Η ιεραποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Άπω Ανατολή

blog counter

 

του Σεβασμ. Μητροπολίτου πρώην Κορέας π. Σωτηρίου*

Από τους πρώτους χρόνους της ιδρύσεως της Αρχιεπισκοπής της Νέας Ρώμης, της πόλεως του Κωνσταντίνου, οι εκάστοτε Αρχιεπίσκοποι, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, παρ’ όλα τα σοβαρά γνωστά προβλήματα που αντιμετώπιζαν στην Αρχιεπισκοπή των, με ζωηρό ενδιαφέρον δραστηριοποιήθηκαν στην μετάδοσι της χριστιανικής πίστεως σε ειδωλολατρικούς λαούς, που ζούσαν εντός των συνόρων της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και εκτός αυτής. Ακόμη και από τον τόπον της εξορίας του ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καθοδηγούσε αφοσιωμένους σ’ αυτόν ιερείς και Μοναχούς στο ιεραποστολικό έργο των στην Φοινίκη και αλλού.

Έτσι, πλείστες βαρβαρικές φυλές στην απέραντη Βυζαντινή Αυτοκρατορία «προσετέθησαν τη Εκκλησία».

Αυτή η ιεραποστολική προσπάθεια της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας συνεχίσθηκε καθ’ όλους τους επόμενους αιώνες.

Ποιος δεν γνωρίζει την μεγάλη ιεραποστολική προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επί Πατριαρχίας του ονομαστού Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, για τονεκχριστιανισμό των διαφόρων σλαβικών φυλών.

Σ’ αυτή την γραμμή πορεύεται και επί των ημερών μας η φιλόστοργη Μητέρα μας, η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της ένδοξης Βασιλίδοςτων Πόλεων.  Παρ’ όλα τα μεγάλα εμπόδια που προβάλλονται καθημερινά στην μαρτυρική πορεία της μένει πιστή στην εντολή που έδωσε ο Αναστάς Κύριος την ημέρα της Αναλήψεώς Του: «Έσεσθέ μοιμάρτυρες έως εσχάτου της γης». (Πραξ. α, 8).

Δεν θα αναφερθώ σε άλλες ιεραποστολικές προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας.  Θα περιορισθώ μόνον στο ιεραποστολικό έργο που επιτελεί στην Άπω Ανατολή, στο ανατολικότεροτμήμα της Ασίας.

 Πέρυσι τον Ιούνιο γιορτάσαμε στην Κορέα, με την παρουσία τουΠαναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, μία ευλογημένη επέτειο τα «ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣΜΕΡΙΜΝΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣΥΠΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ». Ο Ορθόδοξος Κλήρος και λαός με δοξολογίες, Θ. Λειτουργίες εδόξασαν τον Θεό για τις ευλογίες Του που απήλαυσαν κατά τα 50 αυτά χρόνια 1955-2005, και με ποικίλους τρόπους εξεδήλωσαν στον Πνευματικό μας Πατέρα τον Πατριάρχη μας την ευγνωμοσύνη τους για τη θερμή αγάπη και το ενδιαφέρον τόσον του Ιδίου όσον και των αοιδίμων προκατόχων Του, για την επιβίωσι της μαρτυρικής Εκκλησίας των, αλλά και την περαιτέρωανάπτυξί της στην Κορεατική χερσόνησο.

 Στο σημείο αυτό θα ήθελα εν συντομία να αναφέρω πως ξεκίνησε η Ορθοδοξία στην Κορέα και σε τι κατάστασι βρισκόνταν οι ΟρθόδοξοιΚορεάτες, όταν την διαποίμανσί των ζήτησαν να αναλάβη το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας.

 Στις αρχές του 20ου αιώνα υπηρετούσαν στην πρωτεύουσα της Κορέας Σεούλ μερικές δεκάδες Ρώσων αξιωματικών, οι οποίοι είχανκληθή από τον τότε Κορεάτη βασιλέα για την εκπαίδευσι του Κορεατικού στρατού.  Επίσης ζούσαν εκεί και μερικοί Κορεάτες που είχαν μεταβήστην γειτονική τους Ρωσία για εκμάθησι της ρωσσικής γλώσσης και εκεί είχαν γνωρίσει την Ορθοδοξία και είχαν βαπτισθή Ορθόδοξοι.  Αυτοί χρησίμευαν ως διερμηνείς των Ρώσων αξιωματικών και άλλων Ρώσων αξιωματούχων.  Με ενέργειες του Ρώσου Προξένου στη Σεούλ, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ζήτησε από την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας την αποστολή Ιερέως για να εξυπηρετή τις λειτουργικές και ποιμαντικές ανάγκες των διαβιούντων στην Σεούλ Ορθοδόξων.

