blog counter
Κοιτάξτε τα μάτια, κοιτάξτε τα πρόσωπα αυτών των Ρωμιών της Συρίας, αυτών των Ελληνοσύρων, αυτών των Ορθοδόξων Ελλήνων της Αντιοχείας. Κοιτάξτε τους γιατί είναι σαν τα αρνιά στο μαντρί που πάνε για σφάξιμο. Κοιτάξετε αυτούς τους Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς που σκοτώνονται από τους μουσουλμάνους χωρίς να έχουν καμία βοήθεια από πουθενά. Ας τους κοιτάξουμε όλοι μας. Εμείς που γράφουμε για τους αγίους, εμείς που γεμίσαμε το διαδίκτυο με Ορθόδοξα ιστολόγια για να γράφουμε για σταρετς, για Φιλοκαλίες και Γεροντικά κι άλλα διάφορα Πατερικά βιβλία, για αδιάλειπτες προσευχές με κομποσκοίνια, και πέστε μου τί όφελος έχουν όλα αυτά όταν οι ομόθρησκοι μας στη Συρία κάθε μέρα σφαγιάζονται και μαρτυρούν για το Χριστό και εμείς τους αγνοούμε; Ας τους κοιτάξουν οι ιερείς και οι αρχιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου και της Ελλάδος που εθελοτυφλούν και συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ας τους κοιτάξουμε όλοι μας και ας προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε, ο καθένας όπως μπορεί, για να φέρουμε στην επιφάνεια αυτή τη σύγχρονη γενοκτονία που συμβαίνει καθημερινά μπροστά στα μάτια μας, αλλά που για διάφορους λόγους τα δικά μας μέσα ενημέρωσης στην Κύπρο και στην Ελλάδα κρύβουν από το κόσμο. Ας απαιτήσουμε από από την Εκκλησία της Κύπρου και της Ελλάδος να σταματήσει τους στρουθοκαμηλισμούς και να συμπεριφερθεί όπως αρμόζει. Ας βάλουμε όλοι στη πράξη τα λόγια του Χριστού και όχι μόνο να τα γράφουμε ή να τα διαβάζουμε.
Ποιοι είναι λιπών αυτοί οι Ρωμιοί της Συρίας και του Λιβάνου που τόσοι λίγοι από εμάς γνωρίζουμε την ύπαρξη; Κατ’ αρχήν σε αντίθεση με αυτούς τους κοντόφθαλμους που νομίζουν ότι Έλληνες είναι αυτοί που ζουν μόνο μέσα στα σύνορα του Ελλαδικού Κράτους, θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας ότι ο Ελληνισμός ανθούσε πολύ πιο πέρα από τα σύγχρονα σύνορα της Ελλάδας. Αυτοί οι Ρωμιοί που ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας είναι κοινότητα με μακρά ελληνική κληρονομιά που χρονολογείται από την ίδρυση της Αντιοχείας το 323 π.Χ. από το Σέλευκο Νικάτορα και από τη περίοδο της κατάκτησης της Ασίας από το Μέγα Αλέξανδρο. Οι Ρωμιοί της Συρίας και του Λιβάνου είναι Έλληνες της Αντιόχειας και η πλειοψηφία από αυτούς κατάγονται από Έλληνες Μακεδόνες εποίκους και Έλληνες της βυζαντινής περιόδου.
Η Συρία αρχικά ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι είναι σήμερα και ονομαζόταν Μεγάλη Συρία. Η Μεγάλη Συρία συμπεριλάμβανε, εκτός από το Λίβανο, και την επαρχία της Αλεξανδρέττας. Καθώς η επαρχία της Αλεξανδρέττας ήταν τότε μέρος της Συρίας, οι Έλληνες δεν υπόκειντο στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. ‘Οταν η επαρχία της Αλεξανδρέττας προσαρτήθηκε από την Τουρκία το 1939, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες της Αντιοχείας μετανάστευσαν προς τη Συρία και το Λίβανο. Εκεί, βρήκαν άλλους Ρωμιούς της Εκκλησίας της Αντιοχείας που ζούσαν στην περιοχή από τα πανάρχαια χρόνια, που όμως είχαν χάσει την ελληνική γλώσσα και μιλούσαν πλέον μόνο αραβικά. Και αφού τ’ αραβικά είναι σήμερα η κοινή γλώσσα της Λεβαντίνης η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων της Αντιοχείας έγιναν μια αραβόφωνη χριστιανική κοινότητα αν και μερικοί μιλούν ακόμη και Ελληνικά αλλά και Τουρκικά.
