Ορθοδοξία και Ιεραποστολή

blog counter

1. «Ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ» (Ιωάν. α' 46). Στα λόγια αυτά του Φιλίππου προς το Ναθαναήλ, βλέπει κανείς τη λυτρωτική αγωνία όχι μόνο των δύο φίλων, αλλ' ολόκληρης της ανθρωπότητας, που ασθμαίνοντας κάτω από το βαρύ φορτίο της αμαρτίας και αδικίας, αναζητουσε τη λύτρωσή της. Ζώντας όλες τις θλιβερές συνέπειες της πτώσεως ο κόσμος, αναζητούσε αυτό που μάταια περίμενε να πάρει από το μυστικισμό των ανατολικών θρησκειών, από την τυποκρατία της ιουδαϊκής θρησκευτικότητας, από τις ατερμάτιστες αναζητήσεις της φιλοσοφίας και το νομικισμό της ρωμαϊκής κρατικής μηχανής. Η ανθρωπότητα έμενε ανικανοποίητη στην αναζήτησή της. Γιατί η μυστική διαίσθησή της δεν αναζητουσε έναν αόριστο τρόπο σωτηρίας, αλλά τον συγκεκριμένο ΚΑΠΟΙΟ, που θα ενσάρκωνε τη σωτηρία, τη λύση του ανθρωπίνου δράματος. Ζητούσε, όπως θα πει ο Απ. Παύλος στους Αθηναίους, «Εκείνον που αγνοώντας Τον ελάτρευε» (Πραξ. ιζ', 23), τον Ιησού Χριστό. Όχι μόνο τότε, αλλά σε κάθε εποχή τον Χριστό αναζητεί ο άνθρωπος, όταν ποθεί την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την ισότητα, την αγάπη και θυσιάζεται μάλιστα γι' αυτά και υποφέρει. Αναζητώντας αυτά, και όταν ακόμη νομίζει, πως είναι «άθεος», ότι έχει διαγράψει το Θεό από τη ζωή του, χωρίς να το ξέρει, αναζητεί τον Χριστό, τη σαρκωμένη αλήθεια και δικαιοσύνη, τη σαρκωμένη ισότητα και αδελφοσύνη, τη σαρκωμένη ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!

2.Στην εναγώνια αυτή αναζήτηση του κόσμου απάντησε ο Θεός. Η απάντησή Του είναι η σάρκωση - ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού. Στέλνει τον Υιό Του στον κόσμο, για να σώσει με Αυτόν τον κόσμο (Ιωάν. γ', 16). Στέλνει δηλαδή στον κόσμο Αυτόν, που μυστικά αναζητουσε ο κόσμος. Αυτοπροσφέρεται ο Θεός, χαρίζεται ο Θεός στον κόσμο, για να μπορεί ο κόσμος να συναντά διαρκώς λυτρωτικά τον Θεό μέσα στη συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα, μέσα στην καθημερινότητα και πεζότητα της ζωής. Γιατί όρισε ο Θεός διαιώνιο σημείο συναντήσεως του άνθρώπου μαζί Του, την Εκκλησία Του, μέσα στην οποία, σε κάθε στιγμή της Ιστορίας, θα μπορεί να σώζεται ο άνθρωπος και ο κόσμος. Ο Θεός, λοιπόν, αυτοαποκαλύπτεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού σαν απτή και ιστορική πραγματικότητα. Ως « Εμμανουήλ», «Θεός μεθ ' ημών», ως θεάνθρωπος, που γεννήθηκε επί Ηρώδου βασιλέως και έπαθεν επί Ποντίου Πιλάτου «δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν». Και προσφέρει στον κόσμο τη σωτηρία, καλώντας τον κόσμο στο σώμα του, στην Εκκλησία Του, μέσα στην οποία θα μπορέσει να βρει τη σωτηρία. « Έρχεσθε και ίδετε...» ήταν η λυτρωτική πρόσκληση του Χριστού στους πρώτους μαθητές Του (Ίωάν. α', 40). Μια πρόσκληση που από τότε δεν έπαυσε να άκούει άδιάκοπα ο κόσμος.

3.Την πρόσκληση αυτή του Χριστού δέχτηκαν πρώτοι οι μαθητές Του. Και Τον άκολούθησαν και είδαν. Είδαν τη δόξα και τη δύναμή Του. Είδαν τυφλούς να άναβλέπουν, χωλούς να περπατούν, λεπρούς να καθαρίζονται, κωφούς ν' ακούουν, νεκρούς να άνασταίνονται, πτωχούς να ευαγγελίζονται (Ματθ. ια', 5). Ο θαυμασμός τους μετουσιώθηκε στην αδιάσειστη εκείνη βεβαιότητα, που εκφράζουν τα λόγια ενός από τους Αποστόλους, του μαθητή της άγάπης: «ο άκηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών έψηλάφησαν... άπαγγέλλομεν» (Α' Ίωάν. α', 1-2). Και αυτό είναι το πνευματικό κλίμα, μέσα στο οποίο ζει αδιάκοπα, μαζί με τους Αποστόλους, η Μία και μοναδική Αποστολική Εκκλησία, η Ορθοδοξία. Αυτή είναι η μυστική εμπειρία της από τη συνάντησή της με τον Χριστό, που μαρτυρεί αδιάκοπα στον κόσμο. Η χαρμόσυνη εκείνη ομολογία του Φιλίππου στο Ναθαναήλ «Ευρήκαμεν Ιησούν», επαναλαμβάνεται σε κάθε ευχαριστιακή σύναξη από την ίδια την Εκκλησία, με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια βεβαιότητα: «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον...».

4.Η ακλόνητη βεβαιότητα του Χριστιανού ανθρώπου για τη λυτρωτική συνάντησή του με το Χριστό μέσα στην ιστορία εκφράζεται σαν ιεραποστολική μαρτυρία. Δεν μπορούσε ο Φίλιππος να έχει βρει τον Χριστό και να μη μεταφέρει το «ευαγγέλιό» του, τη χαρά και τον ενθουσιασμό του, το μήνυμα της ελπίδας, στο φίλο του Ναθαναήλ. Το ίδιο και οι άλλοι Απόστολοι, το ίδιο και οι μάρτυρες και άγιοί μας. «Ουαί μοι, εάν μη ευαγγελίζωμαι», αλίμονό μου αν δεν κηρύττω τον Χριστό, είναι η εύλογη διαπίστωση του Αποστόλου των Εθνών και πρωταγωνιστή της Ιεραποστολής, Παύλου (Α' Κορ. 9,16). Η Ιεραποστολή της Εκκλησίας είναι πρόσκληση του κόσμου στην εν Χριστώ σωτηρία. Στοιχείο της ίδιας της ουσίας της έκκλησιαστικής ζωής η Ιεραποστολή, είναι το αυθόρμητο ξεχείλισμα της ανθρώπινης υπάρξεως από την άμεση σχέση και ένωσή της με το Χριστό. Ο λυτρωμένος από τον Χριστό άνθρωπος και η λυτρωμένη από τον Χριστό ανθρώπινη κοινωνία, ο κάθε πιστός δηλαδή χωριστά, αλλά και ολόκληρη η Εκκλησία, λουσμένοι από το Φως της παρουσίας του Χριστού, ακτινοβολουν ΧΡΙΣΤΟ και προσφέρουν ΧΡΙΣΤΟ στον κόσμο, που Τον περιμένει. Η Ιεραποστολική μαρτυρία της Εκκλησίας είναι διπλή. Είναι πρώτα βεβαίωση της λυτρωτικής της εμπειρίας («Ευρήκαμεν Ιησούν»), αλλά και κλήση στην εν Χριστώ σωτηρία, που εκφράζεται, και πάλι στο σημερινό Ευαγγέλιο, με τα λόγια του Φιλίππου: « Έρχου και ίδε»...

5.Αυτό το μήνυμα απευθύνει η Εκκλησία και στη σημερινή αναζήτηση του κόσμου για σωτηρία. Γιατί δεν παύει ποτέ η πείνα και η δίψα του κόσμου για γνησιότητα και αλήθεια, για σωτηρία. Απευθύνει το μήνυμα και την πρόσκλησή της σ' αυτούς, που δε γνώρισαν ακόμη το Χριστό, και συνεχώς Τον αναμένουν, ή και σ' αυτούς που έμαθαν κάποτε κάτι για το Χριστό, αλλά που θέλησαν να Τον ξεχάσουν στη ζωή τους, μιλώντας για «θάνατο του Θεού» και δείχνοντας μ' αυτό την αποχριστιανικοποίησή τους. Και σε κοινωνίες όμως, που η μηχανή δεν εξυπηρετεί απλώς τον άνθρωπο, αλλά φτάνει σε σημείο να υποκαθιστά την ίδια τη σκέψη του, δεν παύει η αναζήτηση του Χριστού, το ίδιο έντονη και αγωνιώδης, όπως και εκεί, που δεν έχει ακουστεί ακόμη ούτε μια λέξη για το Χριστό. Το Χριστό αναζητεί και σήμερα ο άνθρωπος σε οποιαδήποτε «ζούγκλα» και να βρίσκεται, είτε στη «ζούγκλα» της Αφρικής, είτε στη «ζούγκλα» της καταναλωτικής κοινωνίας. Είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς αυτό στις ομάδες των νέων μας, που απογοητευμένοι από τη χρήση των ναρκωτικών και την κατάχρηση του σεξ, αναζητουν κάτι που θα γεμίσει πραγματικά την κουρασμένη ύπαρξή τους, που θα της δώσει νόημα και σκοπό, θα την ζωοποιήσει.

Πείνα και δίψα Χριστού βρίσκουμε, όμως, και μέσα σ' αυτό τον κατ' επίφαση λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια πανσπερμία αιρέσεων και πλάνης. Εκτός από την «κηρυγμένη» αθέΐα, υπάρχει και η κρυφή αθεΐα της πολυποίκιλης πλάνης, που κάνει μεγαλύτερο ακόμη κακό στο Χριστό και απ' αυτή την αθεΐα, γιατί αλλοιώνει - παραμορφώνει τον Χριστό, και προσφέρει ψεύτικο Χριστό, που δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο και τον κόσμο. Όλα εκείνα τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας, που ζουν μέσα στη θολούρα αυτή των αιρέσεων και του ψευτοχριστιανισμου, σηκώνουν και αυτοί ικετευτικά τα χέρια και ζητούν την Αλήθεια. Ζητούν την πραγματική λύτρωση, που μάταια την περιμένουν τόσους αιώνες από τον παραμορφωμένο αιρετικό χριστιανισμό, που έμαθαν να θεωρουν σαν άλήθεια.

Πείνα και δίψα Χριστού -δεν είναι κακό να το πούμε- έχουμε και μεις πολλές φορές, παρ' όλο που μας αξίωσε ο Θεός να γεννηθούμε μέσα στην Εκκλησία Του, την Ορθοδοξία, και να ενταχθούμε στη λυτρωτική της κοινωνία με το βάπτισμά μας. Πόσοι όμως και από μας, χωρίς καμιά βαθύτερη σχέση με το Χριστό - Αλήθεια, με τον τυπικό και εθιμικό χριστιανισμό μας, και μέσα στις άλλεπάλληλες επιρροές των ιδεολογιών και της πλάνης του κόσμου, θύματα της λάμψης του επιφανειακά Χριστιανικού πολιτισμού μας, δεν έχουμε ουσιαστική, άμεση ανάγκη να γνωρίσουμε τον Χριστό, ίσως όπως δεν Τον είδαμε ποτέ· όπως τον είδαν οι Απόστολοί Του και οι ’γιοί μας! Να βρούμε τον αληθινό Χριστό, που άκόμη Τον αγνοούμε, γιατί περιοριστήκαμε σε μια επιπόλαιη σχέση μαζί Του, δε ζήσαμε τη ζωή Του, δε σηκώσαμε το Σταυρό Του, δεν άναστηθήκαμε μαζί Του... Ναι, όλος ο κόσμος έχει ανάγκη να γνωρίσει ή να ξαναγνωρίσει το Χριστό. Ο αγρός της ιεραποστολής περιμένει, απέραντος και έτοιμος για το θερισμό (Ίωάν. δ', 35).

6.Πεινούν και διψούν για Χριστό οι άγριοι και απολίτιστοι, οι άνθρωποι της ζούγκλας, οι ειδωλολάτρες, οι άθεοι και άπιστοι, οι αρνητές και αιρετικοί, οι ψευτοχριστιανοί και οι επιφανειακά χριστιανοί, πεινά και διψά και σήμερα για Χριστό ο κόσμος. Και αυτοί ακόμη, που μισώντας τον Χριστό και κλεισμένοι στον εγωισμό και την κακία τους πολεμουν τον Χριστό και με μανία επιδιώκουν να τον ξεριζώσουν από την καρδιά των ανθρώπων, χωρίς να το ξέρουν, αυτοί χρειάζονται περισσότερο από κάθε άλλο τον Χριστό, για να ελευθερωθούν από την εξουσία του Διαβόλου, σκοτεινά όργανα του οποίου έχουν δυστυχώς καταντήσει... Χριστό ζητά ο κόσμος ολόκληρος και σηκώνει τα χέρια σαν τον Μακεδόνα εκείνο, που είδε στο όραμά του ο Παύλος, να τον παρακαλεΐ λέγοντάς του: « Έλα στη Μακεδονία και βοήθησέ μας» (Πραξ. ιστ', 9-10).

Ποιός, όμως, μπορεί να προσφέρει στον κόσμο τον Χριστό, τον Ένα κι αληθινό, τον Χριστό που σώζει; Ποιός άλλος από την Ορθοδοξία; Μόνο αυτή έχει κρατήσει τον Χριστό ακέραιο και ανόθευτο, αναλλοίωτο και αληθινό, όπως Εκείνος φανερώθηκε στον κόσμο. Ποιά όμως Ορθοδοξία; Αυτή που γιορτάσαμε σήμερα, αυτή που ομολογήσαμε σήμερα και υποσχεθήκαμε πως είμαστε έτοιμοι για χάρη της να πεθάνουμε κιόλας. Η Ορθοδοξία, όπως την περιγράφει το «Συνοδικό», το πατερικό εκείνο κείμενο, που διαβάζεται σήμερα στις ορθόδοξες Εκκλησίες. Μέσα σ' αύτό δεν καταδικάζεται μόνο η εικονομαχία, αλλά και κάθε άλλη αίρεση και διαστρέβλωση της Αλήθειας του Χριστού, κάθε πλάνη γύρω άπό το Πρόσωπό Του. Η ορθόδοξη Ιεραποστολή, σ' οποιαδήποτε κατεύθυνση, είναι συνδεδεμένη αδιάσπαστα με αυτή την Όρθοδοξία. Γιατί μόνο αυτή σώζει και ελευθερώνει τον άνθρωπο και τον κόσμο, την κτίση ολόκληρη. Μόνο αυτή οδηγεί στη σωτηρία. Το Χριστιανισμό, λοιπόν, που γιορτάζουμε και τιμούμε σήμερα, περιμένει ο κόσμος στην αναζήτησή του, για να σωθεί. Αυτός ο Χριστιανισμός πρέπει να είναι το περιεχόμενο της Ιεραποστολικής μας μαρτυρίας.

Η συμφωνία μας με την Ορθοδοξία, που ομολογεί σήμερα η Εκκλησία μας, είναι το ουσιαστικότερο αίτημα των καιρών μας. Γιατί μόνο σαν φορείς της Ορθοδοξίας των Πατέρων μας θα μπορέσουμε να κάνουμε και μεις λυτρωτική ιεραποστολή, συνεχίζοντας τη δική τους ιεραποστολική μαρτυρία.

Γ. Μ.

ΠΗΓΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