 Ο πρώτος Ρώσος Ιερεύς, Αρχιμανδρίτης Χρύσανθος Σεχτκόφσκυέφθασε στην Σεούλ τον Ιανουάριο του 1900.  Την πρώτη του Θ. Λειτουργία ετέλεσε σε ευρύχωρο δωμάτιο του Ρωσικού Προξενείου, διαμορφωμένο σε Παρεκκλήσιο, και το έτος 1903 άρχισε να χρησιμοποιήως ναό μία αίθουσα που προόριζε για Σχολείο, με την προοπτική αργότερα να έκτιζε ωραίον ευρύχωρο Ρωσικό ναό.  Δυστυχώς ο ναός αυτός, του οποίου τα αρχιτεκτονικά σχέδια είδαμε σε Ρωσική έκθεσι στη Σεούλ, ουδέποτε εκτίσθη λόγω του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου το 1904, κατά τον οποίον οι Ιάπωνες απήλασαν τον Αρχιμανδρίτην Χρύσανθον και οι οποίοι τελικά κράτησαν υπό κατοχήν την Κορέαν μέχρι το 1945, που νικήθηκαν από τους συμμάχους.

 Εν τω μεταξύ συνέβη το 1917 η μπολσεβικική Επανάστασι καιδιεκόπησαν οι σχέσεις της Ρωσικής Εκκλησίας με τους Ορθοδόξους της Σεούλ.  Μέχρι το 1949, που εγκατέλειψε την Κορέα και ο τελευταίος Ρώσος Ιερεύς, το μικρό ποίμνιο της Σεούλ εξυπηρετείτο από φυγάδες Ρώσους Ιερείς, υπαγομένους στον Ορθόδοξο Ρώσσο Αρχιεπίσκοπο του Τόκυο της Ιαπωνίας.  Οι Ρώσοι είχαν χειροτονήσει κατά καιρούς και τρεις Κορεάτες Ιερείς που τους βοηθούσαν στο έργο των.

 Όταν ελευθερώθηκε η Κορέα από τους Ιάπωνες με την λήξιν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προέκυψε οξύτατον πρόβλημα με την ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας.  Επειδή κατά την ιαπωνικήν κατοχήν 1910-1945 η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου Σεούλ είχεν υπαχθή στον Αρχιεπίσκοπο Τόκυο, χαρακτηρίσθηκε κατοχική και την διεκδικούσε το Κορεατικό Κράτος.  Κοντά στα άλλα δεινά ξέσπασε και ο γνωστός στους παλαιοτέρους Κορεατικός πόλεμος, κατά τον οποίον εισέβαλαν οι Βόρειοι Κομμουνιστές στην Σεούλ συνέλαβαν και εξαφάνισαν τον Κορεάτη Ιερέα π. Αλεξέϊ Κιμ και κατέστρεψαν τον μοναδικόν Ορθόδοξον ναόν.  Οι Ορθόδοξοι Κορεάτες της Σεούλ, μαζί με τους άλλους συμπολίτες τους,κατέφυγαν στο Πουσάν, την νοτιότερη πόλι, για να σωθούν από τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Βορείων.

 Με την λήξι του Κορεατικού πολέμου το 1953 ο Αρχιμανδρίτης Ανδρέας Χαλκιόπουλος, Ιερεύς του ΕΚ.Σ.Ε. με την βοήθεια και την συνδρομή των Ελλήνων Αξιωματικών και Οπλιτών του ΕΚΣΕ,επεσκεύασε τον κατεστραμμένον ναόν του Αγίου Νικολάου, περισυνέλεξετο διεσκορπισμένο μικρό ποίμνιο, το βοήθησε με τρόφιμα και ρουχισμό να επιβιώση, μερίμνησε για την εκλογή από την Εκκλ. Κοινότητα και την χειροτονία Κορεάτου Ιερέως τον Ιανουάριο του 1954, του π. ΒόριδοςΜουν.

