blog counter
γράφει στο Amen.gr, o Αρχιμ.Ιωακείμ Οικονομίκος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι.Μ. Κίτρους.
Εάν έλεγε κάποιος πρίν από δέκα και περισσότερα χρόνια ότι, στην Σμύρνη θα τελούνταν Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, θα τον περνούσαν σίγουρα για ρομαντικό ή και ονειροπόλο. Μετά το 1922, όπου ο Ελληνισμός της Σμύρνης ξεριζώθηκε μέσα σε μία νύχτα, ύστερα από 3.000 και πλέον χρόνια παρουσίας του εκεί, στα αγιασμένα χώματα της Μικράς Ασίας, η Εκκλησία της Σμύρνης σίγησε. Οι ναοί καταστράφηκαν, λελατήθηκαν, γκρεμίστηκαν, οι Άγιες Τράπεζες βεβηλώθηκαν, οι ιερείς και οι Αρχιερείς θανατώθηκαν ή πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Μπορεί όμως, οι καμπάνες να σιώπησαν, οι Ρωμηοί να θανατώθηκαν και να εγκατέλειψαν την γή της Ιωνίας, οι ψυχές όμως των αγίων και των ηρώων της πίστεως και του Γένους μας, έμειναν εκεί, φρουροί και φύλακες των χαλασμάτων και των ερειπίων. ΟΙ Άγιοι και οι ήρωες έμειναν εκεί, για να "φυλάνε το Ρωμαίϊκο να αναστηθεί", γιατί η προσευχή τους στον Θρόνο του Θεού ήταν και είναι θερμή. Και να πού το θαύμα έγινε. Ο Θεός των Πατέρων μας, άκουσε τις προσευχές των αγίων και η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός του Γένους μας ευδόκησαν, και η Εκκλησία της Σμύρνης ξαναζεί μεγάλες και ιστορικές στιγμές. Μετά από 93 χρόνια από την καταστροφή, ο Πατριάρχης του Γένους μας, ο Ύπατος της Ρωμηοσύνης, και ο Πρώτος της Ορθοδοξίας, προσήλθε στον μοναδικό Ναό πού διεσώθη από την καταστροφή, Ναό, επ' ονόματι του Αγίου Βουκόλου Επισκόπου Σμύρνης, και ύστερα από την ανακαίνισή του από τον Δήμαρχο της πόλεως, να λειτουργήσει και να προσφέρει την Θυσία, υπέρ της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, αλλά και εις μνημόσυνο πάντων των ειρηνικώς και βιαίως τελειωθέντων εν τη Ιωνική γή.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το σπουδαίο ιστορικό γεγονός για την Εκκλησία και το Γένος, θα θέλαμε μέσα από την πάντοτε φιλόξενη ιστοσελίδα ΑΜΗΝ, να αναφερθούμε στην χριστιανική παρουσία της Σμύρνης.
Ο Χριστιανισμός στην Σμύρνη, κάνει την εμφάνισή του αμέσως μετά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τις περιοδείες των Αγίων Αποστόλων. Ήδη από το τέλος του 1ου αιώνος, ο Ευαγγελιστής της Αγάπης Ιωάννης ο Θεολόγος, γράφει από την Πάτμο όπου είναι εξόριστος στο βιβλίο του την Αποκάλυψη, τα εξής πρός τον Επίσκοπο και Άγγελο της Εκκλησίας της Σμύνρης: "Και τω αγγέλω της εν Σμύρνη εκκλησίας γράψον. Τάδε λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, ός εγένετο νεκρός και έζησεν. Είδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πενίαν, αλλά πλούσιος εί την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς, και ούκ εισίν, αλλά συναγωγή του σατανά. Μηδέν φοβού ά μέλλεις παθείν, ιδού δή μέλλειν βαλείν ο διάβολος εξ υμών εις φυλακήν ίνα πειρασθήτε, και έξετε θλίψιν ημέρας δέκα. Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής. Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις". (Απ. 2, 8 - 11).
Πρώτος μάρτυς της πίστεως, είναι ο Άγιος Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης, ο οποίος μαρτύρησε στο όρος Πάγος, σημερινή ονομασία Kadife kale.
Στην αρχή, εκκλησιαστικά η Επισκοπή Σμύρνης υπαγόταν στην Μητρόπολη Εφέσου. Την εποχή του Αυτοκράτορος Ιουστινιανού, αποτελεί ξεχωριστή Μητρόπολη ενώ επί Αυτοκράτορος Λέοντος ΣΤ' του Σοφού ανυψώνεται σε Αρχιεπισκοπή, με Επισκοπές την Φώκαια, την Μαγνησία, τις Κλαζομενές, την Σώσανδρο, τον Αρχάγγελο και την Πέτρα.