Τί γίνεται όμως με το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας και πώς επέδρασε πάνω στους Ρωμιούς της περιοχής κατά την πρόσφατη ιστορία; Κατ’ αρχήν θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι μέχρι το 1897 ο Πατριάρχης Αντιοχείας ήταν Έλληνας στην καταγωγή και ελληνόφωνος. Με τη μεσολάβηση όμως της Ρωσίας η οποία ήθελε να έχει μια μεγαλύτερη επίδραση στη Μέση Ανατολή, ο Έλληνας Πατριάρχης (που ήταν Κύπριος στην καταγωγή) αναγκάστηκε να παραιτηθεί και στη θέση του εκλέχτηκε αραβόφωνος Πατριάρχης. Την περίοδο εκείνη ήταν σε έξαρση και ο αραβικός εθνικισμός ο οποίος φυσικά ως ιδέα εισήχθη από την Ευρώπη. Όταν η Συρία έγινε ανεξάρτητη χώρα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις και κυρίως το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ που κυβερνάει τη χώρα από το 1963, έθεσαν τον εθνικισμό και τον παναραβισμό ως προτεραιότητα για τη ενότητα της χώρας.
Η παρουσία, όμως, των Ρωμιών και του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου στη Δαμασκό (το οποίο είχε μετοικήσει εδώ και αιώνες από την Αντιοχεία) αποτελούσε μια ανωμαλία μέσα στο δόγμα του παναραβισμού αφού οι μουσουλμάνοι που ταύτισαν τον αραβισμό με το Ισλαμ τους θεωρούσαν ως ξένο στοιχείο . Έτσι, το Κόμμα Μπάαθ που κυβερνάει τη Συρία προθυμοποιήθηκε να προστατέψει τους Ρωμιούς από τους μουσουλμάνους, με αντάλλαγμα να ασπασθούν τον παναραβισμό. Και ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτός το στόχος; Η συνεργασία του Κόμματος Μπάαθ με τον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη Αντιοχείας φυσικά! Έτσι, εδώ και δεκαετίες βλέπουμε το Πατριαρχείο Αντιοχείας να ασπάζεται τον παναραβισμό και να προωθεί την ιδέα στους Ρωμιούς ότι δεν είναι Έλληνες στην καταγωγή, αλλά Άραβες.
Η προπαγάνδα αυτή του Πατριαρχείου Αντιοχείας ήταν πολύπλευρη αφού ίδρυσε στο Λίβανο τη Θεολογική Σχολή του Μπαλαμάντ από όπου αποφοίτησαν ιερείς και ιεράρχες οι οποίοι προωθούσαν τον αραβισμό στους πιστούς στις ενορίες και στις επισκοπές τους. Μάλιστα πολλοί Ρωμιοί διανοούμενοι συμμετείχαν ενεργά στην προώθηση του αραβισμού ανάμεσα στη κοινότητα των Ρωμιών με αντάλλαγμα την κυβερνητική εύνοια από τη Δαμασκό. Μάλιστα στο Λίβανο δημιουργήθηκε ανάμεσα στους Ρωμιούς και ένα κόμμα με το όνομα Συριακό Σοσιαλιστικό Εθνικιστικό Κόμμα το οποίο είχε ως στόχο την ένωση του Λιβάνου με τη Συριά που φυσικά πήρε σώμα και οστά από την Κυβέρνηση της Συρίας με την ευλογία του Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Σε συνεργασία με τους προέδρους της Συρίας, ο Πατριάρχης Αντιοχείας, ο σημερινός και οι προκάτοχοί του, έπαιξαν ένα βρόμικο παιχνίδι ενάντια στους Ρωμιούς της Συρίας και του Λιβάνου ξεπουλώντας την ελληνική εθνική τους συνείδηση και προσπαθώντας να τους πέσει ότι είναι Άραβες. Και επειδή η προπαγάνδα του αραβισμού ήταν μεθοδευμένη και μαζική, φαινομενικά, φαίνεται εκ των πραγμάτων ότι τα κατάφερε σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον στη Συρία. Ετσί, εδώ και πολλές δεκαετίες οι Ρωμιοί της Συρίας και του Λιβάνου αποκόπηκαν και απομονώθηκαν από τους υπόλοιπους Έλληνες συστηματικά και στοχευμένα από το ίδιο τους το Πατριαρχείο με στόχο να τους αραβοποιήσει.
Το Πατριαρχείο Αντιοχείας για δεκαετίες τώρα προπαγάνδιζε στο ποίμνιό του ότι ήταν άραβες. Και μπορεί όλα να φαίνονταν μια χαρά, και ότι η συνεργασία του Πατριαρχείου Αντιοχείας με το Κόμμα Μπάαθ να είχε φέρει τα ποθούμενα αποτελέσματα, όμως οι μουσουλμάνοι δεν πίστεψαν ποτέ ότι οι Ρωμιοί ήταν πραγματικά άραβες αφού τους μισούσαν και ήθελαν να τους εξοντωνόσουν από τη χώρα. Μέχρι και πριν ένα χρόνο έβρισκαν εμπόδιο τη κυβέρνηση Άσαντ και το Κομμα Μπαάθ στην εξολόθρευση των Ρωμιών με αντάλλαγμα την υποστήριξή τους. Να, όμως που σήμερα το καθεστώς Άσαντ έχει χάσει τον έλεγχο της χώρας και απειλείται με κατάρρευση. Οι μουσουλμάνοι έχουν βγάλει το μένος τους πάνω στους Ρωμιούς και τους Αλεβίτες οι οποίοι υποστήριζαν το κοσμικό καθεστώς του Άσαντ. Καθημερινά οι Ρωμιοί ομόθρησκοί μας εξοντώνονται από τους μουσουλμάνους, ενώ ο παναραβισμός του Πατρειαρχείου Αντιοχείας το μόνο που φαίνεται ότι κατάφερε τελικά είναι να απομονώσει το ποίμνιό του από τον υπόλοιπο ελληνισμό και να το οδηγήσει σαν σφαχτάρι στους Μουσουλμάνους.
Μέσα σε ένα χρόνο όπου ο Άσαντ έχασε τον έλεγχο της Συρίας, έχασε ταυτόχρονα και το Πατριαρχείο Αντιοχείας τον έλενχο πάνω στους πιστούς του. Ο αραβισμός είναι πλέον μια νεκρή ιδέα, αλλά μετά από αυτό, ήρθε στην επιφάνεια και μια απρόσμενη αλήθεια. Και η αλήθεια αυτή είναι ότι παρ’ όλες τις κοινές προσπάθειες Άσαντ και Εκκλησίας, η μάζα των Ρωμιών δεν ταυτίστηκε με τον αραβισμό, πρώτα -πρώτα επειδή η λέξη Ρουμ που σημαίνει Ρωμιός στ’ αραβικά, είναι συνώνυμη με τη λέξη Έλληνας, και δεύτερον, επειδή ο αραβισμός είναι στενά συνδεδεμένους με τη θρησκεία του ισλάμ.
Σήμερα, που το Πατριαρχείο Αντιοχείας δεν μπορεί πλέον να τους ελέγξει, οι Ρωμιοί της Συρίας, αλλά πρωτίστως αυτοί του Λιβάνου, προσπαθούν να ξαναπάρουν πίσω τις ελληνικές τους ρίζες, δημιουργώντας κοινοποιήσεις με στόχο να αποβάλουν από πάνω τους τόσα χρόνια αραβικής προπαγάνδας και να ενσωματωθούν πνευματικά με τους Έλληνες της Ελλάδος και της Κύπρου. Στο Λίβανο προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Ελληνορθόδοξο Κόμμα, με στόχο την διδασκαλία της ελληνικής ιστορίας και ελληνικής ταυτότητας των Ρωμιών, με προσπάθεια να αναβιώσουν την Ελληνική γλώσσα. Έγραψαν για βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση στο Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το ΛΑΟΣ του Καραντζαφέρη, αλλά δεν πήραν καμία απάντηση από αυτά τα δυο κόμματα που κατά τα άλλα «αγαπούν» τον ελληνισμό.
Εμείς σαν Έλληνες οφείλουμε να τους βοηθήσουμε όσο μπορούμε πρώτα-πρώτα για να μην σφαγιαστούν όλοι τους από τους μουσουλμάνους, και δεύτερον για να πάρουν πίσω την ελληνική τους ταυτότητα.
Ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων (δηλ. της Κρήτης) για τις διώξεις κατά χριστιανών στον ισλαμικό κόσμο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες, μα και όλοι οι άνθρωποι που έχουν πρόσβαση σε μέσα ενημέρωσης, πληροφορούμαστε διαρκώς αυξανόμενα κρούσματα θρησκευτικής βίας, που καταλήγουν στο βασανισμό, τη θανάτωση ή τον αναγκαστικό εκπατρισμό συνανθρώπων μας, που μεταστρέφονται από το Ισλάμ στο χριστιανισμό.
Οι πράξεις αυτές θυμίζουν σκοτεινές εποχές του παρελθόντος, που όλοι ελπίζαμε ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Επίσης, πέρα από τις τρομακτικές κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες για τις κοινωνίες, όπου διαπράττονται, έχουν και εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην εικόνα των κρατών που τις υποθάλπουν ή τις διαπράττουν, καθώς και στην εικόνα του πολιτισμού και της θρησκείας τους, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, έχει υποστεί αμέτρητες φορές τη βία των διώξεων. Με φρίκη θυμόμαστε τα μαρτύρια των ορθοδόξων μαρτύρων της τουρκοκρατίας, που δυστυχώς μοιάζουν πάρα πολύ με τα σημερινά γεγονότα που προαναφέραμε. Αλλά ακόμη και στον 20ό αιώνα, χιλιάδες μάρτυρες, ιδίως σε αντιχριστιανικά καθεστώτα, έχουν προσφέρει τη ζωή τους από αγάπη προς το Χριστό και κοσμούν με τον ηρωισμό και το αίμα τους το αγιολόγιο της Ορθοδοξίας.
Εξάλλου, και ο Ιδρυτής και μόνος Αρχηγός της Εκκλησίας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, πρόσφερε τη ζωή Του ως αθώο θύμα, για να ενώσει το ανθρώπινο γένος με το Θεό. Μας έδειξε έτσι το δρόμο και μας έδωσε το παράδειγμα της αγάπης και της θυσίας.
Γι’ αυτούς τους λόγους, επιθυμούμε να μιλήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας και να πούμε στους αδελφούς μας χριστιανούς, που υποφέρουν για την πίστη τους:
Αδελφοί χριστιανοί, έχετε θάρρος. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο πρώτος Μάρτυρας, σας ενδυναμώνει για να αντέξετε την ανθρώπινη βία, να παραμείνετε κοντά Του και να λάβετε το φωτεινό και άφθαρτο στεφάνι της βασιλείας Του. Προσευχόμαστε για σας. Εκείνος άλλωστε είπε:
«Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους», «όποιος υπομείνει μέχρι τέλους, αυτός θα σωθεί», «όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω κι εγώ μπροστά στον Πατέρα μου τον εν ουρανοίς», και «μη φοβάστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δε μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή», «δε θα χαθεί ούτε μια τρίχα από το κεφάλι σας» (βλ. Ματθ. 10, 16-36. Λουκ. 21, 12-19).
Παρακαλούμε επίσης τους διεθνείς ανθρωπιστικούς και ειρηνευτικούς φορείς να παρέμβουν, κατά το δυνατόν, ώστε να ανακοπεί η παράλογη αυτή αιματοχυσία, πριν εξελιχθεί σε μία ακόμη αθεράπευτη πληγή στο σώμα της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα των πολύπαθων λαών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.
Τέλος, καλούμε τους πολίτες και τις χώρες, που διαπράττουν ή ανέχονται αυτές τις πράξεις, να αναλογιστούν ότι ο Θεός είναι Θεός της Αγάπης και δεν επιθυμεί το θάνατο των δημιουργημάτων Του (μόνο τη σωτηρία τους), ούτε ευαρεστείται με το ανθρώπινο αίμα. Τους καλούμε να μιμηθούν το παράδειγμα του αγίου Λογγίνου (του αρχηγού της ρωμαϊκής φρουράς που σταύρωσε τον Ιησού Χριστό), που, βλέποντας το σκότος και το σεισμό κατά τη σταύρωση, διακήρυξε τη θεότητα του Χριστού (Ματθ. 24, 57. Μάρκ. 15, 39), έγινε χριστιανός και αξιώθηκε την αγιότητα. Αλλά και το παράδειγμα του αγίου Ερμογένη (του ηγεμόνα που βασάνισε τον άγιο Μηνά τον Καλλικέλαδο), του αγίου εκατόνταρχου Πορφυρίωνα (δεσμοφύλακα της αγίας Αικατερίνης), των αγίων Στρατόνικου, Κοδράτου και Ακάκιου (βασανιστών των αγίων μαρτύρων Παύλου και Ιουλιανής, 270 μ.Χ.) και πλήθος άλλων, που, βλέποντας τη γενναιότητα και την αγάπη των μαρτύρων, βρήκαν την ειρήνη στην καρδιά τους, μετανόησαν, άνοιξαν την αγκαλιά τους προς το Χριστό και Του πρόσφεραν τη ζωή τους, κερδίζοντας την αιωνιότητα.
Από: http://theologoi-kritis.sch.gr/
Religious perscutions of Christians in the world of Islam
ΑπάντησηΔιαγραφήPancretan Association of Theologians
In recent years both the Greek people - but also all those who have access to information media - are being frequently informed of the constantly increasing incidents of religious violence which result in the torture, the killing, or the compulsory expulsion of those fellow-men who convert to Christianity from Islam.
Acts such as these are reminiscent of the dark eras of the past, which all of us had hoped were long gone, never to return again. Unfortunately, apart from all the horrific social and psychological consequences for the societies upon which they are being inflicted, there are also exceptionally negative repercussions on the image of those countries that commit and foster such acts, including the image of their civilization and their religion, in the eyes of the whole world.
During the entire length of Her history, the Orthodox Church has suffered the violence of persecutions innumerable times. With horror we recall the atrocious martyrdoms of Orthodox martyrs during Greece’s 400 years of Turkish occupation, which are unfortunately very similar to the aforementioned current events. Even during the 20th century, there have been thousands of martyrs – especially in anti-Christian regimes – who have given their lives out of love for Christ and have adorned Orthodoxy’s Book of Saints with their heroism and offering of their life-blood.
It should be noted, that very Founder and only Head of the Church – the God-Man Jesus Christ Himself – had laid down His life as an innocent victim, in order to unite the human race with God. He had thus shown us the path that we should follow, with His paradigm of love and sacrifice.
It is for these reasons that we wish to speak from the depths of our hearts and say the following to our Christian brethren who are suffering for their faith:
Christian brethren, have courage. The Lord Jesus Christ, the first Martyr, will give you strength to withstand human violence, to remain with Him and receive the bright and incorruptible crown of His kingdom. We are praying for you. Besides, it was He Who had said:
“I send you forth like sheep among wolves”; “whoever stands fast to the end, he shall be saved”; “whosoever confesses Me before people, I shall also confess them before My Father in heaven” and “fear not those who kill the body but who cannot kill the soul” and “not one hair from your head shall be lost” (Matth. 10:16-36, Luke 21:12-19).
We also wish to ask the international humanitarian and pacifist groups to intervene as much as they can, in order to avert this senseless bloodbath, before it evolves into one more incurable plague upon the corpus of mankind, and especially upon the long-suffering peoples of the so-called “third world” countries.
Finally, we call upon the citizens and the lands where these acts are being committed, to contemplate that God is the God of Love, Who does not desire the death of His creations (only their salvation), nor is He pleased with the shedding of human blood. We ask them to emulate the example of saint Longinus (the head of the Roman garrison that had crucified Jesus Christ), who, upon seeing the darkness and the earthquake that occurred during the Crucifixion, unhesitatingly confessed the divinity of Christ (Matth. 24:57, Mark 15:39), himself became a Christian and was bestowed with sainthood. Then there are also the examples of saint Hermogenis (the potentate who had tortured saint Menas the Sweet-voiced), also the blessed centurion Porphyrion (Saint Catherine’s jailer), the saints Stratonikos, Codratos and Acacios (who had tortured the holy martyrs Paul and Juliana in 270 A.D.) and a host of others who, upon witnessing the bravery and love of those being martyred, found peace in their own hearts, repented, opened their hearts to Christ and even offered their own lives, thus gaining eternity for themselves.
From: http://theologoi-kritis.sch.gr/