blog counter
.
Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου
Προκειμένου να παρουσιάσουμε τα βασικά σημεία του Ιεραποστολικού οράματος του Οικουμενικού Πατριάρχη για την ‘Απω Ανατολή θα χρησιμοποιήσουμε δύο κείμενα.
Α.Την ομιλία της ΑΘΠ κατά την χειροτονία του πρώτου Μητροπολίτου Χόνγκ-Κόνγκ κ.κ.Νικήτα.(ΚΕΙΜΕΝΟ Α-Περιοδικό Ορθοδοξία περίοδος Β,έτος Γ ,τεύχος Δ)
Β.Την Ομιλία της ΑΘΠ στην δεξίωση που ακολούθησε την χειροτονία του Μητροπολίτου κ.κ.Νεκταρίου.(ΚΕΙΜΕΝΟ –Β-Ιστοσελίδα Οικουμενικού Πατριαρχείου)
Σύντομα ιστορικά στοιχεία.
Η Μητρόπολη Χόνγκ-Κόνγκ ιδρύθηκε από την Ιερά Μείζονα Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ,τον Νοέμβριο του 1996.Με το διοικητικό της κέντρο και την έδρα της στην πόλη Χόνγκ-Κόνγκ ,έχει εκκλησιαστική δικαιοδοσία πάνω στις Ασιατικές χώρες Κίνα,Μακάο ,Ταιβάν,Φιλιππίνες ,το Βιετνάμ ,την Καμπότζη,Ταιλάνδη ,Λάος ,Βιετνάμ ,Μογγολία και Μυανμάρ καθώς και τις περιοχές-χώρες Σιγκαπούρη,Ινδομησία,Μαλαισία ,το Μπρουνέι,το Τιμόρ,τις Μαλδιβες,το Μπαγκλαντές ,το Νεπάλ ,την Ινδίαν,το Πακιστάν,την Σρί Λάνκα και το Αφγανιστάν (που σήμερα υπάγονται στην νεοσύστατη Μητρόπολη Σιγκαπούρης).
Προηγουμένως και για αρκετά χρόνια ,μια μικρή ομάδα αφοσιωμένων ευσεβών Ορθοδόξων Χριστιανών ,διατήρησε άσβεστη την φλόγα της Ορθοδοξίας στο Χόνγκ-Κόνγκ.Ενώ οι ακολουθίες με ιερέα ήταν σπάνιες ,συνέχισαν να βιώνουν την αρχαία έκφραση του Ορθόδοξου Χριστιανισμού στην Ανατολή.Μιά αντιπροσωπεία ,που εκπροσωπούσε την Ορθόδοξη κοινότητα του Αγίου Λουκά ,προσέγγισε τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο,με το αίτημα να αποκτήσει η κοινότητα αυτή,ένα μόνιμο ιερέα ,ο οποίος θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες των πιστών και να γνωρίσει τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.Το αίτημα αυτό έπεσε στην ανοιχτή αγκαλιά της μεγάλης Μητέρας Εκκλησίας ,που ανταποκρίθηκε και επέκτεινε την στοργική της αγκαλιά .
Με τις προσπάθειες του τότε Επισκόπου Αθηναγόρα (σήμερα Μητροπολίτη Παναμά και Κεντρικής Αμερικής) ,αναπτύχθηκε ένα συστηματικό σχέδιο .Μετά από ενδελεχή έρευνα και τη συμβολή του Επισκόπου Αθηναγόρα ,η Ιερά Μείζων Σύνοδος της Κων/πολης ίδρυσε μια νέα Μητρόπολη το Νοέμβριο του 1996.Στις 2 Δεκεμβρίου 1996 0 Αρχιμανδρίτης Νικήτας Λούλιας εκλέχτηκε πρώτος Ορθόδοξος Μητροπολίτης Χόνγκ-Κόνγκ και ανέλαβε τις εκκλησιαστικές ευθύνες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Με την ίδρυση της Νέας Μητροπόλεως το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Α.Απέδειξε την αγάπη του για τους πιστούς,ανταποκρινόμενο στις ανάγκες των ασιατών τέκνων του.
Β.Εξέφρασε την επιθυμία του και την ικανότητά του να αγκαλιάσει όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς σε μια ενωμένη Χριστιανική οικογένεια.
Γ.Έδειξε η Μεγάλη Μητέρα Εκκλησία ότι ζεί και οραματίζεται την Καθολικότητα της Εκκλησίας.
