ΜΙΑ ΛΥΠΗΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

blog counter

ΜΙΑ ΛΥΠΗΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

====

Την πιο κάτω ιστορία, που είναι πρόσφατη, τη διηγείται ο π. Στέφανος Μπόικ Νίνο (Ινδονήσιος ιεραπόστολος στο Μπάλι και το Τιμόρ). Ο π. Στέφανος, ορθόδοξος ιερέας καταγόμενος από το Δυτικό Τιμόρ κηρύττει το Ευαγγέλιο στο Μπάλι, ινδουιστικό νησί της Ινδονησίας, από το 1998. Στα 2005 ο ιεραπόστολος αυτός ξεκίνησε Ιεραποστολή στο Δυτικό Τιμόρ, στην πόλη Κουπάνγκ. Ο πρώτος που βαφτίστηκε εκεί ήταν ένας πρώην παπικός, ο Τεόφιλο, που φαινόταν καλός άνθρωπος. Ο π. Στέφανος, που μένει τον περισσότερο καιρό στο Μπάλι, του έδειξε εμπιστοσύνη αναθέτοντάς του να κτίσει την ορθόδοξη εκκλησία στην πόλη. Εκείνος όμως χρησιμοποίησε τα χρήματα της Ιεραποστολής για δικό του όφελος. Κατά τη διάρκεια του κτισίματος της εκκλησίας έκτισε μπροστά στην εκκλησία 4 μεγάλα δωμάτια για να τα νοικιάζει σαν δικά του. Οταν ο π. Στέφανος επισκέφθηκε το Κουπάνγκ, τον ρώτησε γιατί έκτισε τα δωμάτια αυτά. Τότε εκείνος έγινε έξαλλος από θυμό και μεταξύ άλλων δήλωσε ότι θα επιστρέψει στον παπισμό. Οντως το Πάσχα του 2013 πήγε στους παπικούς για να γιορτάσει το Πάσχα. Όμως μετά την ανάσταση, τόσο αυτός όσο κι η οικογένειά του, επέστρεψαν στην ορθόδοξη εκκλησία και παρακολουθούσαν εκεί τις ακολουθίες. Ο Τεόφιλο, είχε καταφέρει, μέσω της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να πουλήσει ασφάλιστρα σ’ όλες τις βάρκες της παραλίας του Κουπάνγκ. Αγόρασε επίσης μια μικρή βάρκα για ψάρεμα. Είχε ξεχάσει την Εκκλησία, αλλά, παρά ταύτα ερχόταν στην ορθόδοξη εκκλησία και προσευχόταν. Εχοντας όμως πολλά λεφτά, άρχισε να συναναστρέφεται με γυναίκες του δρόμου, με αποτέλεσμα η οικογένειά του να κινδυνεύει να διαλυθεί. Η σύζυγός του αρρώστησε σοβαρά. Μετά απ’ αυτό ο ίδιος είχε ατύχημα με το μηχανάκι του με αποτέλεσμα να μείνει για ένα μήνα στο κρεββάτι. Ο πρωτότοκος γιός του είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο μετά από 5 χρόνια σπουδών, τα δίδακτρα των οποίων είχε καταβάλει η Ιεραποστολή. Στη συνέχεια βρήκε δουλειά σε τράπεζα. Μόλις βρήκε δουλειά ξέχασε κι αυτός με τη σειρά του την Εκκλησία. Δούλεψε στην τράπεζα μόνο για ενάμισυ χρόνο και μετά προσβλήθηκε από καρκίνο των πνευμόνων. Πέθανε στην 1.12.2014. Τρεις μέρες πριν από το θάνατο του γιού του η βάρκα του Τεόφιλο βούλιαξε στη θάλασσα. Ετσι έχασε τα πάντα. Ενας από το πλήρωμα της  βάρκας πνίγηκε κι έτσι ο Τεόφιλο είναι υποχρεωμένος να φροντίζει την οικογένειά του. Την ημέρα που ο π. Στέφανος τέλεσε την κηδεία του γιού του, ο Τεόφιλο είπε στον ιερέα: Πάτερ, πόσες είναι οι αμαρτίες μου; Μήπως ο Θεός μας έχει έλεος για μένα; Κι ο ιερέας απάντησε: Ο Θεός μας είναι αγάπη. Εχει αμέτρητο έλεος για μας. Ξέρεις, όταν ήσασταν τρελλοί από θυμό εναντίον μου δεν σας αποκρίθηκα με θυμό. Όταν με βρίζατε, δεν σας έβρισα. Εγώ μόνο προσευχόμουν για σας πάντοτε. Κι αυτό διότι νομίζω ότι δεν έχω δικαίωμα να σας βρίσω ή να θυμώσω μαζί σας. Ο Θεός της αγάπης έχει το δικαίωμα να μας παιδαγωγεί. Ετσι, συνεχίζει ο π. Στέφανος, είπα στο Τεόφιλο να ζητεί πρώτον την Βασιλεία του Θεού κι όχι την υλιστική ευημερία.

