Οι Χριστιανοί και οι Τούρκοι

blog counter

Σάββας Καλεντερίδης

Με βάση έκθεση της οργάνωσης Open Doors, 100.000.000 χριστιανοί που κατοικούν σε διάφορες περιοχές του κόσμου ζουν σε κίνδυνο. Στον κατάλογο των 50 πιο επικίνδυνων χωρών για τους χριστιανούς η Τουρκία καταλαμβάνει την 31η θέση.

Από την άλλη πλευρά, η πιο ασφαλής περιοχή για τους χριστιανούς είναι η περιοχή του Ομόσπονδου Κουρδιστάν, στο βόρειο Ιράκ, όπου έχουν καταφύγει τα τελευταία χρόνια από άλλες μη ασφαλείς περιοχές του Ιράκ, με πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν να είναι η μη γνώση της κουρδικής γλώσσας.

Η οργάνωση Open Doors είναι μια διεθνής ΜΚΥΟ που ιδρύθηκε το 1955 και έχει ως σκοπό την προστασία των χριστιανών που καταπιέζονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου εξαιτίας της πίστης τους. Η οργάνωση κάθε χρόνο συντάσσει χάρτη με τις περιοχές που είναι επικίνδυνες για τους χριστιανούς. Στον χάρτη που συνέταξε για το 2011 η Τουρκία βρίσκεται στην 31η θέση, ενώ στην πρώτη θέση φιγουράρει η Βόρειος Κορέα, όπου εκ των 400.000 χριστιανών οι 70.000 κρατούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.


Στη φετινή έκθεση της οργάνωσης, που ανακοινώθηκε την παραμονή της απονομής των Βραβείων Νόμπελ, υπάρχει ειδική αναφορά στο Ιράν, στην Τουρκία, στη Συρία, στο Ιράκ και το ομόσπονδο Κουρδιστάν.

Το Ιράν, από τη δεύτερη θέση που κατείχε πέρυσι, κατέβηκε στην πέμπτη σειρά, όπου οι χριστιανοί συνεχίζουν να υφίστανται πιέσεις, οι οποίες αυξήθηκαν με την άνοδο στην εξουσία των συντηρητικών ισλαμιστών, το 2005. Οι εκκλησίες των Αρμενίων και των Ασσυρίων χριστιανών που ζουν στη χώρα αυτή είναι υπό τη συνεχή παρακολούθηση του κράτους. Απαγορεύεται στους πολίτες του Ιράν να επιλέξουν τη χριστιανική θρησκεία, ενώ όσοι είναι ήδη χριστιανοί απειλούνται με θάνατο, όπως επιτάσσει ο ιερός νόμος (σαρία). Οι 460.000 χριστιανοί του Ιράν χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα κατά τη λειτουργία στην εκκλησία, ενώ απαγορεύεται ρητά η χρήση της περσικής γλώσσας στις θρησκευτικές τελετές και στη διδασκαλία.

Οσον αφορά την Τουρκία, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, αν και έχει υπογράψει τις σχετικές διεθνείς συμφωνίες, οι χριστιανοί στη χώρα αυτή δεν είναι ισότιμοι με τους μουσουλμάνους πολίτες. Ο χριστιανισμός είναι η μεγαλύτερη αιτία επίθεσης για τους Τούρκους εθνικιστές. Οι 100.000 χριστιανοί που ζουν στην Τουρκία θεωρούνται δυνάμει «πράκτορες ξένων δυνάμεων» από το κράτος και από τους μουσουλμάνους. Το γεγονός ότι δεν έχουν αποκαλυφθεί οι πραγματικοί ένοχοι της σφαγής των χριστιανών στη Μαλάτεια, τον Απρίλιο του 2007, αλλά και οι δολοφονίες του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ στην Κωνσταντινούπολη και του ιερέα Σαντόρο, στην Τραπεζούντα, αποτελεί απόδειξη της εμπλοκής του κράτους στις εγκληματικές ενέργειες εναντίον χριστιανών.

Σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Ερντογάν, που έγιναν στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, αυτές έχουν μείνει στα χαρτιά και δεν έχουν εφαρμοστεί στην πράξη.

Σύμφωνα πάντα με την έκθεση, η κυβέρνηση αναγνωρίζει επίσημα μόνον την Εκκλησία των Αρμενίων και των Ελληνορθοδόξων, ενώ μέσα στην κοινωνία είναι εμπεδωμένη η άποψη ότι οι χριστιανοί είναι «πράκτορες ξένων δυνάμεων» και «προδότες της πατρίδας».

Επίσης δεν δίδονται άδειες ανέγερσης εκκλησιών, δεν επιτρέπεται η λειτουργία θρησκευτικών σχολείων, ενώ απαγορεύονται θρησκευτικά σεμινάρια. Οι χριστιανοί που εργάζονται στο Δημόσιο υφίστανται διακρίσεις και καταπιέσεις λόγω της πίστης τους, ενώ πολλοί χριστιανοί χάνουν τη δουλειά τους και πάλι εξαιτίας της πίστης τους. Επιπλέον, όσον αφορά την Τουρκία, η έκθεση αναφέρει ότι όσοι εισέρχονται σε εκκλησίες και όσοι προσέρχονται σε θρησκευτικές συγκεντρώσεις παρακολουθούνται στενά από αστυνομικούς και άτομα των υπηρεσιών πληροφοριών, υπό το πρόσχημα της προστασίας τους, ενώ εκείνοι που εξέρχονται των εκκλησιών υφίστανται παρενοχλήσεις και εξυβρίζονται από τους αστυνομικούς και από τους εθνικιστές-ισλαμιστές.

Τέλος, στην έκθεση αναφέρεται ότι 1.900.000 χριστιανοί της Συρίας, που ήταν η πιο ασφαλής χώρα για τους χριστιανούς στη Μέση Ανατολή, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας και επιβίωσης, εξαιτίας της δράσης των ένοπλων ισλαμιστών, ενώ το μέλλον τους προβλέπεται εξαιρετικά δυσοίωνο, σε περίπτωση που αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας οι σουνίτες μουσουλμάνοι.

Οταν μιλούν Ελληνες για το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, θεωρούνται «κύκλοι που ενοχλούνται από την ελληνοτουρκική προσέγγιση».

Τώρα που μιλούν οι ξένοι;

http://www.dimokratianews.gr

The Untold Secret: Many Former Anglicans Join The Orthodox Church

blog counter

by Fr. Anthony Bondi

As the Ordinariate of the Church of Rome makes big headlines about taking in former Anglican clergy the Western Rite Vicariate of the Russian Orthodox Church Outside of Russia is quietly growing.

The Vicariate was given a large boost two years ago with the entrance of Archbishop Anthony of the Former Exarchate of the Greek Orthodox Patriarchate of Alexandria and his Western Rite parishes.

Archbishop Anthony resigned his position and now serves the Russian Church as a Benedictine monk who is the Pastoral Vicar to the Metropolitan for Western Rite. To date there are 50 clergy who have come into the Vicariate in the past two years inclusive of the original group. There are many former Romans who became Anglicans and who now have found themselves wanting to leave the Anglican Communion or even the Continuing Churches.

Some former Roman Catholics turned Anglicans have applied to the Ordinariate only to find out after many months of waiting that they are considered “unsuitable” and would not be allowed to be Roman priests. So they find themselves wanting to leave the continuing churches but thinking that they would have to give up the priesthood if they do.

Some wish to be Orthodox but thought that they would have to learn Greek or Slavonic and celebrate the Eastern Liturgy…but then they find out about the Western Rites in the Russian and the Antiochian Churches.

Many have applied to the Antiochian Archdiocese, but having gone through property issues in their former affiliations, are very dismayed that they must turn over ownership of the property to the Archdiocese. The Russian Church’s Western Rite Vicariate does not require this.

We are interested more in their theology and spirituality and their salvation in the Ancient Church than their property. Many are seriously exploring entrance into the stability of Holy Orthodoxy.

At present we have received close to 30 applicants in the last two months. They need to go through the process which includes a criminal background check and canonical examinations. The examinations are ‘open book’ and their main purpose is diagnostic so that we are assured that the candidate will ‘read, learn, mark and inwardly digest’ the Orthodox Faith then live it and teach it faithfully.

The sensitive issue of ordination is oftentimes brought up. Father Anthony replies

“The Orthodox Church does not make judgments on the ordinations of other Churches. All she knows is what is essential for the celebration of her own grace-filled Mysteries, which is their celebration by an Orthodox priest ordained by a canonical Orthodox Bishop. I keep reminding candidates that there is no perfect Church so stop looking for one. But there is a Church that has continued to have the theological stability that this world so desperately needs and it has now opened the doors even wider to Western Christians.”