«Έτσι ανακοινώνοντας αυτό σε εσάς ,με αυτήν την Πατριαρχική μας και Συνοδική επιστολή,αγαπητοί μας και ευλογημένοι Χριστιανοί της Επαρχίας του Χόνγκ-Κόνγκ και γειτονικών περιοχών ,πατρικά προσευχόμαστε γι εσάς και σας ευλογούμε και στο όνομα της Εκκλησίας σας δίνουμε την εντολή και σας αναθέτουμε την ευθύνη από δώ και στο εξής ,να αναγνωρίζετε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Νικήτα ,τον πολυαγαπημένο μας εν Χριστώ αδελφό και συνιερέα ,ως τον αληθινό,νόμιμο και κανονικό Αρχιεπίσκοπό σας ,ως τον υπέρτατο Εκκλησιαστικό άρχοντα της επαρχίας σας και ως τον Ευαγγελικό ποιμένα του πνευματικού ποιμνίου .Θα τον αναγνωρίζετε ως τον πνευματικό σας πατέρα όλης της Άπω Ανατολής»(Περιοδικό Ορθοδοξία-Εξαγγελία αρ.1554).
Βασικά σημεία του οράματος του Οικουμενικού Πατριάρχη για την ‘Απω Ανατολή.
ΚΕΙΜΕΝΟ –Α
Αρχικά ο Παναγιώτατος στην ομιλία του εξαίρει την Ιεραποστολική Αποστολή της Εκκλησίας ,την οποία εντάσσει στο Μυστηριακό γεγονός της Πεντηκοστής.
«Πεντηκοστήν εορτάζομεν σήμερον και Πνεύματος επιδημίαν :την κάθοδόν Του επί σε,Ιερώτατε εν Χριστώ αδελφέ,Μητροπολίτα Hong-Kong,δια να σοι δώση το πλήρωμα της ιερατικής Χάριτος ,…..δια να υπάγης και ποιμάνης το εν ‘Απω Ανατολή μικρόν σήμερον,μέγα αύριον ποίμνιον ,και να κηρύξης Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις και μη ειδόσι ψάλλειν «Αλληλούια»Βαρύς ο κλήρος,μεγάλη η τιμή,μεγαλυτέρα η ευθύνη.Διότι εκεί όπου πορεύεσαι ο θερισμός είναι πολύς –αι χώραι λευκαί εισί προς θερισμόν –ενώ οι εργάται είναι ολίγοι.
«Η εικών της Πεντηκοστής ,κατά την Ορθόδοξο τεχνοτροπία ,είναι η εικών της Εκκλησίας .Εις αυτήν την εικόνα οι Απόστολοι παρουσιάζονται καθήμενοι ημικυκλικώς.Το ημικύκλιον τούτο θέλει να δείξη ότι η Εκκλησία είναι ανοικτή.Θέλει και περιμένει και άλλους –‘ολους-να έλθουν εις τους κόλπους της.
Στην συνέχεια αποδεικνύεται ότι το πρόσωπο και ο Ιεραποστολικός ζήλος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου υπήρξε ουσιώδους σημασίας για την εγκατάσταση Ορθοδόξων Εκκλησιών στην περιοχή της Άπω Ανατολής.Η ευαισθησία του Πατριάρχη για το νέο εγχείρημα ,που έχει πολύ μεγάλη σημασία ,φαίνεται στην παραίνεση στον Επίσκοπο Νικήτα:
«Πηγαίνετε Ανατολικά,από εκεί που ήρθε το φώς ,χωρίς καμμιά διάκριση.Πηγαίνετε με το αυθόρμητο του χαρακτήρα σας και τον δυναμισμό της ηλικίας σας.Με την ευλάβεια και την σεμνότητα που σας διακρίνουν.Πορευου έχων ως εφόδια τους καρπούς του Πνεύματος ,το οποίο κατήλθε σήμερον επί σε ,ήτοι «αγάπην,χαράν,ειρήνην,μακροθυμία,χρηστότητα,αγαθωσύνην,πίστιν,πραότητα ,εγκράτειαν».Και αυτούς τους καρπούς του Πνεύματος να μεταδώσης και να διδάξης ,και με αυτούς να θρέψεις τα πνευματικά σου τέκνα,τα λευκά,τα κίτρινα,τα μαύρα –όλα είναι πλασμένα κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν του αιωνίου Θεού,όλα έχουν μλέσα τους αθάνατην ψυχήν,η οποία πρέπει να σωθή ,δια την οποίαν έχεις ευθύνη από της σήμερον.»
«Με την εκλογή και την κατάστασίν σου εις την λαχούσαν σοι Επαρχίαν διερύνεται ο κύκλος της δικαιοδοσίακής αρμοδιότητος της Πρωτοθρόνου ταύτης Εκκλησίας και επεκτείνεται η ακτίς της οικουμενικότητας αυτής,η οποία -το λέγομεν δια πολλοστήν φοράν –ουδέν κοσμικόν φρόνημα εκφράζει και ουδέν πολιτικόν περιεχόμενον έχει,ώστε ουδείς να χρειάζεται να ανησυχή και να καταφαίνεται εναντίον της οικουμενικότητας ταύτης ως τινός φοβερού και επικινδύνου.Άλλωστε οικουμενική δεν είναι ολόκληρος η Ορθοδοξία;Οικουμενικόν και πανανθρώπινον δεν είναι το μήνυμα της αγάπης ,το οποίον διδάσκει;Πορευθέντες μαθητεύσατε π ά ν τ α τα έθνη .Και ιδού εγώ μεθ΄υμών ειμί π ά σ α ς τας ημέρας.Και τοπικώς λοιπόν και χρονικώς και από πλευράς του κηρύγματος και της διδασκαλία της η Εκκλησία μας είναι οικουμενική και διαχρονική και ανήκει σε όλους.Ουδείς δικαιούται να την μονοπωλήση.Και ουδείς ημπορεί να την περιορίση επειδή δεν θέλει η δεν δύναται να την κατανοήση,να συλλάβη το υψηλόν πνευματικόν περιεχόμενον του σωτηριώδους μηνύματος αυτής.
Εν εσπέρα και πρωί και μεσημβρία και εν παντί καιρώ ευλογήσω σε ,Κύριε!Αλλά και εις δυσμάς και βορράν και θάλασσαν και εώαν.Όχι μόνο εδώ,όπου το ιερόν και αιωνόβιον Κέντρον μας.Όχι μόνον εις την Αμερικήν ,……όχι μόνον εις την Ευρώπην …όχι μόνον εις την Αυστραλίαν …Αλλά και εις το Hong-Kong και εις την Σιγκαπούρην και εις την Ινδονησίαν και εις τας Φιλιππίνους Νήσους και εις τας Ινδίας ,όπου θα επεκτείνεται η πνευματική και κανονική δικαιοδοσία σου,Ιερώτατε.Και εκεί ευλογήσομεν τον Κύριον ,που είναι το φώς του κόσμου παντός και ο ακολουθών Αυτώ ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία ,αλλά έξει το φώς της ζωής.Της αληθινής ζωής της αιωνιζούσης.Και εκεί ας υψώσουμε το λάβαρον της Ορθοδοξίας .Είναι ιστορική στιγμή και επιτακτική η ανάγκη.
Όπως τότε οι Μακεδόνες ούτω και νύν οι της Άπω Ανατολής αδελφοί μας μας καλούν λέγοντες:διαβάντες ενταύθα βοηθήσατε ημίν.Ο Παύλος και οι συν αυτώ έσπευσαν «ευθέως» ,όπως λέγουν οι Πράξεις των Αποστόλων,να ευαγγελισθούν τους Μακεδόνας.Ημείς δεν θα ανταποκριθώμεν;Θα φανώμεν κατώτεροι των περιστάσεων;Θα προδώσωμεν την ιστορία της Εκκλησίας Κων/πόλεως ,η οποία από αιώνων έχει γράψει λαμπράς σελίδας εις τον χώρον της Ιεραποστολής;Και με ποίαν δικαιολογίαν;Φρονούμεν ότι ούτε η υλική στέρησις ,εις την οποίαν κατεδικάσθημεν ,ως μη ώφελε,ούτε το ολιγάριθμον του εμψύχου υλικού ,εις το οποίον μας ήγαγον οι ισχυροί της γής,ημπορούν να δικαιολογήσουν τυχόν ολιγωρίαν η απροθυμίαν να διαβώμεν εις Hong-Kong και πανταχού ,όπου μας καλεί η φωνή του Θεού δια να βοηθήσωμεν τους αδελφούς μας,οποίοι επιθυμούν και δικαιούνται και αυτοί να ακούσουν την καλήν αγγελίαν ,ότι ετέχθη ημίν Σωτήρ εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας ,ότι ήλθεν ο από αιώνων αναμενόμενος Μεσσίας ,ότι έπαθε και Εσταυρώθη υπέρ ημών και Ανέστη και ώφθη Σίμωνι.
Και κλείνοντας την ομιλία του η ΑΘΠ λέγει:
«Είμεθα πλέον βέβαιοι ,ότι εντός βραχέος χρονικού διαστήματος θα σεμνύμεθα και θα καυχώμεθα εν Κυρίω δια την νέαν ταύτην Επαρχίαν του Θρόνου και το έργον αυτής δια την διάδοσιν του Ευαγγελίου του Χριστού εις χώρας μακρυνάς και εξωτικάς ,δια την άνθην και καρποφορίαν της πνευματικής σποράς ,δια την πρόοδον της Ορθοδοξίας.Η οποία προσφέρει το ύδωρ το ζών ,ο πίνων εκ του οποίου ου μη διψήση εις τον αιώνα.
Αδελφέ πορεύου,εργάζου,ευαγγελίζου,δοξάζου καο δόξαζε την Μητέρα Εκκλησίαν σου και το όνομα του Κυρίου ,το υπερύμνητον και ευλογητόν εις τους αιώνας.Αμήν.