Το 1389 δεν εμφανίζεται κάποιος Επίσκοπος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Μητρόπολη Σμύρνης δεν υπήρχε. Το 1731, η Μητρόπολη εισέρχεται σε μία νέα φάση και πορεία. Οι Έλληνες επιστρέφουν και πάλι στα παράλια, ενώ οι Επισκοπές Φώκαια και Μενεμένη παραχωρούνται στην Μητρόπολη Εφέσου, με αντάλλαγμα τα Μοσχονήσια. Ο Μητροπολίτης Σμύρνης στο Συνταγμάτιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατείχε την εποχή εκείνη την 27η θέση. Ο Μητροπολίτης, έφερε επίσης τον περιώνυμο τίτλο του " Υπερτίμου και εξάρχου πάσης Ασίας, καθηγουμένου Πάτμου και προέδρου παντός Αιγαίου". Την πληροφορία αυτή, την αντλούμε από ένα έγφραφο του 1592, επί Αρχιερατείας Μεθοδίου, στο οποίο υπογράφει έτσι.
Την Μητρόπολη Σμύρνης την διαποίμαναν πολλές και σημαντικές προσωπικότητες σε όλη την μακραίωνη πορεία και ιστορία της. Οι Άγιοι Πολύκαρπος και Βουκόλος, ο Αρίστων ο Α', ο Μητροφάνης τον 9ο αιώνα, ο Νεόφυτος το 1731 όπου ίδρυσε την Ευαγγελική Σχολή και το Γραικικό Νοσοκομείο, ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε' ο μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Βασίλειος στις αρχές του 20ου αιώνος και τέλος ο Εθνομάρτυς Χρυσόστομος, ο "τελευταίος άγγελος της Σμύρνης" πού έμεινε εκεί για να θυσιαστεί "υπέρ πίστεως και πατρίδος" όταν οι ελλαδικοί άρχοντες εγκατέλειπαν την Σμύρνη και τους Ρωμηούς.
Η Σμύρνη, διέθεται και πολλές Εκκλησίες, όπου η κάθε μία είχε την δική της ιστορία. Από αυτές ξεχώριζαν ο Ναός της Αγίας Φωτεινής πού ήταν και ο μητροπολιτικός Ναός, το καύχημα όλης της πόλεως. Χτίστηκε τον 17ο αιώνα, αλλά τον 18ο αιώνα και συγκεκριμένα το 1792 καταστρέφεται από πυρκαγιά, για να ξαναχτιστεί αμέσως μετά. Σήμα κατατεθέν ήταν το περίφημο Καμπαναριό της πού κατασκευάστηκε από τον Αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Λάτρη. Ήταν το υψηλότερο σε όλη την πόλη και μέσα σε αυτό είχε τοποθετηθεί μία καμπάνα, την οποία δώρισε η Τσαρίνα Αικατερίνα η Μεγάλη της Ρωσίας.
Άλλοι σημαντικοί Ναοί της Σμύρνης, ήταν του Αγίου Βουκόλου, ο μοναδικός πού σώζεται, στον οποίο τελέστηκε και η Πατριαρχική Θεία Λειτουργία μετά από 93 χρόνια, του Αγίου Δημητρίου, της Λυπημένης Παναγιάς, του Αγίου Γεωργίου, του Ταξιάρχου, του Γενεσίου της Θεοτόκου, της Αγίας Άννης και άλλες. Υπήρχαν ακόμα οι Μονές των Λέμβων, του Παντοκράτορος, της Παναγίας της Αμαναριωτίσσης και του Σωσάνδρου.
Σήμερα η Εκκλησία της Σμύρνης, χάρις προσευχές των Σμυρνιών αγίων και ηρώων, αλλά και στις προσπάθειες του Πατριάρχου μας, του Πατριαρχείου και των λίγων Ρωμηών πού μένουν εκεί, με επικεφαλής τον κατά πάντα άξιο Αρχιμανδρίτη π. Κύριλλο Συκή, αναβιώνει. Ο Θεός να ευλογήσει και να δούμε και άλλες Εκκλησίες της Μικράς Ασίας, είτε αυτές είναι της Αποκαλύψεως, είτε και άλλες να αναβιώσουν και να ξαναλάμψουν, πρός δόξα του Αγίου Θεού, της Μεγάλης Εκκλησίας, και του Γένους μας.
Χρόνια πολλά και κάθε καλό στο Πατριαρχείο μας, στον Πατριάρχη μας πού αξιώθηκε και αυτής της ιδιατέρας ευλογίας και σε όλους τους Σμυρνιούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου