν αδέλφια δεν σκεφτήκαμε τίποτα καλύτερο από το «Κοσμάς» και «Δαμιανός».
Αυτή αδελφοί μου είναι η Ορθόδοξη Ιεραποστολή• Η Ιεραποστολή της ελευθερίας. Ουδέποτε θα πιέσουμε τον εν ανάγκη αδελφό μας να προσχωρήσει στην Ορθοδοξία για να λυθούν τα προβλήματά του, πάρα θα διακονίσουμε την καθε ανάγκη του διότι έμπροσθεν μας έχουμε εικονα Θεου κι αν η πράξη αυτή του γεννήσει την απορία «γιατί τα κάνουμε αυτά;» τότε θα του δείξουμε την εικόνα του Χριστού που όλους μας ενώνει! Δόξα το Θεώ!

Ένα αμήχανο δώρο.

Το παιδί της φωτογραφίας από πέντε ετών είχε την ίδια τύχη όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Μιας και η παιδεία δεν είναι προσβάσιμη σε όλους έβοσκε τα λιγοστά βόδια της οικογένειας του για να μπορέσει να προσφέρει στην καθημερινή επιβίωση. Σε κάποιον από τους χωματόδρομους που διέσχιζε ένα διερχόμενο όχημα του αφαίρεσε το ένα του πόδι και μαζί κάθε ελπίδα. Δέκα χρόνια τώρα και το μόνο που του επιτρέπεται να κάνει είναι να βόσκει ακόμα τα λιγοστά βόδια στα δάση της Μαδαγασκάρης με μοναδική βοήθεια τις δύο πατερίτσες. Όπως μας εξέφερε βουρκωμενος «δεν μου αξίζει να κάνω κάτι άλλο». Το κοινωνικό στίγμα στις τοπικές κοινωνίες απέναντι στην αναπηρία είναι αβάσταχτο.
Από κάποιους άκουσε ότι υπάρχει μια Εκκλησία, αυτή των ορθοδόξων κοντά στο χωριό του. Αποφάσισε τιουτοτρόπως να διανύσει δύο και πλέον ώρες πεζός ούτως ώστε να μας συναντήσει. Και η συνάντηση αυτή γέννησε ένα «αμήχανο δώρο», γέννησε την ελπίδα. Μας ζήτησε μόνο ένα ξύλινο πόδι. Ένα κομμάτι ξύλο που θα επανέφερε τα όνειρα του. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να το προσφέρουμε. Και ήταν μια πράξη η οποία γέννησε την ελπίδα σ’ όλους μας. Να εύχεστε!

Μια αγκαλιά μιλίων.

Η εξοικείωση του δυτικού κόσμου με την τεχνολογία μοιάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τη Νότιο Μαδαγασκάρη.
Η μικρή Δωροθέα κατόρθωσε σήμερα να δει μέσω διαδικτύου την ανάδοχο της, μια Σπαρτιάτισσα που απέκτησε δια της Εκκλησίας ένα νέο μέλος στην οικογένεια από την Τολιάρα. Και τότε η διαχυτικότητα ενός επτάχρονου παιδιού, που μόλις έλαβε το βαπτιστικό της φουστάνι, μας πάγωσε. Αγκάλιασε την οθόνη ως άνθρωπο. Και είμαστε σίγουροι ότι και η ανάδοχος ένιωσε αυτή την αγκαλιά όχι μόνο με την όραση αλλά με όλες της τις αισθήσεις. Δύο παιδικά χεράκια που απλώθηκαν πάνω από ωκεανούς και ηπείρους για να ακουμπήσουν μια καρδιά. Δόξα τω Θεώ!

————————————————————————————————————–

Όσοι επιθυμούν να συνδράμουν  οικονομικά στο ιεραποστολικό έργο της Επισκοπής Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης μπορούν να καταθέσουν τις δωρεές τους.

Α. Απ΄ευθείας στον τραπεζικό αριθμό της Ιεραποστολής

SWIFT (BIC) ETHNGRAA IBAN Λογαριασμού Εθνικής Τραπέζης GR3901104680000046800782982 Ιερά Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης.

Β. Στον παρακάτω λογαριασμό.

Eurobank / 0026-0469-64-0100058162. (IBAN, GR 6102604690000640100058162

• π. Δημήτριος Αθανασίου