ΚΕΙΜΕΝΟ -Β
Με την ευκαιρία της χειροτονίας του δεύτερου Μητροπολίτη Χόνγκ-Κόνγκ στις 20 Ιανουαρίου 2008,ο Παναγώτατος έκφώνησε ένα εξαιρετικό λόγο ,όπου βρίσκουμε την πεμπτουσία του οράματος της ΑΘΠ για την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Άπω Ανατολή.Στο κείμενο αυτό ο Οικουμενικός Πατριάρχης:
Α.Τονίζει την σπουδαιότητα της Μητροπόλεως Χόνγκ-Κόνγκ για το Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας,δηλώνοντας:
«Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀποδίδει ἰδιαιτέραν σημασίαν εἰς τήν Μητρόπολιν ταύτην, διά τῆς ὁποίας προσφέρεται ἐν τῇ Ἄπω Ἀνατολῇ καί ἐν τῇ Νοτιοανατολικῇ Ἀσίᾳ ἡ μ α ρ τ υ ρ ί α τοῦ Εὐαγγελίου καί διεξάγεται εἷς ἄνισος, κατά τά κοσμικά μέτρα, ἀλλά φιλότιμος καί εὐάρεστος τῷ Κυρίῳ ἱεραποστολικός ἀ γ ώ ν διά τόν φ ω τ ι σ μ ό ν χιλιάδων ἀδελφῶν ἡμῶν, διψώντων τόν Χριστόν καί τήν ἀληθινήν πίστιν»
Β Επαναλαμβάνει την Ιεραποστολική πολιτική της Μητέρας Εκκλησίας.
« Ἡ ἐν τῇ Ἱερᾷ ταύτῃ Μητροπόλει ἀναπτυσσομένη ἱεραποστολική δραστηριότης τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ὡς καί ἐν ταῖς λοιπαῖς ἱεραποστολικαῖς Ἐπαρχίαις τοῦ Θρόνου, ἀποτελεῖ σήμερον μίαν ἔκφρασιν, σύν ἄλλαις, τῆς οἰκουμενικῆς ἀποστολῆς αὐτῆς. »
Γ.Βάζει τα θεμέλια για τα κοινά σμεία επαφής ανάμεσα στις σνατολικές θρησκείες και την Ορθοδοξία.
« Πολλαί ψυχαί, ποθοῦσαι τήν γνῶσιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν δέν εἶναι δυνατόν νά προσφέρουν εἰς αὐτάς αἱ ἀνατολικαί θρησκεῖαι, παρά τά ψήγματα ἀληθείας τά ὁποῖα κατέχουν, ἀναμένουν ἐκ σοῦ τήν μ α ρ τ υ ρ ί α ν τῆς γνησιότητος, αὐθεντικότητος καί ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως. Ἄς μή διαψεύσωμεν τάς προσδοκίας αὐτῶν».
Δ.Φανερώνει τις λεπτομερείς του γνώσεις για την περιοχή και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το έργο της Ιεραποστολής:
«Γνωρίζομεν καί κατανοοῦμεν ἅπαντες, τόσον ἡμεῖς προσωπικῶς, ὅσον καί τά μέλη τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί ἅπασα ἡ Ἱεραρχία τοῦ Θρόνου, τάς δυσχερείας, τούς κόπους καί τά προβλήματα τοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ἀπό τῆς σήμερον, χάριτι Θεοῦ καί ἐπιφοιτήσει τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος, ἀναλαμβάνεις. Σοί ἀνατίθεται ἡ διαποίμανσις μιᾶς περιοχῆς τεραστίας εἰς ἔκτασιν, ἔνθα ὁ θερισμός εἶναι πολύς, ἀλλά οἱ θερισταί ἐλάχιστοι. Ἡ διάνυσις τῶν ἀποστάσεων ἀπαιτεῖ κόπον, χρόνον καί θυσίας».
Ε.Τονίζει την φιλανθρωπική και κοινωνική φύση της Ιεραποστολής ,σαν βασική προυπόθεση για την επιτυχία της; Ιεραποστολικής δραστηριότητας:
«Ὡρισμέναι ἐκ τῶν περιοχῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς σου εὑρίσκονται εἰς πρωτόγονον εἰσέτι κατάστασιν. Ἡ ἀνάπτυξις ἑνός πολυδιαστάτου κοινωνικοῦ καί φιλανθρωπικοῦ ἔργου ἀποτελεῖ ἐν ταῖς περιφερείαις αὐταῖς ἀπαραίτητον προϋπόθεσιν ἐπιτυχίας τῆς ἱεραποστολικῆς καί πνευματικῆς δραστηριότητος. Ἡ ἀντιμετώπισις πρωτίστως τῶν βασικῶν ἀναγκῶν τοῦ λαοῦ ἀποτελεῖ ἔμπρακτον ἐπιβεβαίωσιν τοῦ Εὐαγγελίου καί γονιμοποιεῖ τό ἔδαφος διά τήν καρποφορίαν τοῦ θείου λόγου. Ἀντιθέτως, ἡ ἀδιαφορία διά τάς ἀνάγκας αὐτοῦ ἀπομακρύνει τόν λαόν ἀπό τῆς Ἐκκλησίας.»