πηγη.panayotistelevantos

ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ

blog counter

ΕΝΤΕΚΑ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΧΗ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΡΙΝΗ ΧΩΡΑ την πολύπαθη  και αχανή Ινδία 11 ιερείς δίνουν μαρτυρία αγάπης παλεύοντας να κρατήσουν όρθια την Ορθοδοξία. Στη χώρα των ινδουιστών, των μουσουλμάνων, του Βούδα και των Σιχ, μια χούφτα χριστιανοί ακολουθούν το παράδειγμα του αποστόλου και μαθητή του Ιησού Θωμά, που μαρτύρησε (διά λογχισμού) κηρύσσοντας τον λόγο του θεού. Σε ένα περιβάλλον εχθρικό με συνεχείς διώξεις των χριστιανών εδώ και αιώνες, προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Η σύσταση Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει απαγορευτεί, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ως μέλη φιλανθρωπικής οργάνωσης. Στον τόπο που έφτασε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την αρχαιότητα, χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να εμφανιστούν και πάλι ελληνικά σημάδια. Το 1982 ο π. Αθανάσιος Ανθίδης δημιούργησε την πρώτη ιεραποστολή. Εξάπλωσε το Ευαγγέλιο σε 14 χωριά της δυτικής Βεγγάλης, βάπτισε πολλούς Ινδούς, χειροτόνησε ιερείς και έκτισε τον Ναό του Αποστόλου Θωμά. Το αδιάκοπο έργο του σταμάτησε μόνο ο θάνατος το 1990. Η προσπάθειά του συνεχίστηκε από τον ιερομόναχο π. Ιγνάτιο Σεννή της I. Μ. Σταυρονικήτα Αγίου Ορους. Το 1991 εγκαταστάθηκε στην Καλκούτα με δύο συνεργάτες του (την αδελφή Νεκταρία και τη Γεωργία) και με τις ευλογίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου ξεκίνησε τον δύσκολο αγώνα. Το ποιμαντικό, κατηχητικό και λατρευτικό έργο στην τοπική Εκκλησία των Ινδιών επιτελείται από έντεκα ντόπιους ιερείς. 0 καθένας τους είναι υπεύθυνος για μια συγκεκριμένη περιοχή με αρκετά χωριά. Επίσης υπάρχουν και 18 λαϊκοί κατηχητές που περιοδεύουν στα χωριά κηρύττοντας τον θείο λόγο. Πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας ασπάζονται την Ορθοδοξία τα τελευταία χρόνια. Ομως η πλειονότητα των χριστιανών έμμεσα διώκεται. Αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εργασία τους, συναντούν πολλές φορές τη βίαιη συμπεριφορά φανατικών ομογενών τους, ακόμη και την περιφρόνηση των συγγενών τους. Χρειάζεται δύναμη για να δώσουν ομολογία πίστεως και να μείνουν σταθεροί. Σε πολλά χωριά μάλιστα δεν υπάρχουν ακόμη ναοί. Η λειτουργία και η κατήχηση γίνονται στο ύπαιθρο. Τα εμπόδια Παρά τη δίψα των Ινδών για τη δημιουργία ναών, τα εμπόδια για την οικοδόμησή τους είναι πολλά, τόσο από τα κόμματα της Βεγγάλης όσο και από τις αντιδράσεις φανατισμένων ντόπιων κατοίκων. Με τρόπο θαυμαστό, σήμερα λειτουργούν στην Ινδία 16 ναοί. Χιλιάδες Ινδοί βρίσκουν στις εκκλησίες όχι μόνο πνευματική στήριξη αλλά και τροφή και νερό. Η φιλανθρωπική προσφορά δίνεται σε όλους τους φτωχούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως θρησκείας και φυλής. Η ελληνορθόδοξη ιεραποστολή έχει αναλάβει επίσης να χτίσει σπίτια ανθρώπων που χτυπήθηκαν από πλημμύρες και καταστροφές και κάνει γεωτρήσεις για να βρεθεί το πολύτιμο νερό. Στην Ινδία υπάρχει παντελής έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και στήριξης των απόρων. Οι χαμηλότερες κάστες είναι αποκλεισμένες από το σύστημα υγείας. Οι τριτοκοσμικές συνθήκες Οι ορθόδοξοι ιερείς της Ινδίας. Κάτω: Η τελετή της βαπτίσεως στην Καλκούτα Πηγή που δημιούργησαν μέλη της ιεραποστολής. Αριστερά κάτω: Η μοναχή Νεκταρία με ορφανά παιδιά διαβίωσης, ο υποσιτισμός, η έλλειψη αποχετευτικού και υδρευτικού συστήματος στις παραγκουπόλεις δίνουν διαστάσεις επιδημίας σε ασθένειες που είναι ξεχασμένες στην Ευρώπη. Ανθρωποι γίνονται ανάπηροι, χάνουν την όρασή τους ή ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, γιατί ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να εξεταστούν και να πάρουν ένα φάρμακο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία στις Ινδίες δεν θα μπορούσε να σταθεί ασυγκίνητη στο δράμα αυτών των ανθρώπων. Με τη βοήθεια του θεού και χάρη στις δωρεές των υποστηρικτών της ιεραποστολής, λειτουργούν επτά ιατρεία και ένα οδοντιατρείο, στελεχωμένα από ντόπιους γιατρούς και νοσοκόμες. Οι μαθητές του σχολείου που δημιούργησε η Ορθόδοξη Κοινότητα της Ινδίας Η μοναχή Νεκταρία με τα κορίτσια του ορφανοτροφείου λειτουργούν πέντε δημοτικά σχολεία στα χωριά της δυτικής Βεγγάλης, όπου τα 1.000 συνολικά παιδιά αγόρια και κορίτσια φοιτούν δωρεάν. Εκεί, στη δυτική Βεγγάλη, μέσα συς φτωχογειτονιές του ξεχασμένου χωριού Μπακε σουάρ, η Φιλανθρωπική Οργάνωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας έδωσε καταφύγιο στα άστεγα ορφανά κορίτσια ιδρύοντας το 1999 ορφανοτροφείο θηλέων και αργότερα ορφανοτροφείο αρρένων. Η Εκκλησία της Ινδίας συνεχίζει, παρά τον πόλεμο που δέχεται, τον μεγάλο της αγώνα. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα μείωσε στο ελάχιστο τις δωρεές και πλέον τα προβλήματα επιβίωσης της ορθόδοξης κοινότητας είναι μεγάλα. Ωστόσο, οι ηρωικοί ιερείς δεν το βάζουν κάτω. Απευθύνουν έκκληση για βοήθεια σε όποιον έχει τη δυνατότητα και συνεχίζουν τον αγώνα τους. Η κινητοποίησή τους πάντως γίνεται κυρίως μέσω του Διαδικτύου για να μην τραβούν την προσοχή και αντιμετωπίσουν κυρώσεις από τις ινδικές αρχές. Για τον σκοπό αυτό έχουν δημιουργηθεί ιστοσελίδες στήριξης του έργου τους όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος πληροφορείται με ποιο τρόπο μπορεί να τους βοηθήσει. του Δημητρη Ρεουλη  ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