 Με την αναχώρησι του ΕΚ.Σ.Ε. και του Στρατιωτικού Ιερέα του από την Κορέα ο αείμνηστος τώρα π. Βόρις, τον οποίον πρόλαβα να γνωρίσω το 1975, διότι λίγο αργότερα ανεπαύθη εκ των κόπων αυτού, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέσι.  Το Κορεατικό Κράτος συνέχιζε να απαιτή την εκκλησιαστική περιουσία.  Με την Εκκλησία της Ρωσίας οι σχέσεις είχαν διακοπή από το έτος 1921.  Με τον Αρχιεπίσκοπο Τόκυο, μετά από τα μαρτύρια που είχεν τραβήξει ο κορεατικός λαός κατά την Ιαπωνική κατοχή, κανένας Κορεάτης δεν ήθελε να έχη οποιαδήποτε σχέσι.  Έτσι η καθημαγμένη Ορθόδοξη Κοινότητα του Αγ. Νικολάου της Σεούλ έμενε απομονωμένη από τον άλλον Ορθόδοξο κόσμο, απροστάτευτη, αβοήθητη χωρίς να ανήκει σε καμμία Ορθόδοξη εκκλησιαστική δικαιοδοσία υπόΕπίσκοπον.  Υπ’ αυτές τις συνθήκες εστράφη προς την Μητέρα Εκκλησία «ως το απογεγαλακτισμένον επί την μητέρα αυτού» κατά τον ψαλμωδόν(Ψαλμ. 130,3).  Με ομόφωνο απόφασι, της Γενικής Συνελεύσεως της Ορθοδόξου Κοινότητος Αγ. Νικολάου Σεούλ την ημέραν των Χριστουγέννων του 1955 εζήτησαν την υπαγωγή των στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.  Παρ’ όλα τα δεινά που είχαν πλήξει το έτος εκείνο την εκεί ομογένεια, η στοργική Μητέρα όχι μόνον τηςρωμιωσύνης αλλά των ανά τον κόσμον Ορθοδόξων άπλωσε τα στοργικά φτερά της και σκέπασε με στοργή τα κατατρεγμένα τέκνα της «Χώρας τηςΠρωϊνής Γαλήνης» ως η όρνις περιθάλπει τα νοσσία αυτής».

 Από τότε αρχίζει η Άνοιξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στην Κορέα.

 Το Πατριαρχείο μας στέλλει στην Κορέα δραστηρίους Ιεράρχες του, τον αείμνηστον Αρχιεπίσκοπον Θυατείρων και Μεγάλης ΒρετανίαςΑθηναγόραν και αργότερα τον επίσης αείμνηστον πλέον ΑρχιεπίσκοπονΒορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβον οι οποίοι έσκυψαν με πατρικό ενδιαφέρον στα προβλήματα των πιστών και ανεπτέρωσαν το καταβεβλημένο ηθικό τους.  Αισθάνθησαν πλέον ότι δεν ήσαν ορφανοί. Ανανεώθηκαν οι ελπίδες τους.  Το πρόβλημα της εκκλησιαστικής περιουσίας ελύθη με ευνοϊκή απόφασι των Δικαστηρίων και κατοχυρώθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία και την αξιοποίησε. Το 1968 κτίζεται μεγάλος βυζαντινού ρυθμού, μετά τρούλλου, ναός προς τιμήν του Αγ. Νικολάου, σε νέα τοποθεσία, πάνω σε λόφο του Μάπο Κουτης Σεούλ, περίβλεπτος από παντού.  Αποστέλλεται ευσεβής κορεάτηςνέος στην Θεολογική Σχολή Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, ο οποίος μετά την αποφοίτησίν χειροτονήθηκε Ιερεύς.  Είναι ο π. Δανιήλ Να, τον οποίον η Α.Θ. Παναγιότης κατά την περυσινήν επίσκεψίν Του στην Κορέαετίμησε με το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου.

 Από το έτος 1970 που το Σεπτόν Πατριαρχείο μας ανέθεσε την ποιμαντική ευθύνη της Ορθοδόξου Κοινότητος της Κορέας, καθώς και της Ιαπωνίας και Ινδίας στον Σεβ. Μητροπολίτη, της νεοσυσταθείσης τότε Μητροπόλεως Νέας Ζηλανδίας κ. Διονύσιο, νυν Προύσης, του οποίου προ ημερών γιορτάσαμε στο Wellington τα 90 του χρόνια, η παρουσίαΠοιμενάρχου, Εκπροσώπου της Μητρός Εκκλησίας στην Κορέα ήταν πολύ συχνή.  Η γεωγραφική απόστασι της Σεούλ από το Wellington είναι όση και από εδώ, την Πόλι.  Οι ώρες συνεχούς απευθείας πτήσεως, της πιο σύντομης σήμερα, φθάνουν τις 11.  Παλαιότερα όμως έπρεπε κανείς να ταξιδέψη από το Wellington μέσω Σιγκαπούρης για Σεούλ με σύνολονωρών πτήσεων 18 εκτός της αναμονής στο ενδιάμεσο αεροδρόμιο.  Παρ’ όλα αυτά ο Έξαρχος Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν χρονιές που πήγαινε στην Κορέα και δύο φορές, μέσα στον ίδιο χρόνο, για χειροτονίες κληρικών, εγκαίνια ναών και τόσες άλλες ποιμαντικές δραστηριότητες.  Γέννημα της ιστορικής πόλεωςΧαλκηδόνος, την γνωστής ανά τα πέρατα της Οικουμένης, γαλουχημένος με τα νάματα της Ορθοδόξου πίστεως και εφοδιασμένος με την θεολογική, ηθική, και πνευματική κατάρτισι της παλαίφατης Θεολογικής Σχολής Χάλκης, κυριολεκτικώς ώργωσε την Κορεατική Χερσόνησο, επί 33 χρόνια από το βορειότερο ακριτικό χωριό του Παλαγκλί μέχρι την νοτιότερη πόλι του Πουσάν.  Πάντοτε, δε, σύμφωνα μα τις οδηγίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου.  Είχε πάντα την συνείδησι ότι στην Κορέα δεν ήταν κυριάρχης Μητροπολίτης, αλλά Έξαρχος, εντολοδόχος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από τον Οποίον πάντοτε ζητούσε έγκρισινγια κάθε χειροτονία η εγκαίνια ναού η για νέα ιεραποστολικά ανοίγματα στην Εξαρχία του.

 Αλλά το σεπτόν Κέντρον της Ορθοδοξίας δεν περιοριζόνταν, όλα αυτά τα χρόνια, να ποιμάνη την Κορέα μόνον δια των Εξάρχων Ιεραρχών του, που αναφέραμε.  Το ίδιο στην αδιάκοπη μέριμνά του για τηνεπέκτασι της ιεραποστολής στην Άπω Ανατολή προ 20 ακριβώς ετών, το 1986 προέβη σε τρεις ιστορικές αποφάσεις :

1η.  Η διεύρυνσις της Συνοδικής Επιτροπής επί των εν τω ΕξωτερικώΕπαρχιών του Θρόνου και σε Επιτροπή επί της Ορθοδόξου Ιεραποστολής, η οποία έκτοτε λειτουργεί ως τοιαύτη, εδώ στο Φανάρι επί 20ετιαν με λίαν ευεργετικά αποτελέσματα για την ιεραποστολήν σε Ανατολή και Δύσι.

2η απόφασις η ίδρυσις του Πατριαρχικού Ιδρύματος Ορθοδόξου Ιεραποστολής Άπω Ανατολής, με έδραν τας Αθήνας, δια Προεδρικού Διατάγματος. Το 11μελες Διοικητικό του Συμβούλιο διορίζεται υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και σκοπός του είναι δια ποικίλων ενεργειών να ενισχύη οικονομικώς και δι’άλλων μέσων το ιεραποστολικό έργο που διεξάγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις χώρες της Άπω Ανατολής.

 Το Ίδρυμα αυτό σε συνεργασία και με άλλους ιεραποστολικούς Οργανισμούς και άλλους φορείς, εν αναφορά πάντοτε προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και υπό τον έλεγχον του Υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδος δια την χρηστήν διαχείρισιν των εσόδων στηρίζει και ενισχύει τις Ιεραποστολικές Εκκλησίες της Άπω Ανατολής για να ανταποκριθούν στον προορισμόν τους.  Περιττόν να αναφέρω ότι τα μέλη του Δ.Σ. του Ιδρύματος προσφέρουν τις υπηρεσίες των αφιλοκερδώς ενισχύοντας και εξ ιδίων των το Ίδρυμα.