ΣΤ.Απαριθμεί και ονοματίζει τις κύριες προβληματικές περιοχές που συναντάμε στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας.
«Πολλοί ἀδελφοί ἡμῶν ἐν τῇ κανονικῇ δικαιοδοσίᾳ σου προσκυνοῦν εἰσέτι τά εἴδωλα. Δέν εἶναι δυνατόν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά μένωμεν ἀσυγκίνητοι βλέποντες τήν παραμονήν των εἰς τό σκότος τῆς ἀγνωσίας. Εἰς ὡρισμένας χώρας τῆς Ἐπαρχίας σου δέν ὑπάρχει ἀκόμη ἴσως οὔτε εἷς Ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἡ ἄγνοια, ἡ καχυποψία, αἱ πολιτιστικαί καί πολιτικαί προκαταλήψεις καί ἀντιπαραθέσεις, ἡ κληρονομία τοῦ παρελθόντος, ἡ ἔλλειψις διαλόγου, θρησκευτικῆς ἀνεκτικότητος καί ἀνεξιθρησκείας, ἐνίοτε καί τά σφάλματα ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, δημιουργοῦν συχνάκις πολύπλοκα καί δυσεπίλυτα προβλήματα καί καθιστοῦν τήν στάσιν ὡρισμένων ἐκ τῶν κρατῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς σου ἐχθρικήν καί ἐπιφυλακτικήν ἔναντι τῶν χριστιανῶν ἱεραποστόλων».
Ζ.Ενθαρρύνοντας τον νέο Μητροπολίτη ο Παναγιώτατος δείχνει την αφωσίωσή του στην Ιεραποστολή της Άπω Ανατολής:
«Δέν πρέπει ὅμως νά δειλιᾶς ἐνώπιον τῶν δυσχερειῶν αὐτῶν. Πολλοί εἶναι συγχρόνως εἰς τήν Μητρόπολίν σου ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δεικνύουν σήμερον ζωηρόν ἐνδιαφέρον διά τήν Ὀρθοδοξίαν καί δέν ἔχουν πλησιάσει εἰσέτι εἰς αὐτήν, διότι δέν ὑπῆρξέ τις ἵνα βοηθήσῃ καί καθοδηγήσῃ αὐτούς. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά κτισθοῦν Ὀρθόδοξοι Ναοί καί Ὀρθόδοξα Ἱεραποστολικά Κέντρα εἰς τάς πατρίδας των, ἀλλά δέν ἔχουν οὔτε τά ἀπαιτούμενα μέσα, οὔτε καί τήν ἠθικήν ἔστω ἐνθάρρυνσιν τῆς Ἐκκλησίας μας».
Η.Τονίζει την σημασία της μετάφρασης των λειτουργικών και Κατηχητικών κειμένων ,δείχνοντας τον σεβασμό του στην τοπική γλώσσα:
«Ἡ μετάφρασις τῶν λειτουργικῶν καί κατηχητικῶν κειμένων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τάς γλώσσας τῶν λαῶν τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν γνωρίσει εἰσέτι τήν Ὀρθοδοξίαν, ἀποτελεῖ ἕτερον σπουδαῖον τομέα εἰς τόν ὁποῖον ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἑστιάζει τήν προσοχήν της καί ἀναμένει τήν προσφοράν σου».
Θ.Υπογραμμίζει κατηγορηματικά τον πνευματικό χαρακτήρα της Ορθόδοξης Ιεραποστολής.
«Πρωτίστως ὅμως, ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία εἶναι πνευματικόν θεραπευτήριον, ἰώμενον τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων, διά τῆς εὐεργετικῆς ἐπιδράσεως τῆς Χάριτος τῶν ἁγίων μυστηρίων της. Αὐτό εἶναι τό βασικώτερον ἔργον, τό ὁποῖον εἰς τό ἑξῆς καλεῖσαι νά ἐπιτελῇς διά τῆς ἐπισκοπικῆς παρακαταθήκης, τήν ὁποίαν σήμερον ἔλαβες πρό καί ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Συνθρόνου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Μή λησμόνει ποτέ τοῦτο. Ὅτι εἶσαι -καί καλεῖσαι νά εἶσαι- (ἔστω καί ἐξ υἱοθεσίας ἐγκεντρισθείς) Ἱεράρχης τῆς κατ᾿ ἐξοχήν μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας, καί ἀποστέλλεσαι καί πορεύεσαι πρός λαόν ἀναμένοντα τήν μαρτυρίαν της καί τήν θυσιαστικήν ἀφιέρωσίν σου. Ἄλλωστε, ἐδῶ εἰς τάς αὐλάς τοῦ Φαναρίου, εἰς τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν, κένωσις, θυσία, μαρτυρία καί μαρτύριον εἶναι ἔννοιαι καί βιώματα ταυτόσημα. Κρανίου Τόπος καί ἀποκεκυλισμένος λίθος ἀπέχουν ἐλάχιστα. Λοιπόν, ὡς τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος ταύτης Ἐκκλησίας Ἱεράρχης, ἀποστέλλεσαι ἵνα κενωθῇς, ἵνα θυσιασθῇς, ἵνα γίνῃς τοῖς πᾶσι τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσῃς, μιμούμενος τόν Ἀπόστολον Παῦλον, τοῦ ὁποίου ἐφέτος ἑορτάζομεν τά δισχιλιοστά γενέθλια.
Αὐτό τό ὁποῖον συνετελέσθη διά τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δέν εἶναι ἔργον ἰδικόν μας, ἀνθρώπων σάρκα φορούντων καί τόν κόσμον οἰκούντων· δέν τό ἐνεπνεύσθημεν ἡμεῖς, ἀλλ᾿ Αὐτός ὁ ὁποῖος ἐνεφύσησεν ἡμῖν πνοήν ζωῆς, ἡ ὁποία εἶναι φανερά εἰς τά πρόσωπα πάντων, ὅσων συμμετέχουν εὐχόμενοι ὑπέρ ἐνισχύσεώς σου καί πλουσίας παρά Θεοῦ εὐοδώσεως τοῦ εὐθυνοφόρου ἔργου σου. Τό γεγονός, ὅτι σήμερον ἔλαβες τήν Ἐπισκοπικήν Χάριν εἶναι ἔργον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖον ἐδόθη εἰς τήν Ἐκκλησίαν, εἰς τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, εἰς τούς Μάρτυρας τῆς πίστεως ἡμῶν, εἰς τούς προκατόχους ἡμῶν Πατριάρχας, εἰς τούς Πατέρας καί Ὁσίους, ὡς ὁ ἑορταζόμενος σήμερον Ὅσιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας. Εἶναι α ἰ ώ ν ι ο ν, π α λ α ι ό ν, ἀλλά καί πάντοτε π α ρ ό ν. Αὐτό τό Πνεῦμα ἀνακαινίζει τάς καρδίας ἡμῶν, κτίζει αὐτάς ἐξ ἀρχῆς, καί μάλιστα ἐκείνας τάς καρδίας, αἱ ὁποῖαι φλέγονται ὑπό τοῦ ἀποστολικοῦ ζήλου καί ἀγαποῦν τόν Θεόν καί τήν εἰκόνα Αὐτοῦ, τόν ἄνθρωπον, ἐπιθυμοῦν, φλέγονται διά νά διακονήσουν τόν Χριστόν εἰς τό πρόσωπον τῶν ἀγνοούντων εἰσέτι, ἀλλά συγχρόνως ἀναζητούντων Αὐτόν, ἀδελφῶν ἡμῶν. Τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι αὐτό τό ὁποῖον παλαίει, μάχεται, ἱδρώνει, ἀνθρωπίνως εἰπεῖν, διά νά ἐμπνεύσῃ εἰς τούς ἀνθρώπους αὐτούς τήν ἀναζήτησιν τῆς ἀ λ η θ ε ί α ς, διά νά τούς σύρῃ εἰς τό οὐρανοδρόμον ἅρμα του, διά νά τούς ἑλκύσῃ εἰς Χριστόν. Αὐτό εἶναι τό ὁποῖον κατηύθυνε καί θά κατευθύνῃ ἀπό τοῦδε τά διαβήματά σου, Ἱερώτατε ἀδελφέ, ὥστε ὅλη ἡ πορεία σου, ἡ προηγουμένη καί ἡ σήμερον ἀρχομένη, νά εἶναι ἕν οἰκοδόμημα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.».
Ι.Τονίζει την ποιμαντική και βιβλική φύση της Ορθόδοξης Ιεραποστολής με αναφορά στο πνεύμα της Αγίας Γραφής ,το οποίο συνεχίζεται από τους Αποστόλους ,τους Ευαγγελιστές ,τους Αγίους Πατέρες και αυτό το ίδιο πνεύμα κατευθύνει τα βήματα της σύγχρονης Ιεραποστολής :
«Διά νά ἀνταπεξέλθῃς εἰς τήν ποιμαντικήν ἀποστολήν σου εἶναι ἀπαραίτητον νά ἐντρυφᾶς συνεχῶς εἰς τό πνεῦμα τῶν Γραφῶν, νά ζυμώσῃς τήν ζωήν σου μέ τήν φιλόθεον πολιτείαν καί τό πνεῦμα τῶν Ἀποστόλων, τῶν Εὐαγγελιστῶν, τῶν Πατέρων καί τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι διά τῶν μαρτυρικῶν αἱμάτων καί ἀσκητικῶν ἱδρώτων αὐτῶν ἐστερέωσαν, ἐκάλλυναν καί ἐφαίδρυναν ταύτην. Εἰς τά βήματά των βαδίζεις σήμερον καί ἐσύ, ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ή, π ο ι μ α ν τ ι κ ή καί ε ὐ α γ γ ε λ ι κ ή πρέπει νά εἶναι ἀπό τοῦδε ἡ ζωή σου.»