The transition is easy for most Anglicans. They never had a problem with the married priesthood, or believed in the Immaculate Conception or the treasury of merits, indulgences, papal infallibility, or immediate and universal jurisdiction.

“Why if an Anglican bishop and his parishes come in we generally will show him the respect due to his former office and elevate him to a Mitered Archpriest so that he can continue to celebrate a Pontifical Liturgy should he wish to do so.”

Some thought that the use of the Julian Calendar would be a problem. The Julian Calendar is 13 days behind the Gregorian one. However, we find that many like that, after the hype of Western Christmas is over, our Christmas rolls around on January 7th (December 25th Julian), (we have taken advantage of all of the post season sales) we can quietly celebrate the Incarnation of the Word made Flesh.

Recently a seeker said that he was reading the Chicago-Lambeth Quadrilateral and found his answer to the question what should he do?

“It was right in front of my eyes and written over a hundred years ago, but furthermore, we do hereby affirm that the Christian unity can be restored only by the return of all Christian communions to the principles of unity exemplified by the undivided Catholic Church during the first ages of its existence; which principles we believe to be the substantial deposit of Christian Faith and Order committed by Christ and his Apostles to the Church unto the end of the world, and therefore incapable of compromise or surrender by those who have been ordained to be its stewards and trustees for the common and equal benefit of all men.”

He picked up the phone and called me that night and said,

“I’m coming home.”

Fr. Anthony is the Pastoral Vicar for Western Rite to Metropolitan Hilarion and a monk of Christminster

Source:Virtue Online

Ανέγερση Ρωσικού Ναού του Αγ. Νικολάου στη Μπανγκόκ

blog counter

ΠΗΓΗ.Romfea

Νέος Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού θα ανεγερθεί στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης Μπανγκόκ, με ευλογία του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου.

Να αναφερθεί ότι η κατάθεση του θεμελίου λίθου θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2012.

Στη σχετική απόφαση με αποδέκτη τον εκπρόσωπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στο Βασίλειο της Ταϊλάνδης Αρχιμανδρίτη Όλεγκ Τσερεπάνιν ο Πατριάρχης Κύριλλος γράφει: «Παρέχω την ευλογία μου για την έναρξη οικοδόμησης του Ναού Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού στη Μπανγκόκ, σύμφωνα με το κατατεθέν σχέδιο. Ταις πρεσβείες του Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας Νικολάου, να έχετε ευλογία του Κυρίου σε αυτό το σπουδαίο και καλό έργο Εσείς, οι κληρικοί, οι λαϊκοί και όλοι όσοι εργάζονται στις ενορίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στην Ταϊλάνδη».

Από το καζίνο στην εκκλησία

blog counter

Τατιάνα Μαρσάνσκιχ, ειδικά για τη Russia Beyond the Headlines

Ο Σεργκέι Γιερεμέγιεφ μένει εδώ και εφτά χρόνια στο νησί Ολχόν, στη Βαϊκάλη. Τη δεκαετία του 1990 εργαζόταν σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία, είχε στην τσέπη του ένα πιστόλι και έπαιζε στο καζίνο. Τώρα είναι ένας απλός οικονόμος στην εκκλησία και ζει με την οικογένειά του σε ένα ξύλινο σπιτάκι.

Είναι ο μοναδικός ναός του νησιού. Αν δεν υπήρχε ο Σεργκέι, θα ήταν κλειστός και άδειος. Πηγή: προσωπικό αρχείο

Ο πρώην μοσχοβίτης Σεργκέι σηκώνεται στις επτά το πρωί. Μετά πηγαίνει στην εκκλησία, την ανοίγει και περιμένει όσο οι άνθρωποι προσέρχονται για προσευχή. Είναι ο μοναδικός ναός του νησιού. Αν δεν υπήρχε ο Σεργκέι, θα ήταν κλειστός και άδειος. Ήταν αυτός που έφτιαξε τον φράχτη γύρω του, βρήκε τις καμπάνες, και συνέδραμε στην ανέγερση του καμπαναριού. Φαίνεται τριάντα πέντε χρονών. Έχει μερικά πτυχία, ένα απ' αυτά είναι της Σορβόνης. Μιλά άπταιστα αγγλικά και γαλλικά. Καταλαβαίνει και ελληνικά. Κάποτε ήταν υπεύθυνος πρόσληψης προσωπικού. “Και μετά βαρέθηκα”, λέει ο ίδιος μέσα σ' ένα μικρό δωματιάκι του σπιτιού του, οι τοίχοι του οποίου είναι γεμάτοι εικόνες, και πίνει γάλα από μια κούπα. “Πήγα να σπουδάσω στο Παρίσι, ταξίδεψα πολύ. Κυρίως ήθελα να δω ρωσικά μοναστήρια. Πιθανόν, μόνο όταν βρεθείς στο εξωτερικό, αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι σοβαρά για την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας σου”.

Αλλαξε στο Αγιον Ορος

Όταν στο Πανεπιστήμιο είχαν διακοπές, ο Σεργκέι φόραγε το σακίδιο του, έβγαινε στον δρόμο και έκανε ωτοστόπ. “Πού πας;” τον ρωτούσαν οι οδηγοί. Έλεγε την αλήθεια: “Στο Άγιον Όρος”.  Ξεκινούσε το ταξίδι έχοντας πενήντα φράγκα στην τσέπη του, και το ολοκλήρωνε με χίλια. Οι οδηγοί που τον έπαιρναν συνοδηγό, του έδιναν όχι μόνο φαγητό, φάρμακα, αλλά και χρήματα. “Πώς να εξηγήσω τι έκανα στον Άθω;” χαμογελά ο Σεργκέι. “Ο Άθως είναι ένα μέρος όπου δεν πρέπει να μιλάς για πολλά πράγματα”. Οκτώ ώρες προσευχή, οκτώ ώρες εργασία, οκτώ ώρες ανάπαυση. Αυτή είναι η καθημερινότητα του Αγίου Όρους.

Ο Σεργκέι έχει μερικά πτυχία, ένα απ' αυτά είναι της Σορβόνης. Κάποτε ήταν υπεύθυνος πρόσληψης προσωπικού. “Και μετά βαρέθηκα”, λέει ο ίδιος. Πηγή: Cornelius Langenbruch

Σταδιακά τα ενδιαφέροντα του Σεργκέι άρχισαν να αλλάζουν. Δεν ξόδευε άσκοπα τα χρήματα, δεν έχανε χρόνο στο καζίνο, έκοψε επαφές με πολλούς φίλους. “Μου φαίνεται ότι τότε άλλαξε η αναπνοή μου”, λέει. Ένας αγιορείτης μοναχός του πρότεινε να μείνει στον Άθω. Για πάντα. Ο Σεργκέι όμως αρνήθηκε, λέει πως δεν ήταν έτοιμος, και γύρισε στη Μόσχα. Αλλά δεν κατάφερε να ζήσει στη Μόσχα. Ήθελε να φύγει από 'κει τρέχοντας. “Δεν άντεχα την φασαρία της πρωτεύουσας, και τον ανταγωνισμό. Κάλυπταν τα πάντα».

Ξενώνας “Φιλοξενία” 

Η Νάστια, η γυναίκα του Σεργκέι, μιλούσε με έναν Ολλανδό τουρίστα κοντά στην πύλη της εκκλησίας. “Δεν πιστεύω να είσαι ευτυχισμένη εδώ. Μπορείς να ζήσεις, ας πούμε ένα εξάμηνο, έναν χρόνο το πολύ, αλλά να μείνεις για πάντα...!” συλλογιζόταν εκείνος φωναχτά.

Η Νάστια χαμογελά. Ούτε οι γονείς της, ούτε οι φίλοι δεν καταλαβαίνουν την επιλογή της. Τι να πει ένας τυχαίος τουρίστας. Και εκείνη σπούδασε στο Παρίσι και πάντα ονειρευόταν μια καριέρα στη Δύση. Όταν ο Σεργκέι της πρότεινε να αφήσουν τη Μόσχα και να πάνε στο Ολχόν, της πήρε αρκετή ώρα να το βρει στον χάρτη. Τελικά, μόλις το βρήκε, αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αφού στο μοναδικό κατοικημένο νησί της Βαϊκάλης δεν είχε καν ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Σεργκέι όμως επέμεινε. Ήθελε να φύγει από τη Μόσχα, και δεν είχε πολλή σημασία για πού. Είχε ξαναπάει στο Ολχόν, και το νησί του άρεσε. “Μοιάζει κάπως με το Άγιο Όρος”, έλεγε συχνά.

“Ποιος φεύγει από μόνος του για να ζήσει στη Σιβηρία;” χαριτολογεί τώρα η Νάστια όταν ανακαλεί την πρώτη της αντίδραση για την προοπτική της μετακόμισης στη Βαϊκάλη. “Είχα πάντα την ιδέα ότι από 'δω φεύγουν τρέχοντας”. Ωστόσο, μάζεψε τη βαλίτσα και ακολούθησε τον άντρα της στο χωριό Χουζίρ. Έτσι, οι γονείς της της έβγαλαν το παρατσούκλι “γυναίκα του επαναστάτη που καταδικάστηκε”. Συνήθισε γρήγορα στην καινούργια ζωή. Εμαθε να αρμέγει κατσίκες, να καλλιεργεί αγγούρια και ντομάτες, γέννησε δύο παιδιά και άρχισε να τραγουδά στην χορωδία της εκκλησίας. “Τι έμαθα να απολαμβάνω;” επαναλαμβάνει η Νάστια την ερώτηση. “Το περπάτημα χωρίς παπούτσια στο γρασίδι, το ότι μπορείς να πας παντού με τα πόδια και κάθε μέρα να αναπνέεις τον θαλασσινό αέρα. Επίσης, ότι δεν χρειάζεται να εξοικονομώ χρήματα για να αγοράσω ένα διαμέρισμα στη Μόσχα”.

Η Βαϊκάλη είναι μαργαριτάρι της Σιβηρίας. Πηγή: Cornelius Langenbruch

Για να είναι η ζωή πιο χαρούμενη, αλλά και για να βοηθά τους ταξιδιώτες, η Νάστια και ο Σεργκέι άνοιξαν έναν ξενώνα με το ελληνικό όνομα “Φιλοξενία”. Βρίσκεται απέναντι από το δικό τους σπίτι, και πέντε βήματα μακριά από την εκκλησία. Άνθρωποι απ' όλον τον κόσμο φιλοξενούνται εκεί όλον τον χρόνο και απολύτως δωρεάν. Κάποιοι τουρίστες έρχονται ειδικά για να γνωρίσουν του περίεργους Ρώσους. Στον πρώτο όροφο του ξενώνα μένουν δύο Γάλλοι, που έφτασαν από το Παρίσι στη Μόσχα με ποδήλατα. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την φιλοξενία, βάφουν τον φράχτη της εκκλησίας. Ένας Ισραηλινός φτιάχνει κάτι στο σπίτι του Σεργκέι, μια κοπέλα από την Αγία Πετρούπολη ανέβηκε πάνω στη σκάλα και καθαρίζει τις καμπάνες…

Ο Σεργκέι μεταφέρει νερό σε κουβάδες από στάμνες στο θερμοκήπιο και προσπαθεί, στον δρόμο, να απαντήσει στην ερώτηση σχετικά με τα εισοδήματά του. “Ως οικονόμος μπορώ να κρατάω για τον εαυτό μου ένα μέρος από τις δωρεές για τον ναό. Αυτή είναι η αμοιβή για την καθημερινή μου εργασία. Καμιά φορά δουλεύω ως ξεναγός. Επίσης υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι που βοηθάνε. Πρόσφατα, ήρθαν εδώ Γερμανοί. Τους είπα τα πάντα για τον ναό, και τους ξενάγησα. Και εκείνοι μάζεψαν στη Γερμανία οχτακόσια ευρώ, και μου τα έστειλαν. Ξέρεις πόσον καιρό μπορείς να ζήσεις στο Χουζίρ μ' αυτά τα λεφτά; Πάρα πολύ!”

Ο ήχος από τις καμπάνες απλώνεται πάνω από το χωριό. Ο Σεργκέι αφήνει τους κουβάδες και βιάζεται να πάει προς το καμπαναριό. Ο γιος του και η κόρη παίζουν εκεί το αγαπημένο τους παιχνίδι: Ποιος θα χτυπήσει την καμπάνα πιο δυνατά. Αν και δεν είναι πολύ ευχάριστος, ο ήχος αυτός, δεν ενοχλεί κανέναν. Στο Ολχόν, γενικά, όλοι βλέπουν τα πάντα πολύ ήρεμα. 

Το μωσαϊκό των Θρησκειών στη Ρωσία

blog counter

Όλγα Φίλινα, περιοδικό Ogoniok

Το πολύχρωμο θρησκευτικό πάζλ στη Ρωσία, όπου αναμφισβήτητα κυριαρχεί η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, συνθέτει μεγάλη έρευνα που έγινε με τίτλο «Άτλαντας των θρησκειών της Ρωσίας».

O ρόλος της πίστης όχι μόνο δεν μειώθηκε, και ίσως ακόμη και να αυξήθηκε. Πηγή: Patriarchia.ru

Οι κοινωνιολόγοι, κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν έναν Άτλαντα των θρησκειών της Ρωσίας. Μέσα στο φόντο των εντόνων συζητήσεων που γίνονται σήμερα στη χώρα για τις σχέσεις μεταξύ της θρησκείας, της εξουσίας και της κοινωνίας, ο Άτλαντας, παρουσιάζει το ολοκληρωμένο «θρησκευτικό πάζλ» της πολυεθνικής χώρας. Λίγο πριν την επίσημη παρουσίαση του μοναδικού έργου, που υλοποίησε η ερευνητική ομάδα «Sreda», στη βάση της σχετικής δημοσκόπησης που διενήργησε ο οργανισμός κοινωνικών ερευνών «Φοντ Ομπσέστβενογιε Μνένιγε -FOM», ο υπεύθυνος του προγράμματος, Ρομάν Λούνκιν, παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «OGONIOK».     

ΕΡ: Μας λέτε, ότι ο Άτλας σας, αποτελεί το πρώτο έργο τέτοιου μεγέθους, αλλά γνωρίζουμε ότι δημοσκοπήσεις για θέματα θρησκείας και πίστης διενεργούνται τακτικά στη Ρωσία. Τι καινούργιο προκύπτει από αυτή την έρευνά σας;

ΑΠ:  Το δικό μας έργο αποτελεί την πρώτη έρευνα για θρησκευτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που διεξήχθη σε κάθε περιοχή της Ρώσικης Ομοσπονδίας ξεχωριστά. Καινούργια είναι επίσης και η μεθοδολογία διατύπωσης των ερωτήσεων. Κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε σκεφτεί ότι είναι απαραίτητο να ζητήσει, για παράδειγμα από τους Χριστιανούς, σε ποια εκκλησία ανήκουν, αν κάποιοι είναι πεντηκοστιανοί, ή αν ακολουθούν πνευματικές πρακτικές της Ανατολής. Αν κοιτάξετε την παγκόσμια πρακτική, τότε για το έργο μας «Arena», μέρος του οποίου είναι ο Άτλαντας των θρησκειών, υπάρχουν τουλάχιστον δύο ξένα ανάλογα. Το πρώτο είναι μια «ευρωπαϊκή μελέτη αξιών», μέρος της παγκόσμιας έρευνας αξιών (World Values Survey) και το δεύτερο ανάλογο είναι το αμερικανικό κέντρο ερευνών «Pew», που σε τακτικά διαστήματα παρουσιάζει το δείκτη θρησκευτικότητας σε αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ. Προσπαθούμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο, σύμφωνα με τις δυνατότητές μας και τις ρώσικες ιδιαιτερότητες.

Οι Ορθόδοξοι στη Ρωσία.

ΕΡ: Ρωσία, σημαίνει η «ιερή γη της Ορθόδοξης Ρωσίας;

ΑΠ:  Ο μύθος του 80% – 90% Ορθοδόξων στη χώρα μας, είναι μία μόνο πτυχή της γενικής, επιφανειακής ματιάς στις θρησκευτικές διεργασίες. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, ο αριθμός των Ορθοδόξων Χριστιανών στη Ρωσία είναι το μισό από αυτές τις εκτιμήσεις. Κατά μέσον όρο, το 40% του πληθυσμού της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Ωστόσο, μόνο το 5% από αυτούς, δήλωσαν ότι ήταν πιστοί που ανήκουν σε μια συγκεκριμένη κοινότητα (ενορία) και εκκλησιάζονται σε τακτική βάση. Αλλά αυτά τα δεδομένα, με κανέναν τρόπο δεν μειώνουν τον ρόλο της Ορθοδοξίας στη Ρωσία. Απλά, δίνουν μια ιδέα για το πραγματικό μέγεθος και τη φύση του ποιμνίου της Ρώσικης Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΡΟΕ).

ΕΡ: Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, από το ΙνστιτούτοGallup, για τη θρησκευτικότητα στον κόσμο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο αριθμός των πιστών μειώνεται. Στην Γαλλία, κατά 20%, σε σύγκριση με το 2005, στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά 13%. Στη Ρωσία, η μείωση είναι μικρή, μόλις το 2%. Οι διαπιστώσεις αυτές συμφωνούν με τις δικές σας;

ΑΠ: Όταν ένα άτομο πιστεύει στο Θεό αλλά δεν πρεσβεύει μια συγκεκριμένη θρησκεία, όταν τον ρωτάνε αν είναι θρήσκος, είναι πολύ πιθανό να απαντήσει, όχι. Τα δεδομένα μας, σε σχέση με τα στοιχεία της έρευνας της Gallup, συμπίπτουν στο γεγονός ότι ο ρόλος των παραδοσιακών, εθνικών θρησκειών στην κοινωνία, ίσως να έχει μειωθεί. Αλλά ο ρόλος της πίστης όχι μόνο δεν μειώθηκε, και ίσως ακόμη και να αυξήθηκε. Τα είκοσι και πλέον χρόνια θρησκευτικής ελευθερίας στη Ρωσία έχουν αναπτύξει μια τυπική ευρωπαϊκή θρησκευτική ποικιλομορφία, με αφθονία στους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αναζητούν τον εαυτό τους. Στους καταλόγους του υπουργείου Δικαιοσύνης, οι οργανώσεις των μη ορθοδόξων χριστιανών κατέχουν τη δεύτερη θέση σε αριθμό, μετά τις οργανώσεις της Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΡΟΕ), ξεπερνώντας ακόμα και τους μουσουλμάνους.

Το Ισλάμ.

ΕΡ: Το Ισλάμ είναι επίσης μια παραδοσιακή θρησκεία. Οι πιστοί που εκκλησιάζονται έχουν μειωθεί;

ΑΠ: Στις παραδοσιακά μουσουλμανικές περιοχές, το ενδιαφέρον της νεολαίας της Ρωσίας προς στο Ισλάμ υπάρχει. Εξάλλου, το εκκλησίασμα συμπληρώνεται από τους μετανάστες, αυτό είναι κοινό μυστικό. Αν και αξίζει να σημειωθεί, ότι το 10% των ρώσων μουσουλμάνων, δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ούτε σουνίτες, ούτε σιΐτες. Οι ντόπιοι βλέπουν με δυσπιστία τους μέτοικους που λένε ότι ακολουθούν τους κλάδους του Ισλάμ.

ΕΡ: Ήταν ενδιαφέρον που μάθαμε ότι το 44% που ακολουθούν τις παραδοσιακές θρησκείες των προγόνων τους, είναι ρώσοι. Στην κεντρική Ρωσία, βρέθηκαν όχι μόνο βουδιστές, αλλά και υποστηρικτές ανατολικών θρησκευτικών πρακτικών. Όλα αυτά ταιριάζουν στην μόδα των «μη παραδοσιακών» θρησκειών;

ΑΠ: Στη Ρωσία, υπάρχουν νεο-ειδωλολάτρες σλαβικών δοξασιών. Είναι άνθρωποι που βλέπουν πολύ στα σοβαρά την «παραδοσιακή θρησκεία των προγόνων τους». Κάποιοι από αυτούς επιδεικνύουν ενδιαφέρον για τις σύνθετες ιδέες του κινήματος της Νέας Εποχής (New Age), μια ποικιλία από μυστικιστικές πρακτικές, στις οποίες συνυπάρχει ο παγανισμός και οι ανατολικές δοξασίες, η αστρολογία, η θεοσοφία και η φιλοσοφία του Ραίριχ. Στην έρευνά μας, οι ρώσοι κυνηγοί της «αληθινής πίστης» (που δεν είναι απαραίτητα μέλη κάποιας κοινότητας), κατατάσσονται στην ίδια ομάδα με εκείνους που είναι σαμάνοι, επειδή ανήκουν στους αυτόχθονες λαούς της Γιακουτίας, ή της περιοχής Αλτάι. Βουδιστές, υπάρχουν επίσης στη Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη και στο Καλίνινγκραντ. Πιθανώς, εδώ έχουμε το παραδοσιακό ενδιαφέρον της διανόησης των Δυτικών πόλεων για την Ανατολή.

Από την άλλη πλευρά, και άλλες «παρωχημένες» στις πεποιθήσεις της μαζικής συνείδησης δοξασίες, όπως οι παλαιοί πιστοί (που διαχωρίστηκαν από την επίσημη ΡΟΕ στα μέσα του XVII αι.), παραμένουν ζωντανές και ακμάζουσες. Εξακολουθούν να είναι μια πολύ δραστήρια κοινωνική ομάδα, η οποία προσελκύει τους νέους. Η κυβέρνηση και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η ΡΟΕ και η κοινωνία στο σύνολο της, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι στη Ρωσία, μαζί με τις «παραδοσιακές» Εκκλησίες, εμφανίζονται νέες και οι παλιές αναγεννιούνται. Ο θρησκευτικός μας καμβάς είναι πολύ σύνθετος, για να τον ζωγραφίσουμε με ένα, ή δύο μόλις χρώματα.

H Oρθόδοξη Κοινότητα του Αγίου Νικολάου στην Δυτική Παπούα.

blog counter

Το Πατριαρχείο Μόσχας, δια της Μητροπόλεως Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, δραστηροποιείται ιεραποστολικά και στην Δυτική Παπούα.Υπεύθυνος του εκεί Ιεραποστολικού κλιμακίου είναι ο π.Χρυσόστομος Gasperz,που τοποθετήθηκε εκεί πρίν λίγους μήνες.

Ο π.Χρυσόστομος δημιούργησε ήδη,  με κατηχήσεις και βαπτίσεις,  τον πρώτο πυρήνα των Ορθοδόξων στην περιοχή Jayapura Papua και έχει θεμελιώσει και τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου ,του οποίου η κατασκευή συνεχίζεται.

Δημοσιεύουμε στην συνέχεια φωτογραφίες από την Ορθόδοξη κοινότητα της Jayapura Papua,ευχόμενοι ο Άγιος Νικόλαος να ενισχύσει, δια των πρεσβειών του, το έργο του π.Χρυσοστόμου  στον Ευαγγελισμό των ανθρώπων της περιοχής,ώστε να  εισέλθουν στην σωτήρια μάνδρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας  όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Α.Βαπτίσεις Ορθοδόξων Κατηχουμένων.

Β.Θεμελίωση ναού

Γ.Θεία Λειτουργία στον προσωρινό ναό-δωμάτιο .

Δ.Άλλες φωτογραφίες με μέλη της Ορθόδοξης κοινότητας

Ηγετικό Στέλεχος των Γκρίζων Λύκων έγινε Ορθόδοξος!

blog counter

 

Απίστευτο και όμως Ορθόδοξο.

Κυρίες και Κύριοι, η ιστορία, που θα διαβάσετε, είναι 100% αληθινή και εκτυλίχθηκε σε γυναικείο μοναστήρι της Κρήτης, στα Χανιά. Για λόγους προστασίας, δεν θα αναφερθούν κάποια ευαίσθητα στοιχεία.

κείμενο Γ.Θ : Μετά το πέρας της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, οι προσκυνητές περνώντας στο αρχονταρίκι της Μονής άκουσαν με ενδιαφέρον την ηγουμένη να τους ανακοινώνει:

«Σήμερα θα ακούσουμε την καταπληκτική ιστορία ενός πρώην μουσουλμάνου, που έγινε Χριστιανός. Όμως ας τα πει καλύτερα ο ίδιος. Γιώργο, θα μας μιλήσεις;», είπε η Γερόντισσα και το λόγο πήρε ο πρώην μουσουλμάνος.

«Ήμουν ηγετικό στέλεχος των Γκρίζων Λύκων και κατείχα τη θέση του (…). Πολλές φορές είχα συμμετάσχει σε επιθέσεις κατά του Πατριαρχείου και γενικά των Χριστιανών, καθότι ήμουν φανατικός κεμαλιστής, αλλά και μουσουλμάνος».

Σε αυτό το σημείο η Γερόντισσα τον διακόπτει και του λέει αστειευόμενη:

«Δηλαδή, Γιώργο, μας πετροβόλησες κι εσύ, όταν είχαμε έρθει στο Πατριαρχείο;»

«Όχι», απάντησε εκείνος και συμπλήρωσε: «Σε άλλες πόλεις όμως έχω συμμετάσχει και έχω κάνει και άλλα πολλά…»

Κάποιοι από τους προσκυνητές αλληλοκοιτάχτηκαν συνειδητοποιώντας σιγά σιγά, ότι μπροστά τους είχαν έναν από τους πρώην κορυφαίους Χριστιανομάχους και Ελληνομάχους της Πατρίδας μας.

«Είχα πάει μαζί με ομάδα μας, των γκρίζων λύκων, να προκαλέσουμε επεισόδια σε συγκέντρωση ορθοδόξων στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στο (…). Εκεί μερικοί δικοί μας και εγώ ανακατεμένοι στο πλήθος κοιτάζαμε τους Ρωμιούς έτοιμοι να τους επιτεθούμε, όταν αισθάνθηκα κάποιον ιερέα να μου τραβάει το χέρι και να με αποκαλεί Γιώργο.