Η 3η απόφασις ήταν και πάλιν το ίδιο έτος η ίδρυσις υπό του σεπτού Πατριαρχείου μας του Ιεραποστολικού Οργανισμού «Orthodox EasternMission» με έδρα την Σεούλ.  Ανεγνωρίσθη ως Ίδρυμα και από τις Κορεατικές Αρχές για να διευκολύνεται στις δραστηριότητές του τόσον εντός της χώρας όσον και εκτός.  Σκοπός του η συστηματικοτέραοργάνωσις της Ιεραποστολής στην Κορέα και η επέκτασίς της και σε άλλες χώρες της Ανατολής.  Έτσι με την συμπαράστασι και καθοδήγησιπάντοτε του Οικουμενικού Πατριαρχείου ιδρύθηκαν Ορθόδοξες ιεραποστολικές Εκκλησίες στο Χονγκ Κονγκ, στις Φιλιππίνες Νήσους, στην Σιγκαπούρη, Ινδονησία και ενισχύθηκε το έργο που είχε αρχίσει στην Ινδία ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Ανθίδης από το έτος 1980.

 Στο Θεολογικό Σεμινάριο της Σεούλ εκπαιδεύτηκαν από ΔρεςΘεολογίας και Κληρικούς γηγενείς Ασιάτες οι οποίοι μετά την χειροτονία των απεστάλησαν στις πατρίδες των, όπου υπηρετούν τις τοπικές Εκκλησίες των ως Ιερείς.

 Μετά 10 ετών έντονη δραστηριότητα του Orthodox Eastern Missionσε 7 χώρες της Ασίας το Πατριαρχείον μας έκρινε ότι δημιουργήθηκαν πλέον οι ευνοϊκές συνθήκες για την δημιουργίαν Ιερών Μητροπόλεων και την κατάργησιν του Ο.Ε.Μ.  Έτσι με απόφασιν της Αγίας και Ιεράς Συνόδου προτάσει της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου ιδρύθηκαν το έτος 1996 η Ι. Μητρόπολις Χονγκ Κονγκ και Ν.Α. Ασίας στην οποίαν υπήχθησαν οι Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη, Ινδονησία, Ινδία και Ταϋλάνδη, και το 2004 η Ιερά Μητρόπολις Κορέας, στην οποία υπήχθη εξαρχικώς η Ιαπωνία.

 Το ιεραποστολικό έργο στην Αν. Ασία, όπου διαβιούν περί τα 2.800.000.000 κάτοικοι μη Χριστιανοί είναι πολύ δύσκολο.  Παρά ταύτα η θερμή συμπαράστασι της Μητρός Εκκλησίας και το προσωπικόνζωηρόν ενδιαφέρον του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου και η έμπρακτη αγάπη πολλών Κληρικών και λαϊκών ανδρών και γυναικών συμβάλλουν, του Κυρίου συνεργούντος, στο να παραμερίζονται οι ογκόλιθοι των εμποδίων και να ανοίγη ο δρόμος για την σπορά του ευαγγελικού λόγου στις καρδιές που τον λαχταρούν.

 Ανέφερα προηγουμένως το προσωπικόν ζωηρόν ενδιαφέρον τουΠαναγιωτάτου Πατριάρχου μας για την Ιεραποστολή.  Αυτό το ενδιαφέρον Του δεν περιορίζεται στα όσα προηγουμένως ανεφέρθησαν. Μέσα σε 10 χρόνια από το 1995-2005 τρεις φορές διέσχισε ολόκληρη την Ασιατική ήπειρο και έφθασε μέχρι την Κορέα για να επικοινωνήση με τους Ιερείς μας, με τους πιστούς όλων των Ενοριών μας, ακόμη και με τα μικρά παιδιά, να δεχθή τις εκδηλώσεις σεβασμού, τιμής και αγάπης στα 60 Γενέθλιά Του, να τελέση Θυρανοίξια και Εγκαίνια Ιερών Ναών, και Φιλανθρωπικού Ιδρύματος, να λειτουργήση και να κοινωνήση ο Ίδιος όλους τους πιστούς, να οικοδομήση τις ψυχές των πιστών με τους μεστούς νοημάτων εμπνευσμένους λόγους Του και ακόμη με τις επισκέψεις στους κατά καιρούς Προέδρους της χώρας να επιτύχη την αναγνώρισιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κορέα ως Νομικό Πρόσωπο, ένα σοβαρό θέμα που επί χρόνια δεν εύρισκε την λύσι του.

----------------

* Ομιλία σε εκδήλωση της Βραδινής Συντροφιάς Νέων στη Μυτιλήνη, στις 30 Ιουνίου 2006.