ΙΑ.Διακηρύττει την θυσιαστική φύση της Ιεραποστολής:
«Ὁ θ η σ α υ ρ ό ς τῆς Χ ά ρ ι τ ο ς, τόν ὁποῖον μόλις ἔλαβες σήμερον, ἀπαιτεῖ προσεκτικήν φρούρησιν διά νά μή κλαπῇ καί συληθῇ. Ὁ ἑορταζόμενος σήμερον Ἅγιος Εὐθύμιος, διά νά εἶναι σκεῦος Θεοῦ, ἦτο ὅλος, ψυχῇ τε καί σώματι, ἀνακείμενος Θεῷ. Ἦτο πληρωτής θείων προσταγμάτων καί εἶχε γίνει “ὡς πῦρ φλογιζόμενος ὅλος”. Τοιοῦτον θέλει καί σέ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ὁ προβαλών σε Πατριάρχης σου, καί ἡ ποιμαντική ἀποστολή σου. Ὁ Χριστός διά τῆς κλήσεως τῆς Μητρός Ἐκκλησίας σοί ἤνοιξε τήν π ύ λ η ν, σοί ἔδωκε τήν ἀ ρ χ ή ν καί τήν ἐ π ί β α σ ι ν εἰς τήν ἀποστολικήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς, τοῦ εὐαγγελισμοῦ ψυχῶν, ὑπέρ τῶν ὁποίων Ἐκεῖνος παρεδόθη εἰς τά ἔσχατα παθήματα, εἰς τόν σταυρικόν θάνατον. Ἐπεκτείνου διά νά φθάσῃς ἐπί τά ἔμπροσθεν. Μή στραφῇς εἰς τά ὀπίσω, εἰς τήν βολικήν ζωήν τῶν σ υ μ β ι β α σ μ ῶ ν, μή ἀναζητήσῃς μίαν “ἀνετωτέραν” ποιμαντικήν διακονίαν, ἄνευ τῶν δυσχερειῶν τάς ὁποίας καλεῖσαι νά ἀντιμετωπίσῃς, μή δειλιάσῃς ἐνώπιον τῆς οἱασδήποτε ἐξουσίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀνίσχυρος νά ἐπηρεάσῃ τήν βουλήν τοῦ Θεοῦ.»
ΙΒ.Υπογραμμίζει ότι η δόξα της αληθινής Ορθόδοξης Ιεραποστολής βρίσκεται στον πόνο,τα βάσανα και τις δυσκολίες που πρέπει να υπομένει για χάρη του έργου που του ανατέθηκε από την Εκκλησία:
«Σήμερον ἡ Μήτηρ αὐτή Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, καί συγχρόνως Ἐκκλησία τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων, ἔβαλε τήν χεῖρα σου εἰς τό ἄ ρ ο τ ρ ο ν διά νά ἀρώσῃς τήν διψῶσαν γῆν τῆς Ἀσίας, μή ἐπιστρέψῃς εἰς τά ὀπίσω, διά νά εἶσαι εὔθετος εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Σοι ἀνετέθη ὑπό τοῦ ἀεί ἐσταυρωμένου Θρόνου τούτου ὁ σταυρός τοῦ ποιμένος κατά τόν τύπον τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, νά εἶσαι λοιπόν ἕτοιμος διά νά κοπιάσῃς, νά μοχθήσῃς, νά ἱδρώσῃς, νά ἐπιτύχῃς.
Ὅμως, τά παθήματα καί αἱ δυσχέρειαι θά εἶναι ἡ δόξα σου καί δι᾿ αὐτῶν θά βιώνῃς τήν αἰώνιον ἀνάπαυσιν, διότι “ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν οὔκ ἐστι τῶν ἀναπαυομένων ἐνθάδε, ἀλλά ἐκείνων ἐστί τῶν ἐν θλίψει πολλῇ καί στενοχωρίᾳ διωξάντων τόν βίον τοῦτον”, τόν βίον τῆς θ υ σ ί α ς. Ὡς λέγει ὁ πρό δύο ἡμερῶν ἑορτασθείς Μέγας Ἀθανάσιος, οἱ Ἅγιοι δέν ἐνδιαφέρονται “ὅσον ἐάν κοπιάσωσιν ὧδε. Εἰσελθόντες γάρ ἐκεῖ ἐπιλανθάνονται τῶν πόνων καί τῶν ὀδυνῶν, ὅσα ἔπαθον ἐν τῷ ματαίῳ τούτῳ κόσμῳ”. Ἴσως τό ἔργον σου νά μή ἀναγνωρισθῇ ὑπό τῶν ἀνθρώπων. Δέν ἀναμένεις ὅμως τήν ἀναγνώρισιν καί τόν ἔπαινον τῶν ἀνθρώπων. Σοι ἀρκεῖ ἡ πανσθενουργός Χάρις».