«Δεν με λένε έτσι, δεν είμαι Γιώργος», του απάντησα αγριεμένα.

«Θα γίνεις Γιώργος!», μου απάντησε εκείνος. «Θα βαπτισθείς Χριστιανός!»

«Τι είναι αυτά, που λες;», του απάντησα με θυμό και τον απείλησα λέγοντας: «Γι’ αυτό, που είπες, θα σου κάνω μήνυση και θα φυλακιστείς!»

Ο ιερέας όμως χωρίς να φοβηθεί μου απάντησε, ότι θα γίνω Χριστιανός, όπως ήταν οι πρόγονοί μου και λέγοντας αυτό έφυγε.

Μετά από λίγο καιρό η γιαγιά μου αρρώστησε βαριά και ετοιμοθάνατη όπως ήταν, καθόμουνα δίπλα στο κρεβάτι της και της διάβαζα το κοράνι. Ξαφνικά ακούω τη γιαγιά μου να έχει τον επιθανάτιο ρόγχο και έκπληκτος την βλέπω να κάνει τον σταυρό της και να λέει «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…» και στη συνέχεια να καταλήγει.

«Τι ήταν αυτό;», φώναζα σοκαρισμένος. «Η γιαγιά δαιμονίστηκε τώρα στα τελευταία της!»

Ρώτησα τους γονείς μου, δεν γνώριζαν τίποτα και μου είπαν να μην δίνω σημασία σε αυτά. Ρώτησα και τον παππού μου. Δεν γνώριζε τίποτα.

Το περιστατικό αυτό με τη γιαγιά μου άρχισε να μου προκαλεί μεγάλα ερωτήματα προσωπικά και θεολογικά. Απευθύνθηκα στον ιμάμη της περιοχής μου κρατώντας το κοράνι καθώς και ένα ευαγγέλιο και του έθεσα πολλά ερωτήματα συγκρίνοντας τα λόγια του ευαγγελίου και του κορανίου ψάχνοντας να βρω την αλήθεια. Ο ιμάμης όμως δεν ήξερε τι να μου απαντήσει και μου είπε απλά να μην δίνω σημασία σε αυτά τα πράγματα. Έτσι λοιπόν έφυγα απογοητευμένος και σκέφτηκα να ρωτήσω ορθόδοξους ρωμιούς  στο (…). Εκείνοι όμως δεν με δέχτηκαν φοβούμενοι το τουρκικό κράτος, όσο κι αν επέμεινα».

(Σημείωση Έκτακτου Παραρτήματος: Το τουρκικό κράτος είναι τρομερά αυστηρό όχι μόνο στις περιπτώσεις προσηλυτισμού, αλλά ακόμα και στην υπόδειξη ή συμβουλή προσώπων  για κατήχηση. Αν για παράδειγμα κάποιος μουσουλμάνος, που θέλει να γίνει ορθόδοξος, απευθυνθεί σε ορθόδοξο ναό, οι ιερείς απαγορεύεται ακόμα και να του υποδείξουν, που μπορεί να κατηχηθεί και βαπτισθεί. Τα παραπάνω είναι ποινικά αδικήματα και παρακολουθούνται από μυστικές υπηρεσίες.)

«Έφυγα θυμωμένος από το (…) λέγοντας μέσα μου, ότι εγώ απευθύνθηκα στη θρησκεία τους και αυτοί δεν με δέχτηκαν. Λίγο καιρό μετά ξαναπήγα απαιτώντας να με δεχτούν, γιατί ποθούσα να μάθω την αλήθεια. Εκείνοι όμως εξακολουθούσαν να μην με δέχονται. Αποφάσισα να φύγω ξανά και τότε ένα λεωφορείο σταμάτησε στην είσοδο του (…). και μία ομάδα προσκυνητών και ιερέων βγήκε από αυτό. Ανάμεσά τους αναγνώρισα τον ιερέα εκείνο, που με είχε αποκαλέσει Γιώργο, ο οποίος με θυμότανε και με κάλεσε κοντά του. Του εξέθεσα τα παράπονά μου, ότι δεν μου επιτρέπουν να συναντηθώ με τον (…) (σημείωση Γ.Θ : το όνομα κάποιου μεγάλου ιερέως) και εκείνος τότε με πήρε μαζί του και μπήκαμε μέσα.

Η αλήθεια είχε αρχίσει να αποκαλύπτεται μέσα μου. Εκείνος ο ιερέας, που με είχε αποκαλέσει Γιώργο, μου είπε ακόμα ότι οι Χριστιανοί πρόγονοί μου είχαν το επίθετο (…), γιατί στον τόπο τους, κάπου στην περιοχή του Πόντου, εξασκούσαν ένα επάγγελμα που έχει σχέση με αυτό το επίθετο. Όταν μετά από λίγο καιρό έψαξα στο ληξιαρχείο για το γενεαλογικό μου δέντρο, διαπίστωσα ότι τα λόγια του ιερέως ήταν αληθινά. Οι πρόγονοί μου ήταν όντως Ρωμιοί Χριστιανοί, ασκούσαν το συγκεκριμένο επάγγελμα και είχαν το συγκεκριμένο επίθετο.

Πήγα στην Αθήνα και καθ’ υπόδειξη του ιερέως γνώρισα τον πατέρα (…), ο οποίος με κατήχησε και με βάπτισε Γεώργιο, το όνομα που είχαν οι περισσότεροι πρόγονοί μου. Κατόπιν πήγα στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στο μοναστήρι, όπου βρίσκεται ο ιερέας που με πρωτοαποκάλεσε Γιώργο. Έμεινα εκεί μερικούς μήνες και κατόπιν επέστρεψα στην Τουρκία ως κρυπτοχριστιανός. Οι γονείς μου δεν μου το συγχωρούν αυτό, ενώ ο παππούς μου μού είπε μυστικά, ότι του έδωσα πολύ μεγάλη χαρά με τη βάπτισή μου. Πριν κλείσει τα μάτια του έκανε τον σταυρό του και πέθανε λέγοντας αυτό, που είχε πει και η γιαγιά μου: «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…»»

(Σημείωση Γ.Θ : Αυτή ήταν η καταπληκτική ιστορία του πρώην γκρίζου λύκου, που από λύκος του ισλάμ έγινε Γεώργιος. Η ζωή σαν κρυπτοχριστιανός δεν είναι εύκολη αφού, όπως είπε ο ίδιος, δημόσια αναγκάζεται να κάνει τον σταυρό του με τη γλώσσα του κινώντας την σταυροειδώς μυστικά μέσα στο στόμα του.

Αν και η εξιστόρηση αυτή έγινε δημόσια (στο αρχονταρίκι της Κρητικής Μονής) και όχι σε κλειστό μυστικό κύκλο, προτιμήσαμε στο Έκτακτο Παράρτημα να αποκρύψουμε κάποια στοιχεία για ασφάλεια του νεοφώτιστου αδελφού μας και προστασία των εκεί Ρωμιών.)

yiorgosthalassis.blogspot.com

Οδοιπορικό 10 ημερών ( 1600 βαπτίσεις ) στο Ορθόδοξο Ιεραποστολικό κλιμάκιο της Μαδαγασκάρης

blog counter

Πατέρες και αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής

Πολλές φορές, όταν φίλοι της Ιεραποστολής μας ρωτάνε:’Εχουμε μια απορία για την Ιεραποστολή. Τι κάνετε εκεί; Πως τα περνάτε; Πως συνεχίζετε την ημέρα σας;

Πάμε λοιπόν σ’ ένα 10ημερο οδοιπορικό στο Ιεραποστολικό κλιμάκιο της Μαδαγασκάρη για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα από κοντά την Ιεραποστολή στη μακρινή αυτή χώρα.

ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ

Αποφασίζουμε να φύγουμε από την Αθήνα, αφήνουμε πίσω υποχρεώσεις, φίλους, ξεβολευόμαστε μπορώ να πω, ν’ αφιερώσουμε λίγο χρόνο γι’ αυτούς τους αδελφούς μας στην μακρινή Μαδαγασκάρη.

Η ημέρα είναι Δευτέρα. Το Επισκοπείο είναι γεμάτο.

Πηγή : Ορθόδοξη Μαρτυρία- Ιεραποστολή

Πριν χαράξει ακόμη, ακούμε παιδικές φωνές. Περιμένουν καρτερικά απ’ έξω από τις πόρτες του Επισκοπείου.

Είναι τα παιδιά που έχουν έλθει από πολύ μακριά, από χιλιόμετρα μακριά για να πάρουν το πρωινό γάλα, που τους προσφέρει η Ιεραποστολή καθημερινά. Όταν ανοίγουν οι πόρτες, μπαίνουν ήσυχα μέσα στη σειρά, έναένα, κρατώντας μία τενεκεδένια κούπα.

Τους σερβίρουμε ζεστό, αχνιστό γάλα και τους δίνουμε ένα πακετάκι μπισκότα. Κρατάνε τα μπισκότα και την κούπα τους πολύ προσεκτικά, για να μη χυθή ούτε μια σταγόνα, γιατί ξέρουν πολύ καλά, ότι σήμερα αυτό θα είναι το μοναδικό γεύμα της ημέρας.

Εγώ πηγαίνω και συζητώ με τα παιδάκια. Πιάνω συζήτηση με μερικά και πιάνει το μάτι μου ένα παιδάκι που έχει ένα μπουκάλι κρυμμένο μέσα στα κουρελιασμένα ρούχα του και το ρωτάω: Τι το θέλεις το μπουκάλι;

Του το παίρνω. Αυτό με βλέπει με ένα πανικόβλητο βλέμμα, σαν να του έχω πάρει όλη την περιουσία του εκείνη τη στιγμή. Με κοιτάζει και μου λέει: Δεσποινίς, μη μου παίρνετε το μπουκάλι, το χρειάζομαι.

Γιατί το χρειάζεσαι; του λέω.

Είμαι ορφανός, λέει. Σ’ αυτό το μπουκάλι, που βλέπετε, θ’ αδειάσω την κούπα με το γάλα και θα το πάω σπίτι μου, θα το μοιραστώ με μια κουρασμένη γιαγιά που με περιμένει και τρία άλλα αδέλφια. Εγώ νιώθω τύψεις για τον έλεγχο που έκανα.

Το μπισκότο δεν θα το φας; Το κάνω οικονομία δεσποινίς. Θα περπατήσω πολλά χιχλιόμετρα μέχρι να φθάσω στο σπίτι μου. Θα το φάω αργά αργά στο δρόμο.

Πρέπει να έχει κανείς μεγάλη λεπτότητα και διάκριση για να καταλάβει το σκεπτικό των φτωχών ανθρώπων στη Μαδαγασκάρη.

Από που ν’ αρχίσω και που να τελειώσω, περιγράφοντας τις άπειρες ανάγκες αυτών των ανθρώπων…

Ένα άδειο μπουκάλι στο οποίο θ’ άδειαζε την κούπα του, γίνεται ζήτημα ζωής η θανάτου γι’ αυτά τα πεινασμένα παιδιά της Μαδαγασκάρης.

Μόλις τελειώνει η διανομή του γάλακτος, πηγαίνω βιαστικά στον όρθρο. Είναι περίπου 7 η ώρα το πρωί. Θα γίνει και θεία Λειτουργία σήμερα και απολαμβάνω την ακολουθία στην τοπική διάλεκτο που λεγεται Μαλαγκάση. Οι αγγελικές φωνές των ιθαγενών μας κάνουν και νοιώθουμε κατάνυξη, ψυχική αγαλλίαση.

Τελειώνει η Θεία Λειτουργία περίπου στις 8.30 η ώρα το πρωί και κάποιοι εθελοντές ήδη έχουν ετοιμάσει το συσσίτιο της Δευτέρας.

Σήμερα προσφέρουμε ρύζι, φασόλια, λάδι, σαπούνι, σε 965 άπορες οικογένειες.

Κοντά στο Επισκοπείο έχουν δημιουργήσει ένα Νηπιαγωγείο. Ο Ιεραπόστολος Επίσκοπός μας, ο πατήρ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, αγαπάει ιδιαίτερα τα παιδιά και, αν θα μπορούσε να χωρέσει όλα τα παιδιά της Μαδαγασκάρης στην αγκαλιά του, με χαρά θα το έκανε.

Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παιδεία. Το λέει ο ίδιος: Το μέλλον της Μαδαγασκάρη είναι στα χέρια των παιδιών αυτών.

Προτρέπει τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μη τα κρατούν σπίτι για δουλειές. Δυστυχώς όμως, η παιδεία στη Μαδαγασκάρη δεν είναι δωρεάν και πολλά παιδιά ακόμα και σήμερα παραμένουν αναλφάβητα. Γι’ αυτό το λόγο η Επισκοπή μας έχει χτίσει μέχρι σήμερα 14 σχολεία Δημοτικά και Γυμνάσια και όλα λειτουργούν εντελώς δωρεάν.

Μέσα στα πλαίσια του Εκπαιδευτικού προγράμματος είναι και η Σχολή Κοπτικής-Ραπτικής για φτωχά και εγκαταλελειμμένα κορίτσια. Εδώ μαθαίνουν μοδιστρική, για να μπορέσουν μ’ αυτό τον τρόπο να εξασφαλίσουν και αυτά το δικό τους το μέλλον. Πολλες φορές νέα κορίτσια λόγω της φτώχειας τους, μένουν ευπρόσβλητα σε διάφορους κινδύνους.

Επειδή γνωρίζει πολύ καλά ο Επίσκοπος τα προβλήματα αυτά στη Μαδαγασκάρη, κάνει μεγάλη προσπάθεια να προστατέψει τα νέα κορίτσια σ’ ένα καλό χριστιανικό περιβάλλον, ώστε να καταλάβουν οι ίδιες την αξία τους και να μπορέσουν και πάλι να βρούνε τη σωστή τους θέση στην κοινωνία.

Δίπλα από τη Σχολή Κοπτικής και Ραπτικής είναι το γηροκομείον της Επισκοπής. Εδώ ζουν ήσυχα η γιαγιά Ελένη και η Μαργαρίτα. Η γιαγιά Ελένη κάθε φορά που θα μας δει, το ίδιο πράγμα θα μας πει.

Σηκώνει τα χέρια ψηλά και μας λέει: Ευχαριστώ το Θεό και τον πατέρα ΙΓΝΑΤΙΟ, γιατί δεν έχουμε κανένα στον κόσμο. Χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε τίποτα. Είναι η παρηγοριά μας. Πόσο χαίρεται, όταν κάθεται ο Επίσκοπος δίπλα της! Στη Μαδαγασκάρη δεν υπάρχουν συντάξεις για ηλικιωμένους και πραγματικά αυτοί οι γέροντες και οι γερόντισες μένουν ξεχασμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία.

Έτσι πέρασε η πρώτη ημέρα στη μακρινή Μαδαγασκάρη.

ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

Σήμερα είναι Τρίτη, ο Επίσκοπος πολύ συχνά συγκεντρώνει τους ιερείς του. Του δίνεται η ευκαιρία να συζητούν διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην Ενορία τους και να λύνουν κάποιες απορίες πάνω σε πνευματικά και λειτουργικά θέματα.

Σήμερα έρχεται και ο π. Δημήτριος ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ από την ΑΘΗΝΑ, που ασχολείται με το σεμινάριο των ιερέων.

Φέρνει μαζί του πολύ υλικό και βοηθάει τους ντόπιους ιερείς μας, δίνοντάς τους πολλές δικές του προσωπικές εμπειρίες. Οι ιερείς κάθονται και ακούνε αφοσιωμένοι τον π. Δημήτριο. Ταυτίζονται μ’ αυτόν. Έχουν ένα πρότυπο. Ο π. Δημήτριος τους ενθαρρύνει, τους ενθουσιάζει και τον ακούνε με πολύ προσοχή.

Το σεμινάριο έχει μεγάλη επιτυχία και οι ιερείς τον παρακαλούνε να έλθει και του χρόνου.

Η Ιεραποστολή μας έχει και θεολογικό σεμινάριο για νεαρούς υποψήφιους ιερείς.

Ο κ. Ιωάννης Αντωνιάδης και η κ. Ελένη Καπιδάκη ασχολούνται με τα σεμινάρια αυτά. Οι ιεροσπουδαστές παρακολουθούν το σεμινάριο αυτό δύο χρόνια στην Ιεραποστολή μας και όταν αποφοιτήσουν, γυρίζουν πίσω στα χωριά τους, είτε σαν φοιτητές, είτε σαν μελλοντικοί ιερείς.

Ο Επίσκοπος, όταν θεωρεί ικανό κάποιον, τον χειροτονεί. Σήμερα Τρίτη, έχουμε τη χαρά να είμαστε στη χειροτονία του πατρός ΑΛΕΞΙΟΥ, ο οποίος γίνεται ιερέας. Ο π. ΑΛΕΞΙΟΣ θα πάει να κηρύξει το λόγο του Θεού στα βόρεια μέρη της Μαδαγασκάρης.

Το απόγευμα πάμε με τον Επίσκοπο σ’ ένα κοντινό χωριό λίγο έξω από την ΑΝΤΑΝΑΝΑΡΙΒ, για να δούμε την ανοικοδόμηση ενός ιερού Ναού.

Μιλάει αρκετά με τον Μηχανικό και με τους εργολάβους, γιατί θέλει να γίνονται σωστές δουλειές. Σε λίγα λεπτά μαζεύτηκε ο κόσμος στο χωριό πριν φτάσει εκεί ο Επίσκοπός τους.

Τα εκφραστικά τους μάτια δείχνουν ότι διψάνε για το λόγο του Θεού και περιμένουν ν’ ακούσουν τις πνευματικές διδαχές από το στόμα του ποιμενάρχου τους.

Τους συγκεντρώνει ο Δεσπότης πότε μέσα στο Ναό, πότε κάτω από ένα δέντρο και αρχίζει το κήρυγμα.

Ακόμα και μικρά παιδάκια κάθονται με το στόμα ανοιχτό και ακούνε σιωπηλά αυτά που λέγει ο Γέροντας.

Πάνω σ’ αυτή τη στιγμή θυμόμαστε την παραβολή του σπορέως και γνωρίζουμε μέσα μας, ότι εδώ σ’ αυτά τ’ απομακρυσμένα και ξεχασμένα μέρη ο σπόρος, ο λόγος δηλαδή του Θεού πέφτει πάνω σε εύφορες και καλοπροαίρετες ψυχές.

Ο Ιεραπόστολος Επίσκοπός μας πάντα κάτι τους προσφέρει: Ρούχα, ημερολόγια, πνευματικά βιβλία, σταυρουδάκια, εικονίτσες.

Έτσι περνάει και η δεύτερη ημέρα στην Ιεραποστολή, γεμάτη με μεγάλη αγαλλίαση. Έχουμε ξεχάσει την καθημερινότητά μας που ζούσαμε στην Αθήνα.

ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ

Φθάνει ο π. Θεόδωρος Εμμανουήλ από την Ουρανούπολη και φεύγουμε αμέσως για τα νότια της Μαδαγασκάρης περίπου 1100 χιλιόμετρα από τη βάση μας.

Μαζί μας η κυρία Ιωάννα ΒΑΜΟΥ και η δεσποινίς Μαρία ΒΟΥΝΤΙΚΗ. Οι δρόμοι σ’ εκείνη την περιοχή είναι πάρα πολύ άσχημοι, λασπόδρομοι, με λακούβες, με χαντάκια. Σε μερικά σημεία περνούμε γέφυρες που πραγματικά πιστεύουμε ότι θα πέσουμε με το αυτοκίνητο. Κινδυνεύει και η ζωή μας. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμαστε. Πρέπει όμως να φθάσουμε στον προορισμό μας. Το ταξίδι διαρκεί 22 ώρες συνεχόμενες οδικώς.

Σταματάμε 10 λεπτά στην άκρη του δρόμου και τρώμε κάτι πρόχειρο που έχουμε φέρει μαζί μας. Τρώμε κάπως ασκητικά. Δεν μπορούμε να φάμε τα εκτεθειμένα φαγητά που υπάρχουν στα μαγαζιά γι’ αυτούς, λόγω των πολλών αρρωστιών. Η αποστολή μας είναι να κάνουμε με τις ευλογίες του Επισκόπου μας βαπτίσεις και φέτος.

Ο π. ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ με πολύ αγάπη και ευλογία έρχεται κάθε χρόνο. Φέτος έχουμε πάρα πολλές βαπτίσεις.

Συγκινητικό είναι να βλέπουμε ανθρώπους ν’ αγκαλιάζουν την Ορθοδοξία, να γίνονται βαπτίσεις σε ποτάμια, αν δεν υπάρχουν Ναοί. Συγκινητικό είναι βέβαια να βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους να βγαίνουν από την κολυμπήθρα και να δοξάζουν το Θεό που γίνανε και αυτοί μέλη της αληθινής Εκκλησίας και οικογενείας του Χριστού, έστω και αυτά τα τελευταία χρονια της ζωής τους. Αυτό μας συγκλονίζει ιδιαίτερα.

Όπως είπαμε, σε περιοχές που δεν έχουμε ναούς, γίνονται οι βαπτίσεις σε ποτάμια.

Μεταφέρονται οι κατηχούμενοι με μια αυτοσχεδίαστη βαρκούλα στο σημείο του βαπτίσματος, όπου περιμένει ο ιερέας μέσα στη λίμνη. Η προσπάθειά μας είναι όποιο ζευγάρι έχει βαπτισθεί αμέσως να προχωρούνε στο μυστήριο του γάμου.

Βλέπουμε και πάλι μεγάλοι στην ηλικία μόλις έχουν βαπτισθεί να θέλουν να είναι συνεπείς απέναντι στα χριστιανικά καθήκοντά τους και να κάνουν πράξη αυτό που λένε: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών».

Τελειώνει η ημέρα της βαπτίσεως με μεγάλη χαρά και όλοι τρώμε από το φαγητό που προσφέρει η Ιεραποστολή.’Ενα πλουσιο γεύμα από ρύζι και κρέας και θυμόμαστε πάλι τις αγάπες της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας. Τελειώνουμε τις βαπτίσεις στην περιοχή αυτή και με τη βοήθεια του Θεού. Ο π. ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ πραγματοποιεί περίπου 1600 βαπτίσεις και 60 γάμους. Η περιοδεία μας τελειώνει με μια επίσκεψη στο Γυμνάσιο θηλέων που έχει η Επισκοπή μας.

ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ

Καθώς επιστρέφουμε προς την βάση μας, περνάμε από ένα πολύ φτωχό χωριό. Οι άνθρωποι υποφέρουν. Η φτώχεια υπερβολική. Νερό δεν υπάρχει. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού μας λένε ότι περπατάνε 15 χιλιόμετρα με τα πόδια, για να βρούνε την πιο κοντινή βρύση και κουβαλάνε μετά με τους κουβάδες στα κεφάλια το καθαρό νερο. Ο Επίσκοπός μας ανταποκρίνεται αμέσως στις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, μοιράζει ρούχα, τρόφιμα, καθαρό πόσιμο νερό, γραφική ύλη και άλλα αναγκαία υλικά αγαθά.

Επισκεπτόμαστε κάποια σχολεία και μοιράζουμε γραφική ύλη. Οι δάσκαλοι μας λένε όμως ότι τα παιδιά περπατούν πολλά χιλιόμετρα, για να φθάσουνε στο σχολείο. Τελικά όταν φθάνουν, εξαντλημένα, κουρασμένα, πεινασμένα, δεν έχουν το κουράγιο να παρακολουθήσουν μαθήματα.

Ξαπλώνουν στα θρανία και κοιμούνται από την εξάντληση και την υπερβολική πείνα.

Όταν ρωτάμε τους ντόπιους: γιατί καθόσαστε σ’ αυτά τα χωριά τ’ άγονα και σκληρά μέρη; Μας λένε: Φοβόμαστε τα πνεύματα των προγόνων μας. Αν εγκαταλείψουμε αυτά τα μέρη των προγόνων μας, τα πνεύματα θα μας καταραστούν και θα πέσει μεγάλη κατάρα σε μας και στις οικογένειές μας.

Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν γνωρίσει ακόμα το Χριστό. Φεύγουμε από το χωριό αυτό, αλλά τους υποσχόμεθα ότι θα γυρίσουμε σύντομα να τους ξαναβοηθήσουμε.

ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ

Σήμερα θα πάμε για Θεία Λειτουργία σ’ ένα χωριό που μας περιμένει ο π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ. Το αυτοκίνητό μας μας αφήνει μεχρι ένα σημείο, γιατί είναι πολύ άσχημος ο δρόμος. Εκεί μας περιμένει μια βοϊδάμαξα. Μπαίνουμε στη βοϊδάμαξα να περάσουμε το ποτάμι. Αφού φτάσουμε στην άλλη άκρη, περπατάμε άλλα 4 χιλιόμετρα, για να φθάσουμε σ’ ένα σχολείο, όπου θα γίνει η Θεία Λειτουργία. Στο δρόμο συναντάμε σκληραγωγημένα παιδάκια που κουβαλάνε τούβλα στον ώμο η βαριές πέτρες στο κεφάλι, για να βγάλουν μεροκάματο.

Αυτές είναι οι πραγματικές αλήθειες που ζούμε με τους εθελοντές που έρχονται στη Μαδαγασκάρη. Μας βλέπουν τα παιδάκια και απλώνουν το χέρι και λένε: Δώσε μου μια καραμέλα, ξένε.

Τελικά, φθάνουμε στο χωριό. Εδώ δεν έχουμε ακόμη Ναό και, όπως είπαμε, γίνεται η Θεία Λειτουργία σ’ ένα σχολείο. Ρωτάμε τον πατέρα ΣΕΡΑΦΕΙΜ πως ιδρύθηκε εδώ η ενορία; και μας λέει την ιστορία της περιοχής αυτής, που εξ αιτίας ενός θαύματος από τις προσευχές του πατρός ΣΕΡΑΦΕΙΜ θεραπεύτηκε η μητέρα ενός ειδωλολάτρη. Βέβαια αυτός εγκαταλείπει τα πνεύματα των προγόνων του και ομολογεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας και όχι μόνο αυτός γίνεται κατηχούμενος, μας δωρίζει και ένα οικόπεδο για να χτίσουμε Ναό. Στην Ιεραποστολή δεν γίνεται προσηλυτισμός, αλλά ευαγγελισμός ψυχών.

ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ

Φεύγουμε από την περιοχή αυτή με αισθήματα χαράς και λύπης. Χαράς, γιατι ζήσαμε τόσες πνευματικές, μοναδικές εμπειρίες, δεθήκαμε με τον κόσμο εκεί, τους αγαπήσαμε και τώρα είναι καιρός να επιστρέψουμε στη βάση μας.

Στην επιστροφή μας σε μια κωμόπολη μας περίμενε ο π. ΠΑΣΧΑΛΗΣ.’Εχουμε και εδώ βαπτίσεις. Αν και είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι, γίνονται κανονικά οι βαπτίσεις και το απόγευμα ξεκουραζόμαστε.

Το βράδυ προχωρούμε προς την Ανταναναρίβ.

ΗΜΕΡΑ ΕΒΔΟΜΗ

Σήμερα, Κυριακή, πάμε με το Γέροντα στο κέντρο, στους Αγίους Ταξιάρχες, στο χωριό Βουϊκέλι, όπου θα συλλειτουργήσει με τον π. ΣΑΜΟΥΗΛ.

Μετά από τη Θεία Λειτουργία μας παρακαλεί ο π. ΣΑΜΟΥΗΛ να επισκεφθούμε μια άρρωστη, τη ΜΑΚΡΙΝΑ.

Έχουμε μαζί μας την κ. ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ και την κ. ΕΛΕΝΗ ΚΑΠΙΔΑΚΗ. Πάμε στη ΜΑΚΡΙΝΑ και τη ρωτάμε τι έχει;

Οκτώ μήνες είμαι στο κρεβάτι και δεν έχω χρήματα να πάω στο γιατρό. Την παίρνουμε και την μεταφέρουμε στην ΑΝΤΑΝΑΡΙΒΗ και την πάμε στο Κρατικό Νοσοκομείο. Η ΜΑΚΡΙΝΑ είχε πιεί μολυσμένο νερό από ένα ποτάμι και τα μικρόβια δηλητηρίασαν τα όργανά της, ούτως ώστε να μη λειτουργούν κανονικά πλέον. Δυστυχώς μετά από λίγες ημέρες εκοιμήθη η ΜΑΚΡΙΝΑ, δεν μπορέσαμε να την σώσουμε. Άν πήγαινε στο γιατρό νωρίτερα, αν είχε μόνο 5 € για φάρμακο,θα μπορούσε να ζήσει. Η ΜΑΚΡΙΝΑ πέθανε και άφησε πίσω της (5) ορφανά μωρά, το μικρότερο μόλις (4) μηνών.

Η Ιεραποστολή μας μεταξύ άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων φροντίζει να κτίσει και Γενικές Κλινικές, που λειτουργούν εντελώς δωρεάν για τον κόσμο. Τώρα έχουμε δύο κλινικές που λειτουργούν δωρεάν, οδοντιατρικό, γενικό παθολογικό, μικροβιολογικό, γυναικολογικό και φαρμακείο.

Από τα πιο πρόσφατα ιδρύματα της Ιεραποστολής είναι και ένα βρεφοκομείο, στο οποίο στεγάζονται εγκαταλελειμμένα παιδια, όπως η ΜΑΚΡΙΝΑ η άλλα παιδιάκια τα οποία έχουν εγκαταλείψει για κάποιο λόγο οι γονείς τους. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα ζεστό, οικογενειακό περιβάλλον. Είχαμε την ευλογία σήμερα να είμαστε και στα εγκαίνια του βρεφοκομείου.

ΗΜΕΡΑ ΟΓΔΟΗ

Σήμερα φθάνει στην Ιεραποστολή μας ο Μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος από την Κύπρο, με μια ομάδα γιατρών. Περιπτώσει σαν της Μακρίνας, μας παροτρύνουν να ζητήσουμε βοήθεια απ’ αυτούς τους γιατρους. Οι γιατροί από την Κύπρο δεν χάνουν χρόνο. Αμέσως οργανώνονται, πάντα φορτωμένοι με φάρμακα που έχουν φέρει μαζί τους και αρχίζουν το θεραπευτικό έργο τους. Μεγάλη η προσφορά τους, αναγκαία η παρουσία τους.

Στο χωριό, που πάμε σήμερα με τους γιατρούς γίνεται και ο εγκαινιασμός ενός Ναού από το Μητροπολίτη Κιτίου. Η σημερινή ημέρα έχει ιδιαίτερη σημασία για μας. Απολαμβάνουμε και πάλι πάρα πολλές ευλογίες από τον πανάγαθο Θεό.

ΗΜΕΡΑ ΕΝΑΤΗ

Σήμερα νιώθουμε ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, γιατί ξεφορτώνουν το κοντέϊνερπου εστάλη από την εξωτερική Ιεραποστολή του Αγίου ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ.

Παραλάβαμε ρουχισμό, τρόφιμα, εκκλησιαστικά είδη, γραφική ύλη, μηχανήματα για τις κλινικές και έπιπλα για τον εξοπλισμό Ναών, πνευματικών κέντρων και άλλων χώρων . Έχει και ένα ασθενοφόρο αυτοκίνητο από την Γερμανία. Ο Γέροντάς μας το δωρίζει στο Δήμο για να μπορούνε να εξυπηρετούνται τα γύρω χωριά της περιοχής.

Η ομάδα μας που συμπεριλαμβάνει όλους τους εθελοντές της Ιεραποστολής μας δεν καθυστερεί στη διανομή των υλικών αγαθών που έχουν έλθει με το κοντέϊνερ. Μοιράζονται στους φτωχούς και ταυτόχρονα δίνουμε γραφική ύλη και καραμέλες σε όλα τα παιδιά της περιοχής. Είναι ημέρα χαράς για τους φτωχούς αδελφούς μας.

Διαπιστώνουμε εδώ επί τόπου, ότι όση βοήθεια δίνουμε, είτε από το υστέρημά μας, είτε από το περίσσευμά μας, όλη αυτή η βοήθεια πάει εξ ολοκλήρου εις τον προορισμό της. Η κούραση του ξεφορτώματος του κοντέϊνερ ξεπληρώνεται με την ανακούφιση, ότι κάποιοι στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη μακρινή Αυστραλία, αγαπούν και θυμούνται την Ιεραποστολή, δεν ξεχνούν και με τον δικο τους προσωπικό τρόπο την βοηθούν.

ΗΜΕΡΑ ΔΕΚΑΤΗ

(Τελευταία ημέρα στη Μαδαγασκάρη)

Οι ιθαγενείς προσφέρουν τις ευχαριστίες τους με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια.

Η προσφορά των δέκα ημερών μικρή. Το ξύπνημα όμως της εσωτερικής συνειδήσεώς μας μεγάλο. Κλείνουν τη γιορτή τους οι ντοπιοι αδελφοί μας φωνάζοντας «MISAOTRA TOMPOKO». Ευχαριστούμε, κύριοι. Ευχαριστούμε πολύ. Εμείς όμως ξέρουμε, ότι πήραμε σε 10 ημέρες πολύ περισσότερα απ’ αυτά που έχουμε προσφέρει.

Ευχαριστούμε την Ιεραποστολή και τον Επίσκοπο Ιγνάτιο, που μας δίνει αυτή την ευκαιρία να γνωρίσουμε και εμείς από κοντά τι σημαίνει Ιεραποστολή.

Σ.Σ. Ο Ιεραποστολικός σύλλογος Αγίου Ευθυμίου Κερατσινίου με υπεύθυνο τον π. ΚΩΝ/ΝΟ ΜΑΡΓΩΝΗ, πραγματοποίησε εορταστική εκδήλωση στην αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Μητροπολίτης Άκκρας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και Δ/ντης του γραφείου του στην Αθήνα.
Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτη π. Χρυσόστομος Παπαθανασίου, εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου.
Ο Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος Τράμπας.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Κύριλλος.
Ο Επίσκοπος Μαδαγασκάρης κ. Ιγνάτιος κ.α. κληρικοί και λαϊκοί επίσημοι, ως και πλήθος λαού

ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