ΙΓ.Αναφέρει ότι η στήριξη και η αφοσίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποτελούν σοβαρό προαπαιτούμενο ,τόσο στην Ορθόδοξη αντίληψη της ορθής Εκκλησιολογίας όσο και για την επιτυχία ενός τόσο τεράστιου εγχειρήματος.
«Εἰς τήν προσπάθειάν σου ταύτην δέν θά εἶσαι βεβαίως καί ἀνθρωπίνως μόνος. Ὀπίσω σου θά ἵσταται ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία σέ ἐνηγκαλίσθη, σέ ἐνεπιστεύθη καί σέ ἐτίμησε νῦν μέ τόν ὑπερμέγιστον τῆς ἱερωσύνης βαθμόν. Αὐτή θά συνεχίσῃ νά συμπαρίσταται εἰς τό ἔργον σου. Σέ διαβεβαιοῦμεν ὅτι τόσον ἡ ἡμετέρα Μετριότης ὅσον καί ἡ σεβασμία Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἑτοίμως ἔχομεν νά τείνωμεν εὐήκοον οὖς εἰς πᾶν πρόβλημα καί πᾶσαν δυσχέρειαν, καί νά σοι προσφέρωμεν ἀδελφικήν στήριξιν εἰς τήν ἀρχομένην κοπιώδη διακονίαν σου.»
ΙΔ.Υπενθυμίζει τα πανάρχαια χαρακτηριστικά της ιεραποστολικής παράδοσης ,που έχουν χαραχθεί από αιώνες ,απαραίτητη προυπόθεση για την ανάπτυξη οικουμενικού φρονήματος και διακονίας στο πρότυπο της Μητρός Εκκλησίας.
«Τοιουτοτρόπως ὀφείλεις καί σύ διά βίου νά θητεύσῃς εἰς τό Φαναριωτικόν ἐκκλησιαστικόν ἦ θ ο ς καί ἔ θ ο ς, καί τό οἰκουμενικόν φ ρ ό ν η μ α ἀγάπης καί διακονίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, διατηρῶν τήν δογματικήν ἀκρίβειαν, τήν ἀκριβῆ τήρησιν τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων καί τῶν ἐπιταγῶν τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τήν εὐπείθειαν καί τήν ὑπακοήν εἰς τάς Ἐκκλησιαστικάς σου ἀρχάς καί εἰς τά πατροπαράδοτα θέσμια τοῦ πολυπλάγκτου τούτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου».
ΙΕ.Τέλος ο Παναγιώτατος τονίζει την πρωταρχική σημασία που έχει η Ιεραποστολή για την Εκκλησία ,αλλά και την ανάγκη να περιβληθεί ο Ιεραπόστολος με θυσιαστική αγάπη για όλους τους λαούς ,προκειμένου να διαφυλαχθούν οι θησαυροί της Ορθοδοξης πίστης σε χώρες που δεν τους γνωρίζουν.
«Ὅπλισον, λοιπόν, σεαυτόν, ἀγαπητόν τέκνον καί ἀπό τοῦ νῦν ἀδελφέ καί συλλειτουργέ ἡμῶν, διά τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης πρός πάντα ἀδελφόν, πᾶν μέλος τοῦ Χριστοῦ, εὑρισκόμενον εἰς τό σκότος τῆς ἀγνοίας. Ὅπλισον σεαυτόν διά τῆς καρτερίας εἰς τάς θλίψεις, τάς προερχομένας ἐκ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας, καί διά τῆς ὑπομονῆς εἰς τά προσκόμματα ὅσα θά ἐμβάλῃ εἰς τό ἔργον σου τό ἄγνωστον, ξένον καί οὐχί σπανίως ἐχθρικόν διά σέ περιβάλλον καί ὁ μισόκαλος. Ὅπλισον σεαυτόν διά τῆς ἐλπίδος εἰς τάς ἀψευδεῖς ὑποσχέσεις τοῦ Κυρίου ὅτι “ἐάν ἐξαγάγῃς τίμιον ἀπό ἀναξίου, ὡς στόμα μου ἔσῃ” (Ἱερεμ. 15, 19). Ποίησον τά μέλη τοῦ ποιμνίου σου “υἱούς καί ἀδελφούς καί φίλους καί κληρονόμους Θεοῦ”. Εἶναι δυνατόν νά σκεφθῇ τις ἀποστολήν ἀνωτέραν ταύτης; “Τί τούτου ὑψηλότερον ἐπινοήσωμεν;”. Μίαν τοιαύτην ζωήν ἐπιθύμησον νῦν, μίαν τοιαύτην ἀποστολικήν ὁδόν ἀκολούθει, μιᾶς τοιαύτης ποιμαντικῆς διακονίας γίνου ζηλωτής καί εἰσάγαγε τά σήμερόν σοι ἀνατιθέμενα τέκνα σου εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου, διά νά γίνῃς καί σύ μετ᾿ αὐτῶν κληρονόμος τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ καί νά ἀναπέμπεται Